*Aaron roznosi paczki po miasteczku Bookingham. Podchodzi do kolejnego domu. Puka. Otwiera mu dziewczyna w czerwonym kapturze.*

Dziewczyna: Czego chcesz? Nie dołączę do armii Monstroxa.

Aaron: Nie, nie. Nie o to chodzi. Przyniosłem paczkę. *uśmiecha się i pokazuje paczkę*

Dziewczyna: Dobra. *bierze paczkę* Dzięki. *zamyka drzwi z obojętnym wyrazem twarzy*

*Aaron odchodzi. Ale nagle staje. Patrzy w stronę domu. Odwrócił się, podszedł do drzwi domu i zapukał jeszcze raz. Znowu otworzyła mu dziewczyna w kapturze*

Dziewczyna: Czego znowu chcesz? Przecież dałeś mi już paczkę.

Aaron: No tak. Ale co? Nie pamiętasz mnie? *uśmiecha się szeroko*

Dziewczyna: A powinnam?

Aaron: No raczej. To ja. *rozkłada ręce*

Dziewczyna: *dziwnie na niego patrzy.*

Aaron: Aaron.

Dziewczyna: *podnosi jedną brew.*

Aaron: *zirytowany* Aaron Fox?

Dziewczyna: Aaron? To na serio ty? Nie poznałam cię. *zdejmuje kaptur. To była Macy* Ubranie kuriera ci nie pasuje.

Aaron: Cześć, Macy.

Macy: *z uśmiechem* Wchodź.

*W salonie. Aaron i Macy siedzą na skórzanej kanapie i rozmawiają*

Aaron: A wiesz, co stało się z resztą zespołu? *spogląda na przyjaciółkę*

Macy: Niezbyt. Wiem, że Lance pracuje w Monstrowizji. A Axl... podobno dołączył do Monstroxa.

Aaron: *niedowieżając* No coś ty?! Axl? Nasz Axl? Przecież on nigdy by nie...

Macy: *zakrywa mu usta ręką* Wiem. Ale... taka jest rzeczywistość. *spuszcza głowę* Nic na to nie poradzisz. Monstrox przejął władzę. A Axl dołączył do Monstroxa, bo musiał. Z wieloma ludźmi tak robi. Axl, Ava i Robin...

Aaron: Co?! Ava i Robin też?! *nagle sobie przypomniał* A wiesz, co z Clayem?

Macy: *wściekła* Nawet mi o nim nie wspominaj! Nie chcę z nim mieć nic wspólnego. Słyszysz? Nic! Nawet nie wymawiaj przy mnie tego imienia!

Aaron: *zdziwiony* Ale dlaczego? Kiedyś byliście najlepszymi przyjaciółmi.

Macy: Ale już nie jesteśmy. Zwłaszcza po tym, jak... *skuliła głowę*

Aaron: *zaciekawiony* Jak co?

Macy: Nie ważne. Nie chcę o nim rozmawiać i tyle. Zrozumiano?

Aaron: Jasne.

Macy: *wstaje z kanapy i podchodzi do okna obok drzwi. Spogląda przez nie. Odwraca głowę w stronę Aarona* Dobra. Chyba powinieneś iść.

Aaron: Co? Przyszedłem dopiero. I pierwszy raz od ponad czterech lat cię widzę. Dlaczego mam iść?

Macy: Bo należę do ruchu oporu. A jeśli zobaczy cię jakiś sługa Monstroxa, i to ze mną, oboje będziemy mieć kłopoty. Więc idź. Dopóki żaden nie idzie.

Aaron: Ale...

Macy: Żadnego ale. Idź. Już. *pokazuje palcem wskazującym na drzwi*

Aaron: *smutno* No dobra... niech Ci będzie. Idę. *wstaje z kanapy. Wychodzi na zewnątrz. Odwraca głowę w stronę drzwi*

Macy: *ze smutnym wyrazem twarzy zamyka drzwi*

*Aaron odchodzi*

*W tym samym czasie na zamku. Monstrox i Ruina rozmawiają w dawnym salonie, teraz centrum dowodzenia*

Monstrox: Ci cali rebelianci doprowadzają mnie do szału. Od kiedy odszedł nasz najlepszy żołnierz, mamy z nimi same problemy. *Krzyżuje ręce*

Ruina: *uśmiecha się* Nie martw się. Ja się nimi zajmę. I to z przyjemnością.

Monstrox: Wiem o tym, ale co z Falconshadowem? Teraz zapewne wymyśla plan, jak mnie obalić.

Ruina: O niego się nie martw. Nim też się zajmę.

*Aaron stoi pod domem Macy. Ze skrzyżowanymi rękami podpierał się o ścianę. Nagle z środka wychodzi Macy w kapturze*

Aaron: *radośnie* Hejka.

Macy: Aaron? Co ty wyprawiasz? Nie powinno cię tu być.

Aaron: Ale jestem. I chcę porozmawiać.

Macy: *lekko zezłoszczona* A jak ja nie chcę? To co?

Aaron: Nie masz wyboru. *uśmiecha się*

Macy: A o czym chcesz porozmawiać? *krzyżuje ręce*

Aaron: Dlaczego nie chciałaś rozmawiać o Clayu?

