santader, turukr, 3/4

 – Naprawdę, nigdy nie zrozumiem tych okropnych tradycji – mruknął Sadik, wyplątując się z łańcucha na choinkę. – Przebrzydła, chrześcijańska propaganda. 

   Iryna wywróciła oczami.

   – Przesadzasz. Podaj mi tamto pudełko z bombkami.

   – Jakby musieli się z tym tak obnosić... – Podał jej pudełko, ale nie zwracała większej uwagi na jego narzekania. Była do tego przyzwyczajona. W zasadzie bardziej ją to bawiło.

   – No, skończone – oznajmiła z zadowoleniem, gdy powiesiła ostatnie ozdoby i gwiazdę. Sadik natomiast spojrzał kwaśno na choinkę.

   – Co za szkaradztwo. Wszyscy chrześcijanie są tacy wstrętni... – Spojrzała na niego pytająco, unosząc brwi. – No przecież wiesz, że nie mówię o tobie!

   Roześmiała się, ku jego naburmuszeniu.