Siedziałam u siebie w gabinecie, poprawiając klasówki pierwszego i drugiego rocznika. Już wiem dlaczego wujek się tak denerwował na uczniów. Niektórzy naprawdę się nieuczą... Z rozmysleń wyrwało mnie głośne pukanie do drzwi. Krzyknełam proszę a do pokoju weszli moi ulubioni uczniowie. Sussan i Mark usiedli na przeciwko mnie i spojrzeli w moją stronę.
- Przepraszam że przeszkadzamy ale chcielibyśmy się o coś zapytać. Tak naprawdę to tylko ja a Mark przyszedł żeby mnie wspierać.
- Co chciałabyś wiedzieć kochana? - No bo mówiła Pani że mogę Panią zapytać jak sobie profesor poradziła z utratą rodziców...
- Tak, oczywiście i mów mi po imieniu - uśmiechnęłam się do niej uspokajająco. - Poradziłam sobie dzięki moim bliskim, pocieszali mnie i dodawali mi sił. Bez nich nie mogłabym zapomnieć.
- Aha... Ale ja nie mam nikogo takiego.
- A Mark? To widać że się kochacie - powiedziałam i widząc jej minę dodałam - To jest naturalne, widać w waszych oczach. To jak na siebie patrzycie. To jest właśnie miłość. Nie odtracajcie jej.
- Bardzo Pani dziękuję.
- Miałaś mówić mi po imieniu. I nie ma za co dziękować. - wstałam i obeszlam biurko dookoła. - Zawsze możesz na mnie liczyć. Pamiętaj o tym. A teraz jeżeli nie masz już żadnych pytań możesz już iść. - podeszłam do niej i ją Przytulilam tak jak robiła to moja mama.
- Dziękuję Alexo - odwzajemnila uścisk.
Gdy wyszli usiadłam z powrotem na krześle i zabrałam się do konczenia sprawdzania tych testów.
Pov Sussan
Wyszłam z gabinetu z wielkim uśmiechem na ustach. Bardzo mi Pani Alexa pomogła ale czy to prawda że Mark odwzajemnia moje uczucia? Myślałam ze traktuje mnie tylko jako przyjaciółkę. Postanowilam ze z nim o tym porozmawiam. Ale to jutro bo jestem bardzo zmęczona. Gdy dotarliśmy do pokoju wspólnego, pożegnałam się z Markiem i udałam się do swojego pokoju. Zmęczona wzięłam szybki prysznic, ubrałam pidżamę i położyłam się spać.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
☆PH☆