Rok 1973

— Ej, Luniek — szepnął Syriusz szturchając przyjaciela nogą.

Remus zerknął znad książki na Blacka, unosząc brwi ku górze.

— Nie patrz w tył jak Ci...

Remus zerknął za siebie, zastanawiając się co Syriusz miał na myśli.

Black ponownie szturchnął Remusa, tym razem znacznie mocniej.

— Ała — jęknął Lupin chwytając za obolałą kostkę.

— Mówiłem byś nie patrzył w tył! — warknął Syriusz przyciszonym głosem.

Remus mlasnął poirytowany po czym zapytał:

— O co chodzi?

— Ta McCallister ciągle się na Ciebie gapi, niemalże nie spuszcza z Ciebie wzroku.

— I to jest powód dla, którego kopnąłeś mnie w kostkę?

Syriusz wywrócił teatralnie oczami.

— Umów się z nią.

Remus wytrzeszczył szeroko oczy na przyjaciela.

— Chyba oszalałeś, Łapo.

— O czym rozmawiacie?

James wskoczył na kanapę, zajadając się czekoladową żabą.

— Kogo masz? — zapytał Syriusz wskazując na kartę dołączoną do żaby.

— Tezeusza Scamandera, mam już ich dwóch.

— Dam Ci Godryka Gryffindora w zamian za tę kartę.

— Zgoda. — odparł James — To o czym rozmawialiście?

— O tym, że Luniek jest wyjątkowo nieuprzejmy i nie reaguje na zaloty słodkiej Betty McCallister.

— Która to? — zapytał Potter.

Syriusz wskazał przyjacielowi niską blondynkę, stojącą w rogu Pokoju Wspólnego i rozmawiającą z dwoma dziewczynami.

James zerknął na Betty po czym oznajmił beztrosko:

— Nie tak ładna jak Evans ale może być.

— Dajcie wy mi spokój z tą McCallister. Nie jestem zainteresowany — powiedział poirytowany Remus ponownie otwierając książkę.

— A kim jesteś zainteresowany?

Syriusz uniósł znacząco jedną brew oczekując na odpowiedź przyjaciela.

— Aktualnie dodatkowym esejem dla McGonagall.

— O, Merlinie... — jęknęła zrezygnowana Lysandra, odkładając grubą książkę od Transmutacji — Ta kobieta chce mnie wykończyć.

Nesta, która aktualnie przeglądała magazyn „Czarownica", spojrzała na przyjaciółkę posyłając jej współczujący uśmiech.

— Pociesz się tym, że jutro jest wypad do Hogsmeade.

— Jeśli dzisiaj tego nie skończę będą mogła jedynie pomarzyć o Hogsmeade.

Lysandra chwyciła grube tomiszcze i potrząsając nim nerwowo jęknęła:

— Zlituj się nade mną!