No hej, chciałam tylko powiedzieć, że jestem rozczarowana notowaniami ostatniego tomu, i zachęcić was do obserwowania mojego profilu na Instaframie, który ma już — Uwaga!— trzy dni!
Obserwujcie, nie wstydźcie się mnie, ja nie gryzę.

Insta; bea._.sk

~∆~

     Chodził od ściany do ściany z dłońmi przyciśniętymi do włosów, nie mogąc uwierzyć, że to mogły być tylko narkotyczne omamy.

    Mycroft wodził za nim oczami, kręcąc główką od parasola. Jego mina wyrażała tylko i wyłącznie politowanie. Westchnął przeciągle, poprawiając się w starym fotelu.

— Ile razy ci mówiłem, abyś ich ze sobą nie mieszał? Ba! Abyś w ogóle ich nie brał. A później wydaje ci się, że w nocy przychodzi do ciebie zmarła ukochana!

     Sherlock go zignorował, ilustrując wzrokiem całe pomieszczenie. Sherin z całą pewnością stwierdziłaby teraz, że: ,,Sherlock dostał oczopląsu". I zaśmiała się.

      Właściwie właśnie to zrobiła. Będąc w nocy na Baker Street zdołała zamontować parę kamer, dzięki którym była nabierząco z nowymi sprawami.

— Jestem pewien, że tu była!

— Brednie. — Starszy Holmes, jak zwykle zbagatelizował sprawę. I już wiadomo, skąd Sherin podebrała to przyzwyczajenie.

— Powtórzę to ostatni raz, Mycroft. Ona tu była! Zostawiła coś, tylko nie pamiętam co.

— Chusteczkę, baranie! — Nie wytrzymała Sherin.

~*~

   Jean za jej plecami po prostu musiał się zaśmiać.

— Naprawdę, siostrzyczko? Gadasz do ekranu...

     Sherin skrzyżowała ramiona, obracając się w fotelu w jego stronę. W myślach zastanawiała się, czy wszyscy starsi bracia muszą być irytujący.

— Czyżbyś wreszcie gdzieś wyszła?

— Nic ci do tego. — Odwróciła dumnie głowę.

     Podszedł do niej powoli, kręcąc głową. Nachylił się i objął ją ramionami, zamykając w szczelnym uścisku.

— Mmmm... — wymruczał. — Jak na kobietę po trzydziestce nadal masz jędrne cycki...

— Co za sukin...!

— Hej, hej! Wyrażaj się, moja damo! — Przycisnął ją do swojego torsu jeszcze mocniej, przez co jej piersi prawie dosłownie się rozpłaszczyły. Syknęła.

— Zdajesz sobie sprawę, że bym cię walnęła, gdybym tylko miała wolne ręce?

— Tak...

— Więc już nie mogę się doczekać, aż wypuścisz mnie ze swoich gorących uścisków — powiedziała z drapieżnym półuśmiechem.

     Jean'a oblał zimny pot. Nagle zdał sobie sprawę, że dokuczanie młodszej siostrze wcale nie jest dobrym pomysłem. Szybko wypuścił ją z objęć, oddalając się na bezpieczną odległość. Nawet nie drgnęła. Z głośników laptopa wydarło się głośne ,,Bingo!", ale ona wciąż nie odwracała od niego wzroku. Poruszył się niespokojnie.

— Jak długo jeszcze chcesz zabijać mnie wzrokiem? — zapytał. — Myślałem, że twoja ciekawość jest bardziej dominująca niż chęć zemsty.

    Nie odpowiedziała. Ruchem głowy wskazała mu drzwi, a następnie odwróciła się spowrotem w stronę ekranu.

~*~

     
    Sherlock bez słowa wpatrywał się w jedwabną chusteczkę z inicjałami SSC, i która pachniała tak dobrze znanymi mu już perfumami.

  Mycroft patrzył na nią zszokowany, nie mogąc uwierzyć w to, co widzi.

— Mówisz, że się zestarzała? — zapytał szeptem, bojąc się naruszyć ciszę. — Tak naprawdę, to nigdy nie widzieliśmy jej martwego ciała. Nie tak do końca — dodał.
   
    Sherlock pokiwał głową.

— Luna zabrała ją i skremowała, by na końcu oddać nam tylko urnę z prochami... Niekoniecznie jej.

— Co za perfidne kłamstwo! — krzyknął ktoś od progu.

~*~

   Sherin podskoczyła na krześle, wlepiając oczy w ekran. Jego się tam nie spodziewała... O nie, nigdy w życiu.

    Nawet ona nie mogła uwierzyć, jakim sposobem znalazł się tam najmłodszy z Holmesów... Starszego pokolenia oczywiście.

   Miała wrażenie, jakby czas cofnął się o kilka lat wstecz. Oni znów sobie dokuczają, a François okazuje się wstrętnym brutusem. Zrezygnowana przypomniała sobie, że jednak nie wylała tego kwasu na twarz Sherrinforda.

— Luna naprawdę jest sprytna, prawda? — Dobiegł do niej głos Sherrina z głośników laptopa. — I Sherin z resztą też. Ułożyła niezły plan sfingowania własnej śmierci... Razem z Moriarty'm.

      Sherin przyłożyła palce do skroni, i potarła je. Cholerny Holmes!, pomyślała. Jak zwykle któryś musi coś zepsuć w jej planie!

— Dlaczego mam wrażenie, że już nic nie zdoła mnie zaskoczyć? — zapytał Mycroft.

— Bo przez te lata przyjaźniłeś się z osobą, która zaskakuje na każdym kroku, i robi rzeczy, które są nie do przyjęcia w społeczeństwie, braciszku?

— Masz na myśli zabijanie ludzi? — dopytał Sherrinford. Sherlock pokiwał głową. — Ale zdajesz sobie sprawę, że ja też nie jestem święty?

— Uzupełnij.

     Sherrinford niespiesznie przeszedł przez salon i usiadł na kanapie, uprzednio rozpinając guzik garnituru.

     I zaczął opowiadać. O wszystkim, od samego początku. Jak trafił do Loto, zapoznał się z Jean'em — bratem Sherin — zaczął, w pewnym sensie, pracować dla Moriarty'ego, aż w końcu o wielkim planie Jima i szczegółach śmierci panny Charpentier.

— Musiała zniknąć na jakiś czas — dodał na koniec.

    A Sherin z całą swoją pewnością mogła przyznać, że jej się to udało — aż do teraz.