Gdy weszłam do swojego pokoju od razu rzuciłam się na łóżko. Czemu się tak przejęłam słowami Trunksa? Nawet nie chce wiedzieć. Resztę dnia Trevor do mnie dzwonił i pisał tysiące smsów, nawet przyleciał do mnie do domu, ale kazałam mamie, żeby go nie wpuszczała. Wolałam przeleżeć resztę tego okropnego dnia.

____
-Czemu wczoraj mnie tak okrutnie olewałaś?-usłyszałam, gdy tylko przekroczyłam próg domu.

-Nie możemy w ciszy polecieć do szkoły?
-Nie.

-Ok, jestem wkurzona, bo Trunks nazwał nas "dzieciaki"!
-EEEEEEEE! DLACZEGO!

-Nie umiesz ukryć zdumienia?-spytałam z irytacją 

-Ale ja o tym zapomniałem minutę później, a ty się obraziłaś?-spytał już ciszej

-Tak

-Ale...dlaczego?
-B-bo NIE WIEM! Chodź już do szkoły i przestań zadawać pytania, na które nie znam odpowiedzi.

-Ale Diana!
-Co znowu?
-Spójrz za siebie-odwróciłam się, a za moimi plecami stał...Trunks.

-E?-wydał z siebie grymas zdumienie-Diana, czy ty...-nie zdążył dokończyć, bo odleciałam w stronę szkoły.


Także tego... ;______;