Gregor i Anze szybko szli a wręcz biegli w stronę pokoju Gorana Janusa, aby przekazać wszystkim to, czego się dowiedzieli. Z tego pośpiechu nie pomyśleli, że na trzecie piętro mogą wjechać windą, a nie biec po schodach. Co jak co, ale wbiegając po schodach nie pomyśleli nawet przez sekundę o zmęczeniu. Chcieli jak najszybciej znaleźć się we wspomnianym wcześniej pokoju.

Austriak i Słoweniec biegli wzdłuż korytarza aż wreszcie znaleźli się przy wspomnianych drzwiach przy pokoju 356. Gregor, jak zwykle, wszedł do pokoju bez pukania. Oczy wszystkich skoczków skierowały się w stronę dwóch osób wchodzących do środka.

-No nie, znowu on.-Kranjec wywrócił oczami na widok Gregora.

-Zamknij twarz albo ja ci ją zamknę.-wypalił Schlieri.

-Spokojnie, przyjacielu.-uspokoił go Pero.-Co wy tacy zdenerwowani?-po chwili Prevc zmarszczył brwi.

-No..my...ten...i oni...i Fannemel...i wiecie...niemożliwe...-mówił Anze, biorąc co jakiś czas wdech.

-To dużo wyjaśnia.-powiedział Cene obżerający się chipsami.

-O masz chipsy.-Gregor szeroko się uśmiechnął i usiadł obok młodszego Prevca.

-Odłóż to,Prevc.-skarcił go Goran.

-Okej, okej, ale jeszcze tylko jeden.-poprosił Cene.

-Nie słyszałeś grubasie?-spytał Pero.

-A ty co, w Domena się bawisz?-Cene odpowiedział pytaniem na pytanie.

-Halooo, Anze miał nam coś powiedzieć.-wspomniał Robert.

-No tak, tak, mów.-ponaglił go Peter.

-Dobra, to było tak.-wtrącił Gregor.

-Panu już dziękujemy.-powiedział Kranjec.

Schlieri spiorunował Słoweńca wzrokiem i zaczął kontynuować swoją wypowiedzieć.

-Wracaliśmy ze stołówki i szliśmy obok pokoi Norwegów. Drzwi do jednego z nich były uchylone a nasza ciekawość nakazała nam podsłuchać o czym mówią osoby w środku. I wiecie co? Fannemel i ten polski komentator, który był na imprezie Pietera zawarli jakiś pakt kurdupli. Do tego norweski karzeł obiecał mu za go towar od nas.-wytłumaczył Gregor.

-Chyba ich coś boli, nie oddam majeranku.-zaprotestował Anze.

-Siedź cicho, to w tym momencie jest najmniej ważne. Bardziej interesujący jest ten ich układ.-Pero przymrużył oczy.-Musimy się czegoś o tym dowiedzieć.

-Będziemy ich śledzić?-spytał Tepes.

-Nie lepiej zamknąć ich w schowku na miotły, głodzić i czekać aż sami się przyznają?-zaproponował Lanisek.

-Tande i jego ego nie zmieszczą się do schowka na miotły.-wtrącił Gregor.

-Ty i twoje ego tym bardziej.-dodał Kranjec.

-Milcz jak do mnie mówisz.

-Oho, jak się chłopak ceni.-zaśmiał się Michi.

-Czy my możemy szukać tych niedojd bez Roberta?-spytał sfrustrowany Schlieri.

-On nam jest potrzebny.-wytłumaczył Peter.

-Mi do szczęścia potrzebny nie jest.-Gregor wywrócił oczami.

-Dobra, koniec!-krzyknął Anze.

-Jaki agresor...-Gregor ponownie się odezwał.

-Czy ty przestajesz kiedykolwiek gadać!?-spytał zdenerwowany Robert.

-Nie musi cię to interesować.-Gregor zaczął przedrzeźniać Roberta.

Po tych słowach Robert nie wytrzymał i rzucił się na Gregora z pięściami. Na szczęście do żadnej bójki nie doszło, gdyż Peter i Anze odciągnęli Kranjca na bok, a Michael i Manuel trzymali Gregora powstrzymując go w ten sposób od pobicia Słoweńca.

-Dobra, już mnie wkurwiacie.-powiedział Cene i wyciągnął z szafki taśmę klejącą.

