•••

Strach.

Płonący las. Płonące domy.

Krzyki mieszkańców.

Błagania.

— Litości!

— Cóż złego uczyniliśmy!?

Śmierć.

•••

– Opowiadaj jak było!

Steve rzucił swoją kurtkę na fotel i wygodnie rozsiadł się na kanapie. Jenna westchnęła głośno i ruszyła do kuchni by zagrzać wodę na kawę.

— Do każdego domu wchodzisz bez pukania? — Zapytała, nie kryjąc rozbawienia.

— Tylko do swojego — Odparł Rogers po czym dodał — I czasem zdarzy się również do twojego. Nie zmieniaj tematu.

Jenna zalała kawę, chwyciła dwie filiżanki i ruszyła do salonu, gdzie czekał na nią Steve.

Podała mu kawę i siadając na fotelu, odpowiedziała:

— Było w porządku, a przynajmniej na początku. Przez dwie godziny wypytywał mnie o Asgard, Thora, sytuację w Sokovii... ah! Pytał również czy Banner, będąc pod postacią Hulka, umie mówić.

Steve zaśmiał się cicho.

— Bardziej interesowało go życie superbohaterów niż nasza randka — Dodała Jenna wzruszając przy tym ramionami.

— Ten chłopak nie wie co traci. Przynajmniej wiemy już, że nie powinnaś słuchać Tony'ego, który wpadł na pomysł byś nieco oderwała się od codzienności i trochę się zabawiła.

— Randki w ciemno to zdecydowanie nie zabawa — Mruknęła pod nosem Jenna i upiła łyk gorącej kawy. — Już ciekawsze są te stare filmy, które każesz mi oglądać co sobotę.

— A co do starych filmów... — Rogers uśmiechnął się radośnie — Szykuj się na wieczór pełen grozy. Udało mi się znaleźć horror, na którym byłem kiedyś z Buckym w kinie. Na pewno Ci się spodoba.

— To się okaże...

•••

Wiadro zimnej wody wyrwało Jennę ze snu.

Kobieta poderwała się do góry i z niepokojem rozejrzała po ciasnym pomieszczeniu.

Czuła ogarniający ją żal, wszak nie mogła przypomnieć sobie snu sprzed kilku sekund. Zapamiętała jedynie twarz mężczyzny.

Twarz, która była jej tak dobrze znana, a jednocześnie obca.

— Kim jesteś... — Pomyślała, kiedy nagle usłyszała oschły, męski głos:

— Za pięć minut masz być gotowa. Wyruszasz na kolejną misję.

•••