Macy: Bo nie. I tyle. Z resztą mówiłam ci. *podnosi palec wskazujący do góry* Nie wymawiaj nawet tego imienia w mojej obecności. I przepraszam Cię, ale muszę iść. W końcu jestem w ruchu oporu.

*Macy poszła, a Aaron za nią*

Macy: *zła* Odczep się ode mnie! Czego nie rozumiesz?

Aaron: Chcę dołączyć do ruchu oporu. Chcę pokonać Monstroxa. Nie możesz się nie zgodzić.

Macy: *odwraca się w jego stronę* Naprawdę? A w czym nam się przydasz?

Aaron: No... nawet nieźle strzelam z kuszy. I jestem szybki. Znasz mnie przecież. Przydam się wam. Zobaczysz.

Macy: No... niech Ci będzie. Chodź za mną.

*Aaron poszedł za Macy do domu na końcu miasteczka. Wyglądał na opuszczony. Okna były zabite deskami.*

Macy: Wejdź do środka. *pokazuje na dom*

Aaron: Po co?

Macy: W tym domu mieszka przywódca ruchu oporu. Jeśli pozwoli Ci dołączyć, to wtedy będziesz mógł nazywać się rebeliantem.

Aaron: Ale sam mam tam wejść?

Macy: *uśmiechając się* A co? Boisz się? Myślałam, że jesteś nieustraszony, panie Fox.

Aaron: Bo jestem.

Macy: To na co czekasz?

*Aaron wziął głębszy oddech i wszedł do środka hardym krokiem. A tam, przy biurku stała jakaś postać w niebieskim kapturze. Podszedł do niej bliżej, a ten odwrócił się i skierował w jego stronę miecz*

Postać: Kim jesteś i czego chcesz?

Aaron: Spokojnie. Ja... to znaczy... *złapał się za kark* eee... przysłała mnie tu Macy Halbert.

Postać: Macy? Ona cię przysłała?

Aaron: Eee... tak. Właśnie. A co? Czekaj... *zaskoczony* Clay?

*Postać schowała miecz i zdjęła kaptur. Był to Clay. Ale wyglądał trochę inaczej. Włosy miał rozczochrane bardziej, niż zwykle, a na twarzy kilka blizn. Patrzył na Aarona złowrogo. Ciągle celował w niego mieczem*

Clay: A kim jesteś? I skąd mnie znasz?

Aaron: A co? Nie poznajesz mnie? To ja, Aaron. *uśmiecha się*

Clay: Czekaj... Aaron? *chowa miecz* To na serio ty? Nie widzieliśmy się jakieś... cztery lata.

Aaron: No... sporo czasu minęło. A... co ci się stało? Skąd masz tyle blizn?

Clay: *przeszedł ręką po jednej z blizn, znajdującej się na prawym policzku* Pamiątka po walce z Ruiną.

Aaron: To ona cię tak urządziła? No nieźle.

Clay: To, że jest moją matką nie oznacza, że nie mogła strzelić we mnie zaklęciem. *skrzyżował ręce* Przez które wpadłem na ścianę.

*Nagle Aaron zauważył na ręce Claya, niedaleko nadgarstka, niewielki tatuaż. Była na nim triquatra. Uznawana za symbol magii. A ten znak mieli żołnierze Monstroxa*

Aaron: A skąd na twojej ręce ten tatuaż?

Clay: *spojrzał na rękę, na której był tatuaż, a potem go schował rękawem* To nie twoja sprawa.

Aaron: Byłeś w armii Monstroxa? Jak cię do tego namówili?

Clay: Nie namówili. *odwrócił się od niego plecami* Zmusili. Tak samo jak Axla, Avę i Robina.

Aaron: Czyli słyszałeś o nich?

Clay: Byłem ich przywódcą. Ale to już przeszłość. Odszedłem. Dawno. I nie warto o tym mówić.

Aaron: A jak niby cię zmusili? Co ci nagadali?

Clay: To, co każdemu. Powiedzieli, że jeśli do nich nie dołączę, to znajdą ciebie i resztę dawnego zespołu i was zabiją. A mogli to zrobić. Ruina tym bardziej. *zamknął oczy i spuścił głowę*

Aaron: I tak po prostu sobie odszedłeś? Nic nie powiedzieli? Nie zatrzymywali cię?

Clay: *otwiera oczy* Nie tak po prostu. Tak naprawdę to... uciekłem. Ale i tak mnie szukają. I zapewne znajdą. To tylko kwestia czasu.

Aaron: Czyli byłeś tak dobry, że teraz cię szukają?

Clay: Właśnie. *odwraca się do niego* A zwłaszcza Ruina. Szuka mnie już od jakichś... dwóch lat. Ale... jak widać jej nie wychodzi. *położył lewą rękę na biodrze*

Aaron: No to dobrze, prawda?

Clay: Tak. I to bardzo. Ale teraz muszę się ukrywać.

Aaron: No to skoro musisz się ukrywać, to zapewne masz jakąś... ksywkę?

Clay: Falconshadow. A co?

Aaron: Genialna! Czyli Macy też tak do ciebie mówi?

Clay: Tak. Ale z sumie to lepiej, że nie wie, kim jestem. Nienawidzi mnie.

Aaron: A właśnie... dlaczego jest na ciebie wściekła? Gdy jej o tobie wspomniałem, to bałem się, że uderzy mnie maczugą.

Clay: To dłuższa historia.