santader, fruk, 4/4

   Zaklął wściekle, gdy do zresztą i tak przypalonej potrawy wysypała się solniczka. Nic im dzisiaj nie wychodziło.

   Usłyszał za sobą rozbawiony śmiech Francisa i odwrócił się.

   – Może byś mi pomógł, a nie tak się chichrał? – spytał, z rezygnacją wyrzucając potrawę z patelni do kosza.

   – Arthur, może po prostu coś zamówimy? Nie uśmiecha mi się zatrucie w Nowy Rok. Wiesz, jak w Nowy Rok, tak przez cały rok. – Poczuł, jak Francis obejmuje go od tyłu.

   Wyswobodził się z jego uścisku i popatrzył na niego gniewnie.

   – No proszę cię. Sam masz dość.

   Westchnął.

   – Zamawiaj.

   A Francis obdarzył go krótkim, trochę kłującym pocałunkiem.