Minął już miesiąc od kiedy zaczął się rok szkolny. Całe wolne lekcje spędzam z chłopakami, którzy od pewnego czasu strasznie mnie wkurzają. Nalegają na podanie im mojego adresu. Ani mi się śni im go podawać! Gadają o tym od tygodnia, ale tym razem przesadzili! I to ostro! Oni właśnie mnie śledzą i myślą ,że o tym nie wiem. Nawet nie wiedzą jak się mylą. Mam niezły pomysł jak ich wystraszyć. 

 Napisałam do przyjaciela. 

- Czas na plan nr. 6 - napisałam na telefonie do Kuby

Plan polega na zwołaniu paru osób z klasy. Mają oni spotkać się w pewnym opuszczonym budynku, należącym do ojca jednego z nich. Mają się tam dostać i przebrać za potwory, przy okazji przygotować mój. Przebieramy się w potwory i zaczynamy przedstawienie. Cały budynek jest przerobiony właśnie na to ''przedstawienie''.  Właśnie dostałam potwierdzenie od wszystkich. Mam tylko nadzieje że chłopcy się nie skapną. Teraz muszę ich tylko zwodzić i dopilnować żeby nie stracili mnie z wzroku. Na szczęście mam wprawę w tego typu sprawach już nie pierwszy raz to robię. Naglę dostałam sms:

- Wszystko gotowe możesz zaczynać. Kuba... - nareszcie! 

 Zaczęłam ich prowadzić w stronę starego lokalu. Obejrzałam się i udawałam że nikogo nie widziałam, po czym weszłam do środka. Dostałam strój teraz trzeba tylko zachęcić ich do wejścia. Wiem nawet jak....

- Aaaa, pomocy! - krzyknęłam tak głośno że na pewno usłyszeli. Oczywiście nie minęło kilka sekund a zjawili się moi " wybawcy". Czas na rozpocząć plan. 

- Czas na zabawę! - krzyknęłam zmieniając barwę głosu. Nie poznali...

 Naglę pojawiłam się niedaleko nich w stroju Golden Freddy'ego. 

- Witam was - powiedziałam i zaśmiałam się

- Kim jesteś i gdzie jest Angela? - spytał Adam, a ja zaśmiałam się jeszcze głośniej 

- Przykro mi, ale nie mogę wam powiedzieć - odpowiedziałam ze sztucznym uśmiechem i zniknęłam

 To teraz wszystko leży w rękach moich przyjaciół. Udałam się do pokoju z kamerami. Siedział przy nich Michał doglądając wszystkiego. Na kamerach zobaczyłam jak chłopacy rozdzielili się w mniejsze gróbki i się rozeszli. 

- Wszystko zgodnie z planem - stwierdził mój przyjaciel przyglądając się uważnie

 Podeszłam bliżej i zajęłam swoje miejsce. 

- Zrobili największy błąd jaki mogli - dopowiedziałam przyglądając się

 Michał przytakną i zwrócił wzrok na z powrotem na kamery. Siedzieliśmy tak przyglądając się wydarzeniom. Wszyscy moi przyjaciele zostali wyłapywani jeden po drugim. W końcu zostali związani i zamknięci w pewnym pokoju.

- To jest świetne, ale chyba teraz czas na mnie. - powiedziałam i wyszłam do danego pomieszczenia

  Stanęłam w drzwiach, ale chyba nikt mnie nie zauważył. Oparłam się o framugę i przysłuchałam rozmowie. 

- Gdzie ona jest?! - krzykną Adam na Damiana

- Spokojnie niedługo ją zobaczycie... - odpowiedział z wielkim uśmiechem Damian. Uwielbiam kiedy zmienia głos na straszniejszy. 

- Kim jesteście i czego chcecie?! - tym razem zapytał Tomek

- Chcemy dać wam nauczkę - odpowiedziałam spokojnie zmienionym głosem jednocześnie podchodząc bliżej. W tym momencie przebrani przyjaciele ukłonili mi się. 

- Kim jesteś?! Jaką nauczkę?! - zaczął krzyczeć Adam, a po minie Tomka można było wywnioskować że się domyślił

 Postanowiłam zdjąć maskę i pokazać im swoją twarz. Jak skończyłam odgarnęłam włosy i spojrzałam na przyjaciół. Ich miny były bezcenne. Uśmiechnęłam się i wyjęłam soczewki

- Okulary - powiedziała Kasia podając mi je

- Nareszcie - powiedziałam zakładając je na nos. - o niebo lepiej... - popatrzyłam na nich z wyrzutem

- Angela? - zapytali wszyscy poza Tomkiem

- Rozwiążcie ich - powiedziałam spokojnie do przyjaciół. - Naprawdę myśleliście, że was nie widziałam? - spytałam niezbyt przekonana

- Przepraszam - powiedział Adam a reszta spuściła głowę. - , ale to nie upoważnia cię to do straszenia nas! - krzykną zdenerwowany. Już miał do mnie podejść, ale zatrzymał go Krzyś.

- Nie radzę - powiedział zatrzymując go

- A oni to kto? - spytał Tomek

- Moi przyjaciele - podeszłam i podałam mu kartkę 

Posłał mi pytające spojrzenie. 

- Mój adres - zabrał kartkę i wszyscy podbiegli do niego zerkając a kartkę to na mnie.

- Hym? - przekrzywili wszyscy na raz głowy lekko w prawo

- Zasłużyliście, możecie odwiedzić mnie w któryś weekend - uśmiechnęli się i pokiwali głowami 

 Naglę wbiegł Michał. 

- To było świetne! Wszystko nagrałem - powiedział pokazując swoje białe ząbki. 

- Spisałeś się - powiedział Damian już normalnym głosem.

- Chodźcie do salonu tam możemy pogadać - powiedziałam machając do nich ręką zachęcająco

 Skończyło się na tym że gadaliśmy parę godzin. Dowiedzieli się wszystkiego. Śmialiśmy się, a w trakcie Kasia zrobiła herbatę. Byli trochę źli, ale potem im przeszło. Moi przyjaciele zdjęli kostiumy pokazując swoje prawdziwe oblicza. Chłopacy się wkręcili. Oprowadziliśmy ich i pokazaliśmy pokój z kamerami, w którym siedziałam razem z Michałem. Jak obserwowaliśmy ich. Michał pokazał nagranie z dzisiejszego dnia. 

 Chłopcy odprowadzili mnie do domu. Potwierdzili adres i poszli. 

 Najlepszy piątek...