Rok 1976:

Lysandra i Remus spędzali czas w bibliotece, szukając kilku książek.

— Znalazłeś coś? — zapytała Lysandra szeptem, rozglądając się przy tym dookoła.

— Nic, prócz „Jak wychodować Smocze Jajo" — odparł również szeptem Gryfon — Gdybym chciał się tego dowiedzieć, to udałbym się do Hagrida.

— Ten Hagrid wydaje się być całkiem w porządku — zauważyła Lysandra zerkając ukradkiem na Remusa.

— Jest najlepszy! — rzekł entuzjastycznie Remus, na co Ślizgonka uciszyła go machnięciem ręki.

Ukrywanie związku powoli zaczynało ich denerwować, jednakże doskonale zdawali sobie sprawę, iż na razie nie mają innego wyboru.

— „Taniec z Hipogryfem"? Kto wymyśla te beznadziejne tytuły? 

Lysandra odłożyła kolejną książkę na regał, czując jak powoli zaczyna ogarniać ją irytacja.

— Nie łatwiej byłoby zapytać Pani Pince? — zapytała zrezygnowanie.

— Tak... — zaczął chłopak, lecz Lysandra posłała mu ostrzegawcze spojrzenie po czym ponownie skupiła się na regale z książkami.

Do pary zbliżał się Kevin Hole – Ślizgon z szóstego roku.

Zerknął z odrazą na Remusa po czym podchodząc do Lysandry, uśmiechnął się szelmowsko.

— Cześć, Lysandro — przywitał się Ślizgon — Pięknie dziś wyglądasz.

Na te słowa, stojący za chłopakiem Remus wywrócił teatralnie oczami.

— Dzięki — odparła nieco zmieszana dziewczyna, zerkając ukradkiem na Lupina.

— Szukasz czegoś konkretnego? Chętnie Ci pomogę.

— Oh, właściwie to już skończyłam. Znalazłam to czego potrzebowałam.

Dziewczyna wyjęła z regału pierwszą lepszą książkę po czym zaklęła w myślach na jej widok.

— Taniec z Hipogryfem? — zapytał zdziwiony Kevin.

— Bardzo ciekawią mnie te stworzenia — wytłumaczyła natychmiast dziewczyna.

Kevin oparł się o ścianę i zmniejszając dystans dzielący go i Lysandrę, zapytał:

— Skoro masz już to czego chciałaś, to co powiesz na spacer?

Na te słowa Remus, który wciąż stał za Ślizgonem, aż zachłysnął się powietrzem po czym opuścił trzymaną w rękach książkę.

Lysandra zacisnęła usta i starając się nie okazywać swojego zakłopotania odparła:

— Jest za zimno na spacery. Poza tym mam dużo nauki.

Kevin jednak nie miał zamiaru odpuścić.

— To może pouczymy się razem? Będzie Ci raźniej.

Remus miał ochotę uderzyć Ślizgona książką po głowie. Zacisnął pięści, czując jak robi się cały czerwony na twarzy.

— Co za uparty, kretyn — pomyślał wiercąc wzrokiem dziurę w głowie chłopaka.

Lysandra, która zupełnie nie wiedziała co rzec, posłała błagalne spojrzenie w stronę Remusa. Ten wzruszył jedynie ramionami, po czym dziewczyna wyczytała słowa z ruchu jego ust; spław go.

Ślizgonka wzięła głęboki oddech i odparła na jednym oddechu:

— Obiecałam Severusowi, że się z nim pouczę — I uprzedzając kolejną propozycję Kevina dodała — A on za Tobą nie przepada, toteż nie byłoby to w porządku z mojej strony, gdybym przyprowadziła Cię ze sobą.

Remus stłamsił śmiech, udając, że wciąż przegląda książki.

— Snape mnie nie lubi? Poczęstowałem go ostatnio musującymi cukierkami — rzekł z żalem Kevin.

Lysandra wzruszyła ramionami, przybierając współczujący wyraz twarzy.

— Czas na mnie — oznajmiła — Miło było Cię widzieć.

Po tych słowach minęła Kevina i dając sygnał Remusowi by ruszył za nią, opuściła bibliotekę.

Gryfon odłożył książkę, zauważając, że Kevin odprowadza Lysandrę wzrokiem.

— Lubię jak udaje nieprzystępną — Oznajmił Ślizgon — W końcu mi ulegnie.

Remus przez chwilę wpatrywał się w chłopaka z szeroko otwartymi oczami po czym rzucił na odchodne:

— Zapomnij.

Lysandra czekała na Remusa za rogiem. Kiedy tylko do niej dotarł od razu wypalił:

— Wyjątkowo irytujący. Każdy głupi zrozumiałby, że chciałaś go spławić.

— Nie mówmy już o nim — poprosiła Lysandra wspinając się na palce, by pocałować Remusa w policzek.

— Niech się cieszy, że żadna książka przypadkiem nie wylądowała na jego głowie — rzekł Remus z wciąż naburmuszoną miną.

Ślizgonka wywróciła teatralnie oczami po czym oznajmiła:

— Chodźmy do kuchni. Zgłodniałam trochę.

Idąc korytarzem, starali się zachowywać odpowiedni dystans, nie zamieniając ze sobą ani słowa.

Remus cały czas czuł irytację na myśl o wcześniejszej sytuacji z biblioteki.

Denerwowało go to, że wielu chłopaków uganiało się za Lysandrą, a on nie był w stanie nic zrobić. Jego uczucia wobec dziewczyny były tak szczere, że miał ochotę wykrzyczeć jej miłość z wieży astronomicznej.

Jedyne co mu pozostało to czekać, aż wszystko samo się ułoży.

Lysandra zaś, zastanawiała się jak wytłumaczy Severusowi, że Kevin Hole nagle przestał go lubić.