Sprawy skomplikowały się, kiedy kilka miesięcy później zmarła matka Tatiany. Ową wieść przekazał jej ojciec, który pewnego pochmurnego dnia zawitał w progu drzwi jej mieszkania.

Siergiej Dołohow oznajmił córce, iż matka zmarła na Skrofungulusa, chorobę zakaźną powodującą zapalenie i podrażnienie węzłów chłonnych. Owa choroba nie była śmiertelna, jednakże lekceważenie jej miało tragiczne skutki.

Pogrzeb odbył się następnego dnia. Tatiana stała u boku swojego brata i kurczowo ściskała jego dłoń, czując spływające po jej twarzy łzy.

Czuła pustkę, obserwując jak ojciec kładzie na grobie wielki bukiet czerwonych róż. Były to ulubione kwiaty Audrey Dołohow.

Tom stał z boku. Nie chciał przychodzić na pogrzeb, jednakże zrobił to dla Tatiany. Potrzebowała jego wsparcia.

Za Andriejem stała jego żona – Romelda, która trzymała za rękę ich małego synka.

Po pogrzebie wszyscy udali się do domu na rodzinne spotkanie podczas, którego Siergiej oznajmił dzieciom, że wraca do Rosji.

— Ten dom za bardzo przypomina mi o waszej matce. Mam nadzieję, że zrozumiecie i zaakceptujecie moją decyzję. — Ojciec spojrzał na swoje dzieci i dodał — Dla was również jest tam miejsce.

Andriej i Tatiana wymienili ze sobą smutne spojrzenia. Nie chcieli by ojciec opuścił Anglię, jednakże rozumieli, iż wyjazd dobrze mu zrobi.

— Mam tutaj rodzinę, ojcze — Oznajmił Andriej zerkając przepraszająco na Siergieja — Teraz Anglia jest moim domem.

Tatiana zgodziła się z nim w myślach. Wstała od stołu, podeszła do ojca i obejmując jego szyję, szepnęła:

— Kocham Cię, tato. — Kobieta przełknęła słone zły, napawając się obecnością swojego rodzica — Gdziekolwiek się udasz, mama zawsze będzie przy Tobie. Tak samo ja i Andriej.

Smierć matki był dla Tatiany punktem zwrotnym w jej życiu. Kilka dni później pożegnała się ze swoją rodziną i wraz z Tomem opuścili Anglię. Nie udali się jednak do Rosji. Zniknęli na długie lata.