- Wyjdę jak zrobisz mi coś fajnego tymi twoimi pięknymi usteczkami, kochanie. - powiedział i położył nogi na szklany stolik.

- Nie ma mowy! Wyjdź! - krzyczałam, a kiedy wstał, to myślałam, że wygrałam, ale bardzo się myliłam.

Christopher zaczął chodzić po moim mieszkaniu i oglądać dosłownie wszystko aż w końcu znalazł zdjęcie mojej mamy.

Proszę odłóż je...

- Zostaw to! - wyrwałam mu z ręki zanim zdążył się przyglądać i odłożyłam na miejsce odwracając do góry nogami, żeby nie widział kto się znajduje na fotografii.

- Chce tylko zobaczyć czy zawsze byłaś taka seksowna...

- Eee...wiesz jakoś w szkole uważasz mnie za jakąś zaraze i oferme, więc wiesz. - wypomniałam mu i szczerze mówiąc byłam ciekawa dlaczego on się zachowuje zupełnie inaczej wśród ludzi.

- Kochanie, przecież to proste. - odparł i poszedł do kuchni i jak gdyby nigdy nic otworzył lodówkę, którą automatycznie zamknęłam przed nosem.

- To znaczy? - próbowałam od niego wyciągnąć informacje.

- Po pierwsze jestem autorytetem w szkole i każdy chce być taki jak ja. Gdybym zaczął w jakikolwiek sposób interesować się tobą przy ludziach, to automatycznie oni także traktowaliby cię tak jak ja, a tak mam pewność, że nikt nie będzie pieprzył twoich usteczek...

- Mam chłopaka i myślisz, że trzymamy się tylko za rączki? - wypaliłam nagle.

Christopher szybko znalazł się obok mnie i przygwoździł do ściany ściskając za szyję.

- Kochanie, nawet mi tego nie mów. - syknął.

Złapał za moje nadgarstki.

Automatycznie w moich oczach pojawiły się łzy.

Musiał zrozumieć, że ręka strasznie boli, bo puścił mnie i się odsunął.

- Jesteś popierdolony! Wypierdalaj z mojego domu! - byłam wkurwiona i pewnie cała czerwona od złości.

Po chwili usłyszałam pukanie do drzwi.

Cholera.

Christopher zaczął iść w strone wyjścia.

Szybko złapałam go za koszule.

- Zwariowałeś?! Nie chce, żeby Justin cię zobaczył. - panikowałam.

- Kazałaś mi wyjści, więc to robię. - powiedział, ale doskonale wiedziałam, że gdyby nie pukanie do drzwi, to wciąż by tu siedział.

On chciał mi narobić problemów.

- Proszę...schowaj się gdzieś. - prosiłam.

- Zgoda, ale nie za darmo. - uśmiechnął się cwaniacko.

- Mów czego chcesz. - warknęłam, a pukanie stawało się coraz głośniejsze.

Christopher pociągnął moją koszulą dając znak, że chce iść ze mną do łóżka.

- Nie ma mowy. - odmówiłam.

- Zwalisz mi...tylko ręką. - wyjaśnił.

- Chyba żartujesz. Sam sobie zwalisz...

- Dobra mogę sam, ale tylko jeśli staniesz przede mną naga. - nalegał.

- Nie! - krzyknęłam cicho.

Christopher nic nie odpowiedział tylko położył ręke na klamce i chciał przekręcić kluczyk.

- Zgoda, ale idź się schowaj! - wrzasnełam.

Szybko dał mi mocnego klapsa i schował się w moim pokoju.

Otworzyłam drzwi i wpuściłam blondyna.

- Luna, dlaczego tak długo nie otwierałaś? - zapytał i wszedł do środka.

Próbowałam uspokoić emocje i dopiero po chwili zdałam sobie sprawę na co się zgodziłam.

- J-ja spałam. - skłamałam.

- Jak ręka? Boli jeszcze? - dopytywał.

Usiadł na kanapę, a ja na jego kolanach przytulając się do niego.

- Troszkę. - odpowiedziałam.

Justin włączł jakiś film i zaczęliśmy oglądać, a ja z całych siły próbowałam się skupić na seansie, ale nie mogłam. Cały czas myślałam o tym na co się zgodziłam.

A może bym uciekła?

Wyszłabym razem z Justinem i wróciłabym w nocy.

Christopher jest bogaty, więc na pewno nic by mi nie ukradł i wyszedłby przez okno.

To jest plan wręcz idealny.

Główka pracuje...

- Justin, może pójdziemy do ciebie? Mój ojciec z nową suką zaraz wrócą, a ja nie mam ochoty na nich patrzeć. - powiedziałam.

Oczywiście kłamałam.

Mój tata wraz z Nicol wrócą dopiero za tydzień, bo są na egzotycznej wycieczce.

- Dla ciebie wszystko. - powiedział, pocałował w usta i wyszliśmy zamykając ma klucz za sobą drzwi.

I kto tu jest mądrzejszy?

Wiadomo, że ja.

Powodzenia Christopher w zwaleniu sobie.

Dam dam dam...

Jak myślicie co zrobi Christopher? 😅 Kto jest mądrzejszy Luna czy Christopher? 🙈