Po incydencie w Dolinie Godryka, Voldemort natychmiast uciekł do lasów w Albanii, gdzie kiedyś z Tatianą odnaleźli diadem.

Ukrywał się tam przez 10 lat. Czekał na swoich śmierciożerców, którzy mieli go odnaleźć, lecz wielu z nich uznało go za martwego, a ci, którzy byli nadal mu wierni, zginęli lub zostali zesłani do Azkabanu.

— Tatiana by mnie odnalazła... — Myślał każdego dnia.

Postanowił więc tymczasowo odzyskać formę fizyczną. Wchodził w ciała węży zamieszkujących albańską puszczę – stawały się one jego tymczasowymi horkruksami i mógł je kontrolować. Nie lubił tego jednak robić, ponieważ ciała tych zwierząt nie były przystosowane do używania magii, w dodatku kontrolowanie ich przez Voldemorta szybko kończyło żywot tych stworzeń i Czarny Pan często musiał zmieniać swojego nosiciela.

W 1991 roku były nauczyciel mugoloznawstwa w Hogwarcie, Kwiryniusz Quirrell, udał się do Albanii w celu wytropienia kryjówki Lorda Voldemorta. Trochę przez ciekawość, a częściowo przez pragnienie sławy. Najbardziej jednak liczył na to, że może nauczy się jakichś umiejętności od Czarnego Pana, które zapewnią mu, że nigdy więcej nikt go nie wyśmieje. Kiedy Voldemort zorientował się, że ów młody człowiek ma objąć w tym roku posadę nauczyciela obrony przed czarną magią w Hogwarcie, natychmiast opętał go i wszedł w ciało profesora, który nie był w stanie się temu oprzeć.

Voldemort wymyślił plan odzyskania swojego ciała, próbując wykraść za pomocą Quirrella z jednej z krypt banku Gringotta Kamień Filozoficzny, który mógłby posłużyć do wytworzenia eliksiru życia. Jednak tego samego dnia krypta w banku została opróżniona i kamień został przetransportowany do Hogwartu, gdzie po nieudanym włamaniu Voldemort udał się wraz z Quirrellem. Podczas całego roku szkolnego Quirrell pił dla niego w Zakazanym Lesie krew jednorożca, aby wzmacniać swego pana. W czerwcu 1992 roku udało im się w końcu dostać do komnaty w Hogwarcie, w której znajdował się kamień. Przejęciu kamienia zapobiegł Harry Potter. Quirrell zginął, zaś sam Voldemort opuścił jego ciało. Czarny Pan ponownie uciekł do Albanii, a kamień został zniszczony.

Jakiś czas przed 1992, Lucjusz Malfoy wszedł w posiadanie dziennika Toma Riddle'a. Malfoy podłożył dziennik jedenastoletniej Ginny Weasley, który sprowadziła do Hogwartu. Zaczęła w nim pisać, a cząstka Toma Riddle'a jej odpowiadała. Dziewczynka zwierzała się w starym dzienniku Riddle'a ze swoich trosk, ten zaś hipnotyzował ją i powoli „wysysał" z niej życie. Odzyskiwał w ten sposób stopniowo swoje ciało. Pod kontrolą horkruksa Ginny ponownie otworzyła Komnatę Tajemnic i wypuściła bazyliszka, który spetryfikował kilku studentów. Ginny stała się zdenerwowana i zdezorientowana, wiedząc, że pamiętnik coś z nią robi próbowała się go pozbyć. Harry Potter i Ron Weasley przypadkowo natknęli się na niego, a Harry zaczął komunikować się z cząstką Toma.

Tom pokazał mu wtedy jedno ze wspomnień, w którym Harry mógł zobaczyć jak młody Riddle w towarzystwie pięknej, ciemnowłosej dziewczyny wrobił Hagrida w zabójstwo Marty Warren.

Kiedy Voldemort był gotowy, żeby przyjąć swoją fizyczną postać zabierając życie z Ginny, zwabił ją do Komnaty Tajemnic, bo wiedział, że skoro Potter jest na tropie dziedzica Slytherina, to bez problemu wejdzie do komnaty, by ją ocalić, a sam Voldemort będzie mógł go zabić. Niestety Harry nieświadomie zniszczył jeden z horkruksów Voldemorta.

Voldemort po nieudanej próbie kradzieży kamienia wciąż ukrywał się w Albanii. Jak wiadomo, Czarny Pan w czasie pobytu w puszczy rozmawiał z wężami i podporządkował sobie jednego z nich, Nagini. Latem 1994 roku Voldemort został ponownie odnaleziony. Tym razem jednak przez Petera Pettigrew.

Dowiedzieli się o Turnieju Trójmagicznym od niejakiej Berty Jorkins, którą potem zamordowali. Po jej morderstwie Riddle umieścił w swoim wężu cząstkę swojej duszy, czyniąc Nagini kolejnym horkruksem. Razem wrócili do Little Hangleton, mugolskiej wioski ojca Voldemorta.

Pewnego dnia Voldemort odnalazł kolejnego ze swoich śmierciożerców – Barty'ego Croucha Juniora. Razem zaplanowali dopaść i zamordować Harry'ego Pottera.

Barty pod wpływem eliksiru wielosokowego podszywał się przez cały rok szkolny pod Alastora Moody'ego, który w Hogwarcie miał nauczać obrony przed czarną magią. W ten sposób Crouch wrzucił nazwisko Harry'ego Pottera do Czary Ognia, przez co 14-latek został zmuszony do wzięcia udziału w turnieju trójmagicznym.

Podczas trzeciego zadania turnieju, Barty Crouch zaczarował puchar w świstoklik, który przeniósł Harry'ego i Cedrica Diggory'ego na cmentarz w Little Hangleton, gdzie czekali na niego Voldemort z Glizdogonem. Glizdogon zabił Cedrica, a następnie uwięził Harry'ego.

Peter wykorzystał starożytną magię, aby Czarny Pan całkowicie odzyskał ciało. Czarnoksiężnik po odzyskaniu swego ciała po trzynastu latach wezwał do siebie swoich śmierciożerców. Między Harrym a Tomem doszło do pojedynku, niestety i tym razem chłopiec zdołał uciec.

Reaktywowano Zakon Feniksa, jednakże Ministerstwo Magii nie wierzyło w powrót Voldemorta.

Riddle miał rok, aby spokojnie działać, dlatego namówił dementorów, wilkołaków i część olbrzymów, żeby działali po jego stronie. Uwolnił też część najbardziej zaufanych śmierciożerców z Azkabanu.

Przed wakacjami podstępem ściągnął Harry'ego do Ministerstwa Magii, aby zdobyć przepowiednię i poznać jej pełną treść. Jednocześnie wysłał tam swoich śmierciożerców. Podczas walki śmierciożerców z Harrym i jego przyjaciółmi przepowiednia została przez przypadek zniszczona.

Tom osobiście stawił się w Ministerstwie i postanowił zabić Harry'ego, jednak przeszkodził mu w tym Albus Dumbledore. Między dwoma czarodziejami doszło do pojedynku, lecz gdy w gmachu budynku pojawili się aurorzy i pracownicy Ministerstwa, Czarny Pan został zmuszony do odwrotu. Wkrótce po tym cały świat czarodziejów zaczął wierzyć w powrót Voldemorta.

Krótko po tym zdarzeniu Tom przeszedł do działania. Zaczęły się ataki na mugoli, infiltracja Ministerstwa oraz plan zabicia Dumbledore'a, który doszedł do skutku.

Voldemort rozpoczął poszukiwania Insygniów Śmierci, ponieważ Harry Potter odkrył jego tajemnice i postanowił odnaleźć i zniszczyć jego horkruksy. Nie mógł również zabić Pottera swoją różdżką, toteż chciał wykorzystać do tego legendarną Czarną Różdżkę.

Tak oto Tom Riddle spoglądał na Hogwart i chroniącą go magiczną tarczę. Otaczało go wielu jego popleczników gotowych za niego zginąć.

On jednak czuł pustkę. Pustkę, która towarzyszyła mu od dnia, w którym zginęła Tatiana.

— Powinnaś teraz stać u mego boku, ukochana — Pomyślał, spoglądając na zamek.

Prawda była taka, że wiele jej zawdzięczał. Gdyby nie ona, możliwe, że nie byłoby go teraz tutaj.

— To dla Ciebie, Tatiano — Szepnął po czym wycelował Czarną Różdżką w tarczę.