Maraton 2/11
Perspektywa Sky

Usiadłam z chłopakiem na moim łożku. Widziałam ,że się denerwuje.
Złapałam jego dłoń i widziałam od razu jak jego ciało się rozluźnia.

-Mów.-powiedziałam.

Chłopak opowiedział mi wszystko ze szczegółami. Chwilami chciało mi się śmiać bo to co ta dziewczyna odpierdalała to się w głowie nie mieści.

Postanowiliśmy iść zrobić sobie herbatę i zjeść świąteczne herbatniki (zapomnijmy na chwile że Leo jest vege)
Poszliśmy na dół gdzie nikogo nie było. No tak .. Opiekunka w pokoju małej.
Wzięliśmy wszystko i poszliśmy w stronę mojego pokoju.

Wszystko było by super gdyby właśnie w tym momencie nie wysiadły korki.

-Serio?-powiedziałam.

-Widzisz coś?-zapytał mnie Leo wchodząc dalej po schodach.

-Nie ..-powiedziałam szukając telefonu.

Gdy go znalazłam włączyłam latarkę i poszłam do Leo.

-Nienawidzę ciemności.-powiedziałam przytulając bruneta. Usiedliśmy na moim łożku . Latarka w telefonie nie starczyła na długo..więc siedzieliśmy w ciemności.

-Czemu boisz się ciemności?-zapytał mnie chłopak.

-Boje się jej ..bo nie wiadomo co się w niej kryje.-powiedziałam.

-To jest takie bez sensu..przecież tam nic nie ma.-powiedział chłopak przytulając mnie.

-Jest tylko trudno jest nam w to uwierzyć.-powiedziałam obejmując go zdrową ręką.

-Narazie to widzę tylko ciebie.-powiedział.

Widziałam oczy bruneta które odbijały w sobie ciemność. Błyszczały. Jak dwie gwiazdki ..

-Myślisz o mnie kiedy..idziesz spać?-zapytałam.

-Zawsze..kiedy wstaje..kiedy jem,piję, No i ogólnie żyję.-powiedział.

Te słowa były tak ..cholernie słodkie.

-Kocham cie.-powiedziałam.

-Ja ciebie też..szczerze to nie mam pojęcia jak mogłem cię w tak głupi sposób stracić.-powiedział chłopak całując mnie.

W sumie to wtuliliśmy się w siebie i zasnęliśmy.

💕😍💕😍

Nexcik taki krótki. Dużo nauki 💓
Komentarze i vote💞💞

Dziękuje to już 40 tysięcy!!

Wasza Ola 💕