Trzy miesiące minęły, a przez te trzy miesiące działo się strasznie dużo.

Przez ten czas dowiedziałem się, że mój wzrok jest trwale uszkodzony, ale Yoongi postanowił podjąć nade mną opiekę i zostać moim partnerem prawdopodobnie do końca życia.

Tak naprawdę, to dopiero przyzwyczajam się do życia bez zmysłu wzroku, dlatego teraz bazuję głównie na swoim słuchu i dotyku, co bardzo pomaga mi w rozpoznawaniu tego, gdzie się znajduję, lub co dotykam i tego typu rzeczy.

Ponadto świat osób niewidomych jest bardzo ciekawy, a przynajmniej osób takich jak ja, gdyż nie widzę absolutnej czerni, a raczej prześwity, czyli odcienie białego, różowego i tym podobne.

Jednakże najlepszą rzeczą, którą z tego zyskałem, to Yoongi. Yoongi jest najlepszą, nie licząc przyjaciół oczywiście osobą w moim życiu.

Wniósł do niego wiele wspomnień, a także przyzwyczajeń, np. oglądanie gwiazd, a ze względu na to, że ja ich nie widzę, to on mi o nich opowiada, a często także śpiewa.

Jego niski głos jest tak uspakajający i kojący, że przy nim jestem w stanie zasnąć, poprawić swój humor, rozbudzić się, a także zrobić o wiele więcej rzeczy.

Nie wyobrażam sobie teraz życia bez Yoongiego.

Jest dla mnie zbyt waży i nie chcę być dla niego jakąś blokadą w życiu, bo czułbym się z tym źle i mam wielką, a wręcz ogromną nadzieję na to, że tak nie jest.

Tak nie może być.

===---===

Jeszcze 1-2 rozdziały i epilog, a to wszystko dzisiaj, bo chcę już zacząć nowe ff ^^

A tu macie tytuł + okładka, możecie zgadywać o czym to będzie ^^

Miłego dnia!!!