•••

Steve Rogers stał w swoim mieszkaniu i ze smutkiem spoglądał na telewizor. Co chwilę przekazywano coraz to straszniejsze informacje z całego świata.

— Potężne trzęsienie ziemii zniszczyło nadmorskie miasta w zachodniej części Ameryki Południowej.

— Wielka fala tsunami spustoszyła północne wybrzeże Japonii.

— Pożar rozprzestrzenia się w środkowej Kanadzie. Prosimy zachować czujność i czekać na kolejne informacje.

— Kolejna fala tsunami powstaje na Oceanie Indyjskim i kieruje się w stronę Afrykańskich wysp.

— W północnej Europie formuje się trąba powietrzna. Głowy państw apelują do mieszkańców o natychmiastowe znalezienie schronu.

Rogers, mając dość tych makabrycznych wieści, wyłączył telewizor i zaczął nerwowo przechadzać się po swoim mieszkaniu.

Jego myśli krążyły wokół tych katastrof naturalnych, które nawiedziły Ziemię, a także zaginięcia jego bliskiej przyjaciółki.

Ponad dwa tygodnie temu Steve przyjechał do domu Jenny by porozmawiać z nią o jej problemach, a następnie zabrać do Wakandy. Jednakże jej nie zastał.

Jenna rozpłynęła się w powietrzu. Od tamtego czasu każdego dnia usiłował ją odnaleźć. Zwrócił się o pomoc do przyjaciół, w tym do Natashy i Sama, którzy również rozpoczęli poszukiwania przyjaciółki.

Kapitan Ameryka czuł bezradność. Świadomość, że nie wie co dzieje się z Jenną kompletnie go druzgotała.

Nagle z zamyśleń wyrwał go dźwięk telefonu. W ułamku sekundy odebrał telefon, a w słuchawce usłyszał głos Natashy:

— Wciąż nie masz żadnych wieści? — Zapytała.

— Nie — Odparł posępnie Rogers, który z każdym telefonem odczuwał nadzieję na jakiekolwiek informacje o Jennie.

— Znajdziemy ją, Steve.

•••