Per Hubi

Nie wiedziałem o co chodzi? Wyszedłem z Karolem z domu. Chłopak odblokował samochód i  otworzył mi drzwi

-siadaj i nie zadawaj pytań  - powiedział

Zrobiłem to. Po kilku sekundach chłopak usiadł za kierownicą. Odpalił silnik i ruszył. Chciałem się go spytać co się dzieje? Ale nie wiedziałem jak zacząć rozmowę. Przez 4 minuty jechaliśmy bez żadnego słowa. Przez ten czas Zastanawiałem się gdzie mozmey jechać.

- gdzie jedziemy? - zapytałem w końcu chcąc dowiedzieć się

-muszę złamać regulamin abyś był bezpieczny - odpowiedział

-jaki regulamin?

-zawiozę cię do twojego domu. Będę wdzięczny jeżeli nie powiesz gdzie byłeś, co robiłeś i zapomniesz o tym wszystkim co cię ostanio spotkało  - odpowiedział chłopak

- co? Dlaczego? Ja nie chcę! - krzyknąłem

-Hubert musisz zrozumieć że tak będzie najlepiej ludzie z gangu innego chcą mnie zabić niedługo im się to uda. Tak będzie najlepiej

-dla kogo? Napewno nie dla mnie Karol nie rób mi tego - zrobiło mi się smutno nie chce go stracić

- za bardzo się do siebie zbliżyliśmy

-no i co? To oznaczę że masz mnie zawieź do domu i zapomnieć o tobie?

- dasz radę - powiedział - ciężej ze mną - dodał cichym głosem

-wracamy do bazy

-ale ja odeszłem z gangu mam dość ich a szczególnie Ernesta - oznajmił lekko wkurzony.

- ale ja chce być przy tobie - powiedziałem sobie pod nosem.

Po jakiś 20 minutach zobaczyłem że dojechaliśmy na moje osiedle. Karol zatrzymał samochód

- tam jest twój dom przepraszam za chłopków że tyle cierpiałeś mam nadzieję że nic ci się już takiego nie zdarzy - powiedział Karol

- ale ja nie chcę do domu! - krzyknąłem smutny

- chcesz, wyjdź z samochodu

-nie wyjdę!

-wysiądź i zapomnij że...

Nie dałem mu dokończyć odwróciłem jego głowę w moja stronę i go pocałowałem. Moje serce było gorące i zaczęło bić coraz szybciej. Kocham go, zakochałem się w osobie która mnie porwała. Dzięki porwaniu poznałem osobę z którą chce być zawsze przy nim.