Per Hubi

Po 2 godzin cierpień Ernest w końcu przestał mnie walić pasem

-i tak będzie wyglądać czas kiedy nie ma Karola - powiedział mi do ucha

Z moich oczu cały  czas leciały łzy.

-wstawaj śmieciu - krzyknął

Boję się wstałem ledwo czułem się źle i to bardzo mam ochotę uciec lecz wiem że tylko  pogorszę swoją sytuację. Ernest Złapał mnie mocno za ramię i zaczął ciągnąć mnie do mojego pokoju. Gdy dotarliśmy otworzył drzwi i wepchnął mnie tam.

- od dziś jesteś moją dziwką jak zdjemiesz te ubranie to cię zabije - powiedział i zamknął drzwi

Super i co ja mam zrobić zostałem męska dziwka dla Ernesta. Wyglądam jak nikt w tym stroju. Usiadłem na materacu i zacząłem bardziej płakać.
Nie miałem siły chce zniknąć

-Karol czemu mi to zrobiłeś? - zapytałem wiedzac że nikt mi nie odpowie

Chciałem teraz czuć jego ciepło albo aby był przy mnie. No tak Karol nic do mnie nie czuję i jestem dla niego nikim. 

Per Karol

Jestem już w domu pół dnia w tym czasie gralem na gitarze dalej myśląc o Hubercie i co oni mogą mu zrobić

-Karol wróć do niego on cię potrzebuje! - usłyszałem w głowie

Co ze mnie najważniejsza osoba z gangu która płacze i myśli tylko o jakimś dzieciaku. Czemu on ma taki wpływ na mnie? Czy naprawdę to jest miłość? Po chwili położyłem gitarę na stojaku i postanowiłem że pojadę do bazy. Chcę być przy Hubim i tego nie zmienię. Poszedłem do przedpokoju założyłem buty i wyszedłem z domu. Zamknąłem drzwi na klucz i podszedłem do samochodu odblokowalem go, wsiadłem do niego i szybko pojechałem w stronę bazy. W głowie dalej zadawałem sobie milion pytań lecz nie byłem pewny odpowiedzi. Gdy już dotarłem wyszedłem z samochodu, zablokowałem go i wbiłem do domu. Zobaczyłem Ernesta który siedzi na kanapie

-gdzie jest Hubert? - zapytałem

-poczekaj

Ernest wstal z kanapy i pobiegł w stronę pokoju chłopaka więc poszedłem za nim . Wziął klucz i schował do kieszeni. Słyszałem płacz Hubiego za drzwiami.

-otwieraj drzwi - powiedziałem

-co tu tu robisz? - zapytał Ernest

-dawaj ten klucz! - krzyknąłem

- nie - odpowiedział

I tak zaczęliśmy się kłócić. Coraz bardziej mnie wkurzał a moja cierpliwość coraz bardziej nie wytrzymała.