iwan, hp au, papatember 2021.
3/5

Czuje na sobie wzrok innych uczniów. Nie pozwala jednak, by to go wytrąciło z równowagi. Co by się nie działo, nigdy nie jest sam.

Bierze głęboki wdech i daje znak nauczycielowi, że jest gotów. Ten ponuro kiwa głową, po czym wypuszcza dementora.

Iwan skupia się na najszczęśliwszym wspomnieniu. Myśli o mamie. O jej uśmiechu, o jej delikatnym dotyku i o jej kochającym głosie. Daje mu to świadomość, że nigdy go nie opuści. Zawsze będą razem. Świat w końcu przejrzy na oczy.

– Expecto patronum! – krzyczy. Ze szkolnej różdżki wylatuje wróbelek.

– Gratulacje – mówi za nim mama, uśmiechając się szeroko.

Iwan jest szczęśliwy.