-Uważaj na słowa, młody.-skarcił go Janus.

Cene wywrócił oczami i kazał usiąść Robertowi i Gregorowi na krzesłach. Jedno postawił w jednym kącie pokoju a drugie w drugim. Obkleił taśmą klatkę piersiową każdego z nich przyklejając ich w ten sposób do oparcia krzesełka. Zadowolony z siebie wypiął dumnie pierś do przodu i słodko się uśmiechnął,jak gdyby nigdy nic.

-A zapomniałem o jednym.- odkleił dwa kawałki taśmy i zakleił nimi usta oby dwu skoczków.

Wszyscy ze zdziwieniem patrzyli na młodego Prevca.

-No co? Będzie chwila spokoju dopóki nie odkleją taśmy.-powiedział Cene i usiadł na łóżku.

-Ten twój bracik jednak do czegoś się przydaje.-przyznał Jurij zwracając się do Petera.

-Nie bez powodu ma na nazwisko Prevc.-z duma odparł Peter.

-Dobra, do rzeczy. Jaki jest plan? Mówcie szybko bo Gregor chyba kombinuje coś przy tej taśmie.-ponaglił wszystkich Lanisek.

-Skorzystamy z przyszłości naszych skoków, czyli w tym wypadku z tych młodych, nieporadnych dzieciaków. Tilen, Cene, Bor i Florian wkradną się do pokoju Fannemela i Tande.-powiedział Peter.

-Tak jest, szefie!-powiedział Cene.

-Nie podlizuj się.-Tilen wywrócił oczami.

-Jernej będzie miał na oku Daniela, Manuel -Fannemela. Gdyby któryś z nich wracał do pokoju będziecie musieli przekazać to tym gnojkom.

Damjan i Fettner skinęli głowami na znak, że wszystko świetnie zrozumieli.

-Trenerze, pan pogada ze Stöcklem. Może czegoś się od niego dowiemy. Jurij będzie przyglądał się temu całemu Zbyszkowi, bo w końcu on też jest w to zamieszany. Markus, ty dopilnuj żeby żaden Norweg nie zorientował się, że coś jest na rzeczy. Ja, Robert,Anze,Michi i Gregor będziemy mieć na oku resztę i będziemy starali się przekazywać wam wszystko, czego się dowiedzieliśmy.-zakończył Peter.

-Plan niczym z jakiegoś filmu kryminalnego.-przyznał Lanisek.

-Jakieś pytania?-spytał Pero.

-Mogę już wstać?-odezwał się Gregor, który całkowicie odkleił taśmę.

-Możesz, ale bez żadnych bójek i wyzwisk, Szlirencała.-powiedział Prevc.

-O ile ten idota mnie nie wkurzy to będzie okej.-prychnął Schlieri i wstał z krzesełka.

Słoweńcy pomogli odkleić się Robertowi od krzesełka i postanowili wcielić swój plan w życie.

-Zaczynamy zabawę, Doryje Team.-Pero uśmiechnął się niczym jakiś agent z filmu kryminalnego i założył ciemne okulary. -I Bobry Team...Ale wy macie beznadziejną nazwę, fuck.

-Pomyślimy nad inną później, a teraz chodźcie bo wieczorem wyjeżdżamy do Innsbrucka.-powiedział Michi, a po jego słowach wszyscy wyszli z pokoju Gorana Janusa.

***

Plan przebiegał zgodnie z myślą Petera. On, Anze, Robert, Michael i Gregor siedzieli w holu i czekali na jakiekolwiek wieści lub jakiś rozwój akcji. Tym czasem, jak się okazało, Norwegowie spokojnie jedli sobie kolację i żaden z nich nie wyglądał jakby chciał zniszczyć skoczny świat.

-Co tak właściwie biorą Polacy?-spytał Anze patrząc na Janka Ziobro i Piotrka Żyłę, którzy urządzali sobie wyścig na walizkach zjeżdżając ze schodów.

-Nie wiadomo, my daliśmy im cynamon tylko raz. Może faza działa przez cały czas?-Michi zaczął się zastanawiać.

-Fanki, dalekie skoki, polowanie na dziki, nic tak na Polaków nie działa jak własne narkotyki.-powiedział Gregor.

-Widać.-Pero przytaknął głową i przyglądał się Jankowi, który zjechał ze schodