Wstałam o 6:00. Umyłam się, ubrałam i zjadłam śniadanie. Z Chrisem poszliśmy do szkoły. Kiedy już byliśmy, nie spotkaliśmy nikogo na korytarzu. Cisza... Weszliśmy do sali i omal nie padliśmy. Wszyscy siedzieli w ławkach. Koło tablicy kręcił się niespokojnie nauczyciel...

- Dwa... Spóźnienia. Pierwszego dnia szkoły...

Arron i chłopaki popatrzyli na mnie smutni. Agnes i Jessicy nie było do śmiechu. Tak jak pozostałym dziewczynom i chłopcom. Ja i Chris nie wiedzieliśmy co się dzieje.

- No halo! Do ławek!

Otrzepaliśmy się i posłusznie poszliśmy do ławek. Ja siedziałam z Arronem, a Chris z Brianem. Spytałam Arrona:

- Co tu się do cholery wyprawia?!

- Mamy lekcje...

- Jak to?! Od kiedy?!

- Posłuchaj. Ludzie znaleźli jakąś szkołę w lesie. Dziwne... Prawda? Sprawdzający uciekli z obawy. Teraz tylko uczniowie to wilkołaki. Ten nauczyciel nie jest jednym z nas. Dlatego każdy zachowuje się inaczej... Trzeba się ich pozbyć. Trzeba bardzo uważać.

- Kto tam rozmawia?!- ryknął nauczyciel... Każdy siedział cicho- Jeszcze raz kogoś usłyszę, uwaga! Dzwonię do waszych rodziców. Jak masz na imię?- powiedział do mnie.

- K-Kate.

- Już, numer do twoich rodziców.

Arron patrzył na mnie smutno. Chris omal nie wybuchł ze złości. Był jak tykająca bomba, która wkrótce wybuchnie. Tik, tak, tik, tak.

- Ale...

- Żadnych ale Kate! Jesteś niedobrą uczennicą!

Już nie wytrzymywałam tej presji. Omal się nie rozpłakałam. Nauczyciel patrzył na mnie groźnie.

- Już!

- Ja nie mam rodziców!- zerwałam się z krzesła i wyszłam z hukiem. Cała klasa popatrzyłam na nauczyciela z zażenowaniem. Wszyscy wzdychali.

ARRON

- Chris! Gadaj. Wiem, że ona ma rodziców!

- Nie ma...

- Na pewno! Kto kłamie to dostanie uwagę!

- Nie dociera do pana?! Ona nie ma rodziców!- przyłożył nauczycielowi w twarz. Ten upadł.

- Dzwonię po policję.

 Wstałem, wziąłem nauczyciela na ręce i powiedziałem:

- Jesteś zwolniony...

- Nic mi nie rób...

- To nie dzwoń na policję...

- Nie zadzwonię...- wyrwałem nauczycielowi telefon z ręki i rzuciłem w krzaki.

- Nic ci nie zrobie... Tylko zamknę w kantorku i przywiąże do mopa...

Jak powiedziałem, tak zrobiłem. Następnie oznajmiłem:

- Jesteśmy wolni! Szkoły od dzisiaj nie ma... Będziemy się codziennie spotykali nad Wiecznym Strumyczkiem. Spotkania są od 7:00 do 14:00. Możemy zostać ile chcemy.

Wszyscy wiwatowali.

- A teraz idę szukać Kate!- oznajmił Chris. Brian i ja pobiegliśmy za nim.

KATE

Idiota! Przypomniał mi! Jak mógł?! Jak śmiał?!

~ Zabiję go!- warczała moja wilczyca.

- Spokój...

Wilczyca umilkła... Zobaczyłam Chrisa i chłopaków biegnących w moją stronę.

- Kate! Nic ci nie jest?

- Nie... Wszystko dobrze... Co z nauczycielem?

- Przywiązałem go do mopa i wrzuciłem do kantorka...- powiedział dumnie Arron.

- Dzięki...- mruknęłam pod nosem.

- Od jutra spotykamy się nad Wiecznym Strumyczkiem...

- Okej, a co ze szkołą?

- Nie ma jej...

Zaczęliśmy się śmiać. Nareszcie jesteśmy wolni! Spokój od tej szkoły! Od nauczyciela! Wolność!

- Może spotkanie u mnie?- zaproponował Chris.

- Jasne! A o której?

- O 20:00. Widzimy się potem pa!

- Pa.

Rozeszliśmy się w swoje strony. Bardzo się ucieszyłam. Spokój. Ah...