Byłam już w domu. Chrisa nie mogłam nigdzie znaleźć, i dobrze.

~ Dobrze? No właśnie nie dobrze!

- Oj, przeżyjesz... Gdzieś tu jest...

~ Nie prawda!

- Użyj zmysłów i szukaj...- zaśmiałam się.

~ To tak nie działa...

- To mi wytłumacz...

~ Ty też musisz chcieć go znaleźć!

- Trochę od niego odpocznę...

Położyłam się na łóżku i zasnęłam...

5 godzin później...

Moja wilczyca mruczała coś pod nosem i mnie obudziła.

- Ile ja spałam?

~ Dokładnie 5 godzin 1 minutę i 2 sekundy...

- Nie miałaś nic innego do roboty, tylko liczenie ile śpię?- spytałam poirytowana.

~ Przyszedł!- pisnęła i rozbolała mnie głowa.

Zeszłam na dół i zobaczyłam Chrisa.

- Cześć skarbie...- chciał mnie przytulić, ale wyminęłam go- Co ty taka nie w humorze?

- Bo pewien debil, wywalił mnie z pokoju i naraził na innego samca...

- Że co?!- teraz zepsułam mu humor! Ou jea!

- Nic...

- Gadaj!

- Nie ma co mówić. Nie było cię, więc poszłam do lasu i spotkałam Lucasa...

~ Musiałaś...

- Kto to?

- Kochanek...- ale się nabrał.

- Jaki kochanek?!- ryknął- Ja cię nie zdradzam, a ty taka... Niewierna!

- I ty to bierzesz na poważnie?! W życiu bym cię nie zdradziła.

- Czekaj, co?

- Nabrałam cię za to, że wywaliłeś mnie z pokoju i zniknąłeś na ponad 5 godzin!

- Ehh... Nie mam do ciebie siły...

- Ja do ciebie też...

Poszłam się myć. Kiedy wyszłam z łazienki w piżamie z wilkiem, który wyje do księżyca zobaczyłam Chrisa... Tylko nie miał koszulki, a na ręce miał... Tatuaż?

- Co ty tam masz?- zapytałam ciekawa.

- Tatuaż...

- Tatuaż?! Po co ci on?

- Widać, że jestem wilkołakiem...

- Nie, nie widać... To, że masz tatuaż z wilkiem i lasem nic nie znaczy...

- Znaczy i to wiele. Na przykład to, że jestem nieprzewidywalny...

- Eh... Prędzej ja jestem nieprzewidywalna...

- Tak masz rację... Szybę stłukłaś...

- No widzisz... Będę nadal uciekała...- przerwał mi.

- Ale nie przez okno!- zaśmiał się.

- A niby czemu?

- Szyba pancerna...

- To przez drzwi!- wystawiłam mu język.

- A jak będą zamknięte?- uniósł jedną brew.

- To nie wiem!

- Wtedy zostaniesz ze mną w pokoju...

- Ale jak to? Nie będę mogła wyjść?

- Powtórz...

- Wtedy zamknę się w łazience...

- Nie mam do ciebie siły...

- Powtarzasz się...- przekręciłam oczami.

- Ładny tatuaż?

- Piękny...- dodałam z sarkazmem.

- Ale tak na poważnie...

- No na poważnie!- znowu sarkazm- Ale tak na serio to mnie się podoba...- przygryzłam wargę, żeby nie mógł się powstrzymać...

- Błagam... Nie rób tak...- zaczął się do mnie powoli zbliżać.

- No chodź...- zachęciłam go palcem...

Już miał się na mnie rzucić, gdy ja umknęłam do łazienki i zamknęłam drzwi na klucz.

- Otwieraj!- zaśmiał się.

- Ktoś tu nie może się oprzeć!- śmiałam się.

- Otwieraj, bo wyważę te drzwi!

- Śmieszne...

- Ja nie żartuję!

- Daj mi chwilkę...

A co jeśli jednak to zrobi? Przecież jest do tego zdolny. Jest silniejszy i odważniejszy.

Powoli przekręciłam kluczyk w drzwiach. One momentalnie otworzyły się z hukiem i zostałam przerzucona przez ramię.

- Następne porwanie?!- krzyknęłam poirytowana jego zachowaniem.

- Tak, ale tym razem do sypialni...

- A ja chcę do lasu...

- Chcesz w lesie?- spytał zaskoczony moją odpowiedzią.

- Nie w lesie! Ja chcę na spacer!

- W piżamie?

- Ugh, zamknij się wreszcie!

Zostałam rzucona na łóżko. Chris chciał na mnie wskoczyć, ale obróciłam się na bok. Chłopak zaliczył glebę na materac. Na szczęście był miękki.

- Wracaj!- droczył się ze mną szarpiąc za moją bluzkę...

- Będziesz mi to prasował!- momentalnie puścił. I oto jego słaby punkt...

- Chodźmy spać...

- Dobry pomysł...- ziewnęłam.

- Dobranoc...

- Dobranoc...

Kilka minut później...

Rozpętałam wielką bitwę na poduszki. Mieliśmy iść spać, ale mnie się nie chciało... Zaczęło się od tego, że przez przypadek walnęłam Chrisa ręką, a skończyło się na tym, że oberwałam poduszkom...