Przesunęła palcami po jego włosach, strząsając z nich krople wody i delikatnie się uśmiechnęła.

          — Masz ładne dłonie — wyszeptał, a dziewczyna parsknęła śmiechem. Dotknęła jego ust i lekko pociągnęła jego dolną wargę w dół, otwierając usta.

          — Co jeszcze mam ładne? — powiedziała równie cichutko i przysunęła się do niego, tak, że ich twarze znajdowały się tylko odrobinę od siebie.

          — Całe twoje istnienie jest niezwykle piękne — odpowiedział bez mrugnięcia okiem, a ona znowu się zaśmiała, odrzucając włosy do tyłu. — Fascynujące.

          Pocałowała go, bo tyle wystarczało, żeby jeszcze bardziej stracił dla niej głowę; jego usta zawsze mówiły i robiły ładne, piękne i fascynujące rzeczy.

(a/n) ajj, słuchałam dużo lany del rey!