- Louis, Louis! Liam wrócił z końmi - Maison wbiegł jak poparzony do pralni, a jego oddech był bardzo szybki i płytki od biegu - Mama już poszła, kazała cię zawołać!

- Lecę! - alfa rzucił wszystko co trzymał i jak oparzony wybiegł z pomieszczenia, słysząc jak Maison za nim biegnie.

Te dwa dni dla wszystkich były niczym dwa tygodnie, czekali z niecierpliwością na swoje ukochane konie, które w tak brutalny sposób zostały im zabrane.

Serce Louisa mocniej zabiło, kiedy spostrzegł wóz, a zaraz wchodzącego z naczepy Liama, trzymającego Annabelle, a obok niej zaraz zeszła Aura. Wyglądały na przestraszone, widać było to po ich oczach. Alfie się krajało serce na ten widok i miał zamiar zrobić wszystko, aby do takiej sytuacji więcej nie doszło.

- Wprowadź je do boksu - usłyszał głos swojej omegi - Znają to miejsce najlepiej i tam będą mogły odpocząć, moje biedne kruszynki.

- Muszą się porządnie napić, widać że są odwodnione - skomentował Payne - Z karmieniem poczekamy, żeby nie zrobiły sobie krzywdy.

- To prawda - Harry wypuścił ciężko oddech - Ile muszę ci oddać? Na jak wiele wycenili moje kruszyny w podziemiach? - brunet zaczepił się o Louisa, gdy tylko go spostrzegł przy sobie.

- Śmieszne pieniądze, małą chciał sprzedać za dziesięć tysięcy - prychnął Liam - Chciał cokolwiek, byle się ich szybko pozbyć.

- Czyli za ile sprzedał obie Robinowi? - jego dłonie zadrżały, a Louis spiął się mocno.

- Robin go zna, to okropny oszust i miał jakiś dług u niego, oddał je po dobroci, żeby nie mieć problemów - wyjaśnił Liam - Trzeba mu się jakoś odwdzięczyć za to.

- Jeśli chce może tu przyjechać z rodziną na kilka dni, na nasz koszt z pełnymi atrakcjami - brunet od razu wpadł na pomysł, kiedy Liam zamykał konie w boksie, a oni całą grupą stanęli w środku.

- Wszystkie konie rżą, witają z powrotem swoją rodzinę - Maison nie mógł ulec takiemu wrażeniu.

- Aż mi ciepło na klatce piersiowej - skomentował Louis - Ale Harry ma dobry pomysł, możemy zorganizować małe wakacje dla niego i jego rodziny.

- Powiem mu o tym, jak tylko do niego zadzwonię - Liam się wyszczerzył na taką propozycję - Spokojnie mama, nikt ci nie zabierze picia - powiedział kojąco do Annabelle.

- Najważniejsze, że są na miejscu i bezpieczne - Louis podszedł do boksu, a Aura jak na zawołanie go wyczuła i podeszła bliżej.

To dodawało otuchy na sercu Tomlinsona.

- Skoro zaoszczędziliśmy pieniądze, musimy naprawdę zainwestować w bezpieczeństwo naszych koni - Harry poczochrał lekko włosy swojego syna.

- Ludzie są okropni kradnąc, a zwierzęta to już w ogóle - powiedział niezadowolony Maison - Oby więcej już się nie stało coś takiego. Nie chcę, żeby ktoś ukradł mojego konia, ani żadnego innego.

- Dlatego to już stoi na naszych barkach, aby te były bezpieczne. A nie zostawimy tego tak jak jest - Harry ucałował czoło Maisona - Prawda Li, Lou? Nie pozwolimy na kolejną taką przygodę.

- Nie ma opcji, wszystko zostanie porządnie zabezpieczone - Louis wyrwał się z odpowiedzią, kiedy miział źrebaka.

- Widzisz, musisz nam zaufać w tym kochanie - objął syna ramieniem - Leć do dziadków, co? Pewnie nie wiedzą że są konie, a pytali przy śniadaniu. Są w swoim pokoju.

Maison przytulił się ostrożnie do bruneta i zaraz wyszedł ze stajni, kierując się do hotelu z dobrymi wiadomościami.

- Jestem ci dozgonnie wdzięczny Liam, wiesz? Za to wszystko co robisz wielki misiu - zagarnął Payne'a w swoje ramiona - Bardzo dziękuję.

- Nie ma problemu, to miejsce jest domem dla mnie i mojej rodziny. Wy też nią jesteście - objął omegę - Zayn z resztą też to mocno przeżywał.

- Jedna, duża kochająca się rodzina - Harry potwierdził, zaraz cofając się do swojego partnera i łapiąc jego dłoń w swoją.

- Już Louis nie zabijaj mnie wzrokiem, mam swojego męża - zaśmiał się Liam - Nie zabiorę ci go, nie musisz się martwić.

- Po prostu ściskasz mojego ciężarnego partnera Payne - wypuścił oddech przez nos i ucałował znak przynależności omegi.

- Lou, mieliśmy lepiej im powiedzieć - Harry sapnął oburzony, jednocześnie się czerwieniąc na tak intymny ruch ze strony partnera.

- Przepraszam - przyłożył dłoń do ust - Zrobiłem to całkowicie niechcący, to był odruch obronny. Wiem, że miało być lepiej.

- Harry? Spodziewacie się szczeniaka? - Liam poszedł upewnieniu się, że boks jest zamknięty, stanął przy parze - Będzie mały lub mała Styles? - pozwolił sobie na droczenie się, względem drugiego alfy.

- Tomlinson - chrząknął - Ale tak, spodziewamy się razem szczeniaka i bardzo się z tego powodu cieszymy.

- Tomlinson, Tomlinson - powtórzył powoli, zaraz klepiąc szatyna po ramieniu - Gratulacje! Zasłużyliście na swoje prywatne szczęście. Nie powiem Zaynowi - obiecał, chcąc aby Harry mógł to zrobić choć w części po swojemu.

- Muszę mocniej uważać na słowa, bo kiedyś serio wygadam za wiele - pokręcił głową Louis.

- Masz szczęście, że cię kocham - Harry ścisnął bok Louisa - Wracajmy do domu, dajmy koniom odpocząć - poprosił, widząc że wszystko jak najbardziej jest na swoim miejscu.

Nie byli już tu potrzebni, musieli dać naturze działać samej sobie. Klacze potrzebowały czasu na oswojenie się ze wszystkim.

🐾🐾🐾🐾

Louisa obudził hałas, kiedy drugie ciało podrywało się z łóżka i pokierowało do łazienki. Harry musiał dostać porannych mdłości, patrząc że był raptem siódma rano, a Louis wstał, aby podążyć za nim i sprawdzić czy wszystko jest w porządku.

Zastał młodszego klęczącego przed muszlą toaletową i zwracającego wszystko to, co zjedli wieczorem na kolację. Skrzywił się lekko i palcami zagarnął loczki swojej omegi na tył, aby jej nie przeszkadzały.

- Spokojnie słońce, to całkowicie normalne - mówił do omegi, czując jak ta lekko się spięła na początku, ale zaraz dotarł do niej zapach alfy.

Otrzymał w odpowiedzi krótkie westchnienie, przepełnione emocjami. Harry dopiero po upewnieniu się, że jest dobrze, spuścił wodę w toalecie i z pomocą alfy podniósł się z klęczek.

- Nie - pokręcił głową, widząc że Louis chce go zaprowadzić do sypialni - Muszę... Zęby.

- Okej, okej. Po prostu jesteś okropnie blady - przeszedł z brunetem do umywalki, gdzie stały ich szczoteczki w kubku oraz pasta.

- Nikt nie lubi zwracać treści swojego żołądka - zażartował lekko, sięgając po swoją różową szczoteczkę, a później po namoczeniu jej włosów wodą, złapał za tubkę pasy i wycisnął odrobinę.

Louis cierpliwie czekał, aż omega skończy, po czym trzymając ją pod ramię zaprowadził prosto do łóżka, aby mogła odpocząć po nieprzyjemnej pobudce.

- Poproś Maisona aby poszedł do koni, je nakarmić. Potrzebuję cię - Harry złapał mocno dłoń swojego partnera, nie chcąc aby ten odchodził w tym momencie.

- Okej, dobrze że jeszcze go mamy na miejscu - pochylił się i pocałował czoło bruneta, po czym niechętnie odsunął się - Trzy minutki i wracam.

- Będę odliczać - obiecał, spoglądając spod powiek na partnera, kiedy ułożył się wygodniej w łóżku, nosem zahaczając o poduszkę Tomlinsona.

Louis przeszedł do pokoju nastolatka, pukając lekko do drzwi, jednak nie czekał na pozwolenie na wejście, będąc przekonanym że ten smacznie śpi.

- Proszę - zdziwiony usłyszał głos Maisona, kiedy zdążył złapać już za klamkę i za nią pociągnął.

- Nie śpisz? - zmarszczył czoło Louis, nie spodziewając się przytomnego chłopaka.

- Miałem pójść na przejażdżkę, to moje ostatnie dni tutaj - Maison był już ubrany w typowo jeździecki strój - Coś chciałeś?

- Nakarmisz konie? - dopytał - Jedziesz do lasu czy będziesz na placu przy stajni?

- A to nie twoja kolej? - lekko uniósł brew - Mogę to zrobić, po prostu dziwne że nie chcesz zobaczyć źrebaka.. A co do pytania, będę jeździć po polanie, może też nad rzekę.

- Moja kolej, ale twoja mama wymiotowała rano i potrzebuje, żebym został z nią - odpowiedział - Pamiętaj o telefonie, szczególnie kiedy jedziesz sam w takie przejażdżki.

- Och, okej. Zajmij się mamą - poprosił, łapiąc jeszcze za swój kask - Nakarmię konie, a telefon jest dawno w plecaku.

- Dzięki wielkie - uniósł kącik ust - Miłej przejażdżki i ostrożnie w lesie Maison. Mamie wystarczy stresu i nerwów.

- Będę uważać tato - powiedział dość żartobliwe, przechodząc obok Louisa.

Alfa za dobrze znał ten ton u nastolatka i tylko pokręcił głową, odpuszczając sobie wszelkie komentarze. Zamknął drzwi od jego pokoju i wrócił do sypialni, gdzie omega wyraźnie na niego czekała.

- Dałeś sobie radę? - Harry zagadał do partnera, robiąc mu miejsce obok siebie na łóżku.

- Nie spał, akurat zbierał się na przejażdżkę, więc nie ma problemu z nakarmieniem koni - zapewnił Louis - Mamy wolny poranek.

- Jeszcze gdybyś załatwił śniadanie do łóżka - brunet powiedział z wyraźną nadzieją w głosie - Ale musiałbyś skonfrontować się z Zaynem, a to nie jest zawsze proste.

- Mogę spróbować, ale boję się, że pod presją się mu wygadam, a chciałeś sam mu powiedzieć - przypomniał.

- Podarowałbym ci to, za bardzo mam ochotę zostać w łóżku, przy naszych zapachach - gniazdo jak Harry obiecał, zniknęło kiedy konie bezpiecznie wróciły do stajni.

- W takim razie spróbuję, jak tylko będzie czas na śniadanie - obiecał Louis - Wszystko dla mojej rodzinki.

- Jesteśmy nią, nawet jeśli nie prawnie, to jesteśmy nią - Harry spojrzał z błyskiem w oku na swojego alfę - Kocham cię, nasze szczenię tak samo.

- Ja też was kocham - powiedział z czułością - Do wszystkiego dojdziemy jeszcze razem i po kolei. Wszystko w swoim czasie.

Harry w odpowiedzi po prostu wtulił się mocniej w Louisa i ucałował go w miejsce, gdzie wiedział, że zaczynał się tatuaż Louisa. It is what it is.

Obaj dobrze czuli się w swoim towarzystwie, dzięki temu mogli uciąć sobie spokojnie drzemkę do czasu śniadania.

Wtedy Louis jak prawdziwa głowa rodziny ubrał się i zszedł na dół, aby ubłagać Zayna o jedzenie na wynos. Życzenie Harry'ego było dla niego rozkazem.

Zayn patrzył na niego poważnie i dopytywał czemu nie mogą zejść jak wszyscy na dole, a Louis starał się zrobić wszystko, aby nie powiedzieć dokładnie o co chodzi.

- Zayn, daj spokój temu alfie. Wciąż żyją w swojej bańce - Samuel ścisnął ramię omegi - Możesz im podarować jedno śniadanie.

- Zawsze jedliśmy razem, a oni mi sabotują rutynę - prychnął - Ale proszę bardzo, zabieraj Tomlinson te śniadanie, ale nie będę ulegał tak często.

- Jesteś najlepszy - Louis rozluźnił się i uśmiechnął się wdzięcznie w stronę rodzica swojej omegi.

- Śmiało kochani, to jest wasz czas - Samuel uśmiechnął się - Nie ma co tak sztywno trzymać się zasad.

Louis zaraz z tacą pełną jedzenia ruszył do mieszkania, w głowie po drodze pojawiło mu się kilka myśli. Powinni powoli z Harrym ogarniać sprawę pokoiku, wyprawki, a do tego te zabezpieczenia w stadninie...

Do tego Louis mocno myślał o oświadczynach, wszystko zrzuciło się na ich głowę na raz, ale najwyraźniej tak miało być. Od samego początku żyli chwilą i mieli zamiar to kontynuować.

Nie mogli też zapomnieć o zobowiązaniach hotelu, ślubach, wycieczkach i wszystkim innym. Cieszył się naprawdę, że rodzice omegi zostali na wsi.

- Zwycięstwo - Louis wszedł do sypialni z tacą - Twoja mama nas uratowała przed Zaynem, bo nie było łatwo.

- Kochana mama - Harry odłożył telefon na bok - Co dla nas masz skarbie?

- Jajecznicę, sok pomarańczowy, pieczywo i rogale - postawił ostrożnie tace na łóżku i usiadł tak, aby było im wygodnie.

- Mmm, wszystko na co szczeniaczek ma ochotę - pomasował swój brzuch.

- Całe szczęście - odetchnął i sięgnął po jeden talerzyk z jajecznicą - A jak się czujesz po poranku?

- Nie wiem? - powiedział jakby pytająco - Przez chwilę jest dobrze, a później ponownie lekko mnie mdli.

- Okej. W razie czego jestem i chętnie pomogę w czym trzeba - zapewnił Louis - Martwię się cały czas.

Harry pokiwał głową i z tym zaczęli wspólne śniadanie. Po posiłku Harry nagle miał ochotę na seks z Louisem i wszystko byłby dobrze, gdyby szatyn nie zachaczył o jego sutki dłonią, przez co omega syknęła i odsunęła się.

- Zrobiłem coś źle? - Louis rozszerzył oczy, nie do końca wiedząc co mógł zrobić dokładnie źle, ale jego wzrok wyrażał zmartwienie.

- Nie, um - zsunął dłonie szatyna ze swojej klatki piersiowej i położył je na swoich biodrach - Moje ciało już się zmienia dla szczeniaka i um, mam wrażliwą skórę tam.

- Och, okej. Muszę nauczyć się tego i pamiętać - powiedział ze zrozumieniem - Będę starał się uważać i w razie czego mów jeśli będę dotykał gdzieś, gdzie nie powinienem.

- Mhm - zabrał się za zsuwanie spodni swojego partnera, nie zniechęcony przez chwilę dyskomfortu.

- Jesteś napalony, nie spodziewałem się kompletnie takiego obrotu spraw - nie narzekał na to.

- Hormony? - mruknął, skupiony kompletnie nw swoim zdaniu, a zbędny materiał zaraz wylądował na ziemi.

- No tak, ale podoba mi się to - pomógł brunetowi, po czym sam zsunął swoją koszulkę.

Harry zaraz leżał pod ciałem swojego alfy, a ich usta były połączone w mocnym pocałunku. Mogli na chwilę zapomnieć o wszystkich obowiązkach i zmartwieniach.

🐾🐾🐾🐾

Kola 💚💙💚💙