Jacob poszedł na polowanie. Nawet śniadania nie zjadł. Powiedział, że sobie zrobił. O 10:00 poszłam nad jezioro. Mojego wilka tam nie było. Za to był inny. Jakiś rudy. Podszedł do mnie i powiedział:

- Witaj ślicznotko, ja jestem Simon.

- Nie szukam towarzystwa...

- Właśnie znalazłaś odpowiednie dla siebie.

- Czego chcesz?

- Ciebie. Nic więcej...

- Spadaj kundlu.

- Moglibyśmy stanowić niezłą parkę...

- Nie nie moglibyście.- powiedział nagle brunet, który w jakiś nieokreślony sposób się tu znalazł.

- Jesteś...- powiedziałam z ulgą i lekko przygryzłam wargę. Zaimponował mi. Jest mnie godny.

- A ty? To kto?- spytał Simon.

- Jej chłopak. Mówiła, że nie szuka towarzystwa.

- Wcale nie musi być twoja.- powiedział wilk. I w tedy brunet zmienił się w wilka. Był od Simona dużo większy.

- E... Dobra. Jest twoja, jest twoja...- i zaczął się wycofywać. 

- A może jednak chcesz dostać w ryj?- zaproponował mu brunet- A ty różyczko? Co o tym sądzisz?

- Myślę, że mógłbyś mu przywalić... Choćby ode mnie.- i na mojej twarzy ukazał się uśmieszek.

Brunet i Simon zmienili się w ludzi. Brunet najpierw zaczął się z nim gonić, a kiedy go złapał, przyprowadził go do mnie, żebym wszystko widziała. Na moich oczach z pięści uderzył go mocno w twarz na co Simon upadł na ziemię.

- Jak jeszcze raz cię przy niej zobaczę, to wolisz nie wiedzieć co się z tobą stanie!- na to Simon uciekł. Kiedy do mnie podszedł, chciał coś powiedzieć, ale nie zdążył, bo oddałam mu pocałunek. Kiedy oderwaliśmy się od siebie powiedziałam:

- Dzięki...

- Nie ma za co, ale te buziaki mogłabyś mi dawać codziennie!

Oboje zaczęliśmy się śmiać.

- Chodź do mnie, bo ja u ciebie już byłem.

- No... dobra.

Szliśmy w stronę chatki bruneta, gdy już byliśmy na miejscu, ujrzałam średniej wielkości chatkę z drewna. Wokół niej był malutki ogródek. Nic w nim nie było. Sama trawa i trochę polnych kwiatków.

- Ładnie tu masz...

Weszłam do chatki. Była w niej: kuchnia, łazienka, salon, przedpokój, jego małe biuro,w którym trzymał papiery i takie tam i sypialnia. Był to skromnie urządzony domek, lecz pokoje były ładnie urządzone.

- Wiesz, że kiedyś będziesz tu mieszkała.

- No nie wiem czy uda ci się mnie tu zaciągnąć na czas dłuższy.

Po godzinie zorientowałam się, że już muszę iść.

- Już muszę iść.

- Odprowadzę cię.

Poszedł ze mną do chatki. Nikogo tam nie było. Poszliśmy do mojego pokoju. On w nim został, a ja poszłam się umyć. Kiedy wróciłam zobaczyłam, że brunet grzebie w mojej szafie.

- Co ty robisz?!

- Patrze w co ubiera się moja dziewczyna. Mało sukienek, kilka par leginsów; granatowe, niebieskie i czarne. Dużo bluzek z krótkim rękawkiem, getry i kilka krótkich spodenek. Widzę, że lubisz czarne spodnie. I bluzki z wilkami i moro. Ogólnie ciemne kolory i...

- Ogólnie, to nie powinieneś grzebać mi w szafie.

Przebrałam się w inną piżamę, ale tym razem z czarnym wilkiem.

- Ładnie wyglądasz...

- Dzięki. Jest już późno, Jacob za chwilę wraca, a ty tu jesteś.

- Jeszcze chwilę tu posiedzę.

W tej chwili Jacob wszedł i powiedział:

- Już jestem!

Ja wepchnęłam bruneta do szafy i poszłam na kolacje. Po kolacji Jacob na moje szczęście poszedł spać. Ja poszłam do pokoju. Otworzyłam szafę, z której wyszedł brunet. Godzinkę pogadaliśmy, a o 22:30 powiedziałam:

- Ja już idę spać. Wracaj do domu.- i położyłam się na łóżko. Poczułam jednak, że ktoś postanowił mnie trochę podrażnić i położył się koło mnie. Przytulił mnie do siebie. Było mi tak wygodnie, więc nie miałam nic do zarzucenia.

- Rano mnie już nie będzie.

- Tylko nie mów Jacobowi.

- Dobra...