Mimo to, że Christopher kazał ubrać mi się seksownie, to nie posłuchałam się go. Ubrałam zwykłe granatowe spodnie i czarną bluzę z kapturem, a do tego białe trampki, które teraz są bardziej szare. Nie malowałam się, ani nawet nie prostowałam włosów.

Wzięłam tylko kurtkę i wyszłam z domu zamykając drzwi na klucz.

Po piętnastu minutach stałam już pod drzwiami najbardziej irytującego i zakochanego w sobie człowieka na świecie.

Zapukałam dwa razy, a po chwili zostałam wpuszczona do środka przez starszą osobę.

- Dzień dobry, ja przyszłam do Christopher'a. - powiedziałam od razu.

Kobieta przejechała mnie wzrokiem.

Cholera, a mogłam posłuchać się tego dupka i ubrać się...ładnie.

Wyglądam jak menel.

- Lunaaa! - usłyszałam ten wesoły pisk małej dziewczynki, która przytuliła się do moich nóg.

- Cześć, mała. - przywitałam się i pociągneła mnie do środka.

- Mamo, bo to jest dziewczyna Chrisa. - wyjaśniła Lea.

Kobieta ponownie na mnie spojrzała. Pod jej bacznym okiem czułam się nie komfortowo, bo naprawdę wyglądałam strasznie.

- Dziewczyna? - zapytała i spojrzała na mnie.

Cholera gdzie ten dupek.

Nie było w umowie rozmowy z jego matką.

- Tak, mamo. Luna jest moją dziewczyną. Masz z tym jakiś problem? - zapytał ostro Christopher, który zszedł ze schodów.

- Nie, nie tylko...

- Nie powinno Cię to obchodzić. - syknął. Od razu było widać, że nie ma najlepszego kontaktu z rodzicielką.

Christopher złapał za moją rękę i zaprowadził do swojego pokoju. Od razu zamknął drzwi na klucz i...mocno się do mnie przytulił.

Rozumiecie? Przytulił.

Żadnych pocałunków, obmacania i wulgarnych tekstów.

Stałam tak w szoku przez kilka sekund.

Byłam niska dlatego doskonale słyszałam jak bije mu serduszko.

Dlaczego tak się przejął wymianą zdań ze swoją mamą?

Czułam, że jest coś jeszcze o czym nie wiem.

- Eee...Christopher, bo miałam przyjść i pobawić się z Lea, a nie...przytulać cię. - odpowiedziałam może trochę nie grzecznie, ale wciąż nie wiedziałam jak mam się zachować.

- A nie chcesz zostać ze mną...na pewno razem byśmy znaleźli ciekawe zajęcie. - mruknął i zaczął składać pocałunki na moim obojczyku i szyi.

Znów powrócił dupek...

Odepchnełam go i podeszłam do drzwi.

- Idziemy do twojej siostry. - powiedziałam stanowczo.

- Dobra, dobra...- zgodził się i odkluczył drzwi przepuszczając mnie przodem tylko po to, żeby klepnąc mój tyłek.

- Christopher! - wrzasnełam.

- No co? Nie moja wina, że kusisz mnie! - bronił się z uśmiechem na twarzy.

Przewróciłam oczami.

Zanim weszliśmy do pokoju dziewczynki, to Christopher złapał mnie za rękę i złączył nasze palce.

Pokój był naprawdę duży, ale ani trochę nie przypominał normalnego. Było w nim szpitalne łóżko, a oprócz nas była jeszcze pielęgniarka.

Spojrzałam na Christopher'a, ale on tylko wzruszył ramionami.

- Lea, chcemy się z tobą pobawić. - powiedział.

Kazał pielęgniarce zaczekać w salonie.

Usiadłam na podłodze obok chłopaka.

- W co chcesz się pobawić? - zapytałam.

- Eee...może...może w kręcenie filmu! - powiedziała podekscytowana.

Szybko wstała i wzięła do ręki telefon w różowej obudowie w kwiatki.

- Wy będziecie grać zakochaną parę, a ja będę reżyserem. - wyjaśniła.

Cholera.

Myślałam, że ona będzie chciała pobawić się lalkami lub porysować ewentualnie iść na spacer no wiecie typowe zabawy dla dzieci...

Kiedy chciałam spróbować przekonać ją do zmiany zabawy, to włączyła nagrywanie.

- Akcja! - powiedziała i cholera znów nie mogłam jej odmówić, bo tak szeroko się uśmiechała.

Spojrzałam na Christopher'a, który cwaniacko się uśmiechał i położyłam mu dłoń na policzku z całych sił powstrzymując się, żeby go nie uderzyć.

Uśmiechałam się i głaskałam po poliku.

Przyciągnął mnie na swoje kolana i złączył nasze usta.

Powoli zaczęłam oddawać pocałunek, ale nie dałam mu dostępu.

Kiedy jego ręka znalazła się pod moją koszulką, to oprzytomniałam.

Mocno uszczypnełam go w policzek i odsunełam.

- Auć, kochanie mam nadzieję, że to z miłości tak szczypiesz. - zażartował.

- No, a jakby inaczej, kotku? - powiedziałam na co jeszcze bardziej się uśmiechnął, a ja uderzyłam się w myślach krzesłem w łeb.

Serio?! Kotku!?

Cholera.

- To było piękne! - odparła podekscytowana dziewczynka.

Pobiegła do Christopher'a i wtuliła się do niego.

To było piękne.

Wzięłam swój telefon i nie mogłam się powstrzymać.

Zrobiłam im zdjęcie.

Musiałam mieć jakiś dowód na to, że Christopher jednak nie jest zakochany w sobie.

- Idę pokazać mamie film! - krzyknęła i pobiegła po schodach.

- Lea, ostrożnie! - odkrzyknął chłopaka, a ja się uśmiechnęłam.

- Co? - spytał i spojrzał na mnie.

- Nic...tylko to jest urocze gdy jesteś taki opiekuńczy. - przyznałam.

Przysunął się do mnie.

- Więc, chcesz mi powiedzieć, że podnieca Cię gdy się kimś opiekuje, tak? - droczył się ze mną.

- Nie...po prostu...jesteś takim dupkiem Christopher, wiesz o tym? - zapytałam i wstałam na równe nogi.

- Wiele razy już to od ciebie słyszałem, ale wiesz o tym, że jestem tylko twoim dupkiem? - powiedział patrząc mi głęboko w oczy.

- Będę już szła...

Przygwoździł mnie do ściany i wbił się w moje usta.

- Tylko twój. - szepnął do mojego ucha, a ja go odepchnełam.

Pożegnałam się z Lea i wyszłam z domu.

I muszę przyznać, że spędzony czas z Christopherem...nie był zły.

Dowiedziałam się dziś o nim, że potrafi być opiekuńczy i to słodkie.

Przynajmniej kogoś kocha...

Jak się podoba? Obiecuję, że jutro będzie ciekawszy!