Nie wiedziałam co zrobić. Uciekać? Czy płakać. Oby dwa wyjścia były złe.

- Co tu się dzieje?!- ryknął Chris.

- Nic...- mruknęłam...

- Nic?! Nic?! Jak to nic?!

- Ja mu tylko podziękowałam...- Chris już chciał skoczyć na Arrona, ale zasłoniłam go swoim ciałem.

- Zejdź mi z drogi...

- Nie! Jesteście braćmi do cholery! Chyba się nie pozabijacie!- wrzasnęłam tak, że nastała cisza.- Jesteście BRAĆMI!

- Kate z drogi...- tym razem odezwał się Arron. Czy oni już do reszty zwariowali?! Posłusznie usiadłam na łóżku i patrzyłam jak zaczynają się bić... Już nie mogłam ich znieść. Są braćmi, a biją się o pierdoły. Postanowiłam to wszystko przerwać.

- Dosyć!- wrzasnęłam- Czy wam do reszty odbiło?! Jesteście braćmi! A to do czegoś zobowiązuje! Rozumiem, jeśli byłby to jakiś facet, którego nie znasz, moglibyście się bić. Ale WY do cholery jesteście braćmi! Nie możecie się normalnie zachowywać?! A teraz przesuńcie się, wychodzę...

Ustąpili mi, ale jeszcze dodałam:

- Ale wcześniej wam przywale...- zaczęli się śmiać. Co ich tak rozbawiło? Uspokoili  się dopiero, gdy przyłożyłam im z liścia. Nie było im do śmiechu... Wyszłam i usiadłam na kanapie...

ROZMOWA ARRONA Z CHRISEM.

- Yyyy, trzeba ją przeprosić...- zaczął Chris.

- Najpierw my powinniśmy to zrobić...

- Przepraszam...

- Też...

Wyszli z pokoju.

KATE

- Kate, przepraszamy...

- Co wy bliźniacy, że w tym samym czasie gadacie? Przyjmuje przeprosiny... Ale jak to się powtórzy to nie wytrzymam!

Arron i Chris dosiedli się koło mnie. Jestem otoczona. Super! Włączyłam jakiś program, wypadło na wiadomości...

- Błagam tylko nie to...- jęknął Arron.

Ale ja tylko klepnęłam go w ramię, żeby był cicho. Słuchałam:

Ostatnio ludzie znaleźli opuszczoną szkołę w lesie. Jak się okazało wcale nie była opuszczona. Chodziły w niej dzieci. Miały tak po szesnaście lat. Nauczyciele postanowili zorganizować im lekcje oraz się nimi zająć, jednak nauczyciel tamtej nocy nie wrócił do domu. Znaleziono go nieprzytomnego w kantorku. Był przywiązany do mopa. Już wszystko z nim dobrze. Nadal nie wiemy kto to zrobił.- uniosłam jedną brew i popatrzyłam na Arrona, który się cicho zaśmiał- Jest zakaz chodzenia do lasów. Szkołę, zostawiamy w spokoju. Dobranoc!

- Przepraszam bardzo, jakie dzieci!- wrzasnął Chris, a my zaczęliśmy się śmiać.

- Tym to mnie rozwalili...- zaśmiałam się- Przynajmniej mamy spokój...

- Arron zostajesz na noc.

- Nie wyraziłem na to zgody- powiedział Arron.

- Nie musisz... Śpisz na kanapie.

- Błagam tylko spijcie, a nie.- my zaczęliśmy się głośno śmiać

- Rozwalasz...

Arron po umyciu się, wygodnie ułożył się na kanapie i przykrył kocem. Chris postanowił wtrynić mi się pod prysznic, no cóż... Dokładnie owinął mnie ręcznikiem, on zrobił to samo, tylko widać mu było brzuch.  Przebrałam się w piżamę, a on ubrał coś do spania, chyba bokserki. Ułożyłam się obok niego i mocno przytuliłam. Po kilku minutach zasnęłam...