Podrzuciła monetę do góry. Była niewielka, de facto plastikowa, ale obróciła się sześć razy, a następnie cicho uderzyła w biurko. Dziewczyna pochyliła się nad nią i ze zmieszanym uczuciem zobaczyła stronę, która prawdopodobnie miała służyć za reszkę — węża owiniętego w różę.

        Przeklęła cichutko i wstała ze swojego miejsca. Szybko pozbierała książki leżące na ziemi i wcisnęła je do plecaka, tak samo jak piórnik jak i małą butelkę wody. Przetarła policzki i znowu podeszła do biurka, chcąc się upewnić, czy na pewno i tym razem wylosowała reszkę.

        — Kolejny dzień — wyszeptała do siebie, drżącym i przerażonym głosem.

        Szczęście nadal trzymało ją przy życiu.