Wyjątkowo szybko obudził mnie dzisiaj dźwięk powiadomień, którego zapomniałem wyciszyć przez zbyt wielkie podekscytowanie moim spotkaniem z Yoongim.

Ten chłopak ma w sobie coś, czego nie ma nikt inny oprócz niego. Jest po prostu taki... niezwykły. Tak, to słowo pasuje do niego idealnie.

Na dodatek sam on jak się dowiedziałem - pracuje w KFC, ale ma inny grafik niż wszyscy ze względu na naukę w szkole muzycznej. Gra na pianinie, a jest to instrument, który uwielbiam, lecz za żadną cenę nie potrafię go pojąć, a raczej tego jak na nim grać.

Zapomniałem o jednej rzeczy przez to rozmarzenie się.

Dostałem od kogoś wiadomość.

Spojrzałem więc na ekran swojego telefonu, i widok który zobaczyłem wcale mnie nie zdziwił.

> Hej, Jiminnie ^^ Nie obudziłem cię?

Ja: Cześć, Yoongi! Jak mam być szczery, to tak, ale nie przeszkadza mi to :D

> Wiesz, gdybym nie musiał wstawić do pracy, to sytuacja byłaby inna, ale jest jak jest...

Ja: Daj spokój. Tak w ogóle, jak się czujesz? Wszystko ok?

> Wszystko w możliwie największym porządku, oprócz mojego snu. Nie wiem ile spałem, ale na pewno za krótko.

Ja: Dzisiaj będziesz mógł to odespać, bo o ile się nie mylę, jutro masz zmianę popołudniową ;)

> Tak właściwie, to dzisiaj wracam około 16 do domu, wpadł byś może?

Ja: chętnie, ale nie wiem gdzie mieszkasz...

> Blok naprzeciw tego, w którym mieszkasz, mówi ci to coś? Taki biało-niebieski.

Ja: Serio, mieszkasz tak blisko mnie? o.o

> Jak widać 👌

Ja: A numer mieszkania i klatka?

> Potem ci powiem wszystkie dokładne informacje, bo teraz muszę już iść. Miłego dnia!

Ja: Nawzajem, Yoonnie!

===---===

Chce ktoś przeczytać za mnie Balladynę i odrobić lekcje? Bo mi się nie chce XD
Na szybko wstawiam rozdział, by najpierw odrobić zadania i przeczytać to coś do końca, a potem pisać dalej.

Miłego dnia, Cukiereczki!