Per Hubi

Nastał następny dzień ciekawe co oprócz siedzenia w pokoju będę robić. Wstałem z łóżka i poszedłem do kuchni. Zauważyłem że w domu ich nie ma ciekawe gdzie są mało ważne, otworzyłem lodówkę i zastanawiałem się co zjeść.

- nic ciekawego - powiedziałem i zamknąłem ją

Wróciłem do swojego pokoju. Otworzyłem szafkę i wyjąłem bluzę i czarne jeansy. Ubrałem się zobaczyłem że nadąża w jedym miejscu już jest czerowy od krwi 

-walić - powiedziałem w myśląc i założyłem bluzę.

Gdy już byłem gotowy ogarnąłem łóżko i podszedłem do okna. Często tak robię kiedy jestem sam w domu. Gdy tak stałem i patrzyłem przez nie coś przykuło moja uwagę. Zobaczyłem samochód który był bardzo podobny do auta Marcina, Piotrka i Ernesta. Co oni by tu robili? Postanowiłem to sprawdzić, wyszedłem z pokoju i szybkim tempie znalazłem się w przedpokoju, założyłem szybko buty i wyszedłem z domu zamykając je na klucz. Bałem się lekko podchodzić do tego samochodu ale zrobiłem to. Byłem już przy samochodzie po chwili ktoś złapał mnie i wepchnął do środka zacząłem krzyczeć, zamknąłem oczy  po chwili położył mi rękę na moich ustach tak aby nie było słuchać

-to my durniu!-krzyknął chłopak i przestał dotykać moich ust

Otworzyłem oczy i zauważyłem chłopaków

-co wy tu robicie? - zapytałem

-musisz ogarnąć Karola on chce dać się wrogom - wyjaśnił mi Piotrek

-jak to dać sie wrogom?

-jest gang który co miesiąc chce go zabić i Karol debil jutro chce umrzeć przez nich

-ale czemu?

-sluchaj zepsułeś nam Karola to teraz go napraw - powiedział wkurzony Ernest prowadzący samochód

-ja go nie zepsułem, gdzie ma być ta strzelanka czy coś?

-jutro w starej fabryce tylko Ty możesz powstrzymać go od tego pomysłu - oznajmił mi Piotrek

-ale gdzie on jest?

-nie wiemy - odpowiedział mi Marcin

-ale ja chyba wiem, jedź na cmentarz - powiedziałem do Ernesta

-po co?

-jedź nie pytaj! - krzyknąłem

Ernest zrobił ostry drift i zaczął jechać tam gdzie mu powiedziałem.