Prolog
- Błagam cię, zostaw to dla siebie. Nikt nie może się o tym dowiedzieć.
- Tylko ja chcę ci pomóc. Proszę cię...
- Nie pomożesz mi, bo nie wiesz jak się czuję. Ja sama tego nie pojmuję.
- Powiedz cokolwiek. Jakie emocje są w tobie?
- To jest właśnie najtrudniejsze. Nie ma we mnie żadnych uczuć. Moja dusza jest pusta... jak Miasto Duchów.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro