Już miał to zrobić, gdy ja wyskoczyłam przez okno. Szkło rozprysnęło się po całym pokoju.

~ Coś ty najlepszego narobiła?!- krzyknęła do mnie wilczyca.

- Gdybym tam była nie powstrzymała bym cię!

~ O to chodziło!

- Że co?!- spytałam nie dowierzając.

~ Ugh... Nie ważne!

Biegłam szybko w stronę lasu.

CHRIS

~ Mogę się o coś zapytać?

- No mów...- stałem jak słup i patrzyłem na rozwalone okno.

~ Co tu się przed chwilą odwaliło?!

- Mnie się pytasz?!

W myślach rozkazałem, żeby natychmiast zamontowali nowe okno. Najlepiej z pancerną szybą. Pewnie będzie masa pytań typu: "Co tu się stało", "Dlaczego szyba jest stłuczona".

~ Leć za nią matole!

Również wyskoczyłem za okno, żeby było szybciej i pobiegłem za jej zapachem. Koszulki i tak na sobie nie miałem, dlatego nie chciałem przebiec przez dom. Za dużo spojrzeń, za dużo pytań do wyjaśnienia.

Dopadłem moją malutką obok ogromnego dębu.

- Aaa!- krzyknęła przerażona.

- Cii... Nie bój się... To ja...

- Chris! Nigdy więc-ęcej-cej...- popatrzyła na mój brzuch.

- Ktoś tu nie może się powstrzymać!- wybuchnąłem śmiechem.

- Nie prawda! To moja wilczyca nie może się powstrzymać!

- Ja mam to samo, tylko, że z wilkiem...

- Dobra wracajmy!

- Wracajmy?! Dopiero szybę montują i sprzątają, a ty chcesz wracać? Musimy zagospodarować ten czas!

- Jaką szybę?

- Pancerną...

- To jak ja będę uciekała?!

- Choćby ścianą?!

Jeszcze raz zerknęła na mój brzuch.

- Coś się nie podoba?- zapytałem.

- Aleś ty chudy i...

- I?

- Umięśniony...

- Ty też jesteś zdecydowanie za chuda- chwyciłem ją w talii i popatrzyłem na nią stanowczo. Dziewczynie w momencie zbladła mina. Chyba zrozumiała o co mi chodzi.

- No co? Mam kilo niedowagi!- powiedziała, żeby odciągnąć mnie od tego tematu.

- Wiesz... Przytyjesz z 20 kilo, zgrubniesz, będziesz jak piłka...

- Ty chyba żartujesz!

- Ja nigdy nie żartuje...

- A jak ucieknę?- uniosła brew.

- Nie odważysz się...

- Przemyślę tą decyzję...