Kontynuacja imagina 152, 154 i 155

Justin wrócił z Miami, od razu cię o tym informując. Tak, jak postanowiłaś wcześniej, chciałaś się z nim spotkać. Uznałaś, że najlepszym do tego miejscem będzie twój dom, chłopak był tu już nie raz. W Los Angeles aż kłębiło się od paparazzi, a w tym momencie ani tobie, ani jemu nie były potrzebne plotki.

O określonej godzinie usłyszałaś dzwonek do drzwi. Otworzyłaś drewnianą powłokę, widząc za nią kogoś, za kim bardzo się stęskniłaś. Jego głowę zdobiła czapka z daszkiem oraz przeciwsłoneczne okulary. Zjechałaś wzrokiem na dłonie, w których tkwił sporych rozmiarów bukiet czerwonych róż.

Justin:

Tęskniłem za tobą, T.I.

Wtuliłaś się z pachnący tors mężczyzny, zapraszając go do środka. Twoje dłonie pociły się, natomiast kolana dygotały. Denerwowałaś się tą rozmową, w końcu niełatwo mówi się o szczerych uczuciach.

Poczęstowałaś Biebera szklanką jego ulubionego soku, po chwili siadając w salonie.

Justin:

Więc? O czym chciałaś rozmawiać?

Odchrząknęłaś. Poprawiłaś się na kanapie i założyłaś nogę na nogę.

Ty:

O nas. Właściwie o tym, co jest pomiędzy nami.

Blondyn westchnął. Splótł palce ze sobą, wpatrując się w nie.

Justin:

Wiesz... Ostatnio zacząłem dostrzegać, jak wspaniałą jesteś kobietą. Jesteś idealna, kochanie. Wiem, że tkwimy w przyjaźni i jeśli tego chcesz, pozostaniemy w takiej relacji. Jednak chcę, żebyś wiedziała, że czuję do ciebie coś więcej, niż przyjaźń. Kocham cię, T.I.

Ty:

Justin, ja nie...

Justin:

Wiem, nie czujesz do mnie nic więcej. Rozumiem to.

Ty:

Nie, ja chyba...

Justin:

T.I, nie tłumacz się. Rozumiem, że mogę nie być dla ciebie wystarczająco dobry, że mogę na ciebie nie zasługiwać...

Ty:

Proszę, nie przerywaj mi teraz.

Mężczyzna oblizał wargi i pokiwał głową.

Ty:

Chyba czuję do ciebie to, co ty do mnie. Chcę wyjść z tej cholernej przyjaźni i spróbować związku. Oczywiście jeśli chcesz...

Justin:

Mówisz serio?

Oczy blondyna były szeroko otwarte, a brwi wyskoczyły do góry. Był bardzo zaskoczony, nie dowierzał.

Ty:

Tak. Mówię jak najbardziej serio.

Justin:

Ale tak na prawdę?

Pokiwałaś głową. Szeroko się uśmiechnął, zrywając się ze swojego miejsca. Objął cię, podrzucając w górę. Obkręcił cię dookoła własnej osi, ciesząc się jak małe dziecko. Byłaś szczęśliwa faktem, że wywołałaś na jego ustach ogromny, szczery uśmiech.

Wypuścił cię ze swoich ramion, i zamknął w uścisku twoje dłonie. Ucałował ich wierzch i spojrzał na twoje usta, następnie w oczy.

Justin:

T.I, zostaniesz moją dziewczyną?

Ty:

Tak. Z największą przyjemnością.

Mężczyzna wpił się w twoje wargi. Odwzajemniłaś pocałunek, delektując się smakiem jego ust. Dobrze postąpiłaś, dając wam szansę. Kochasz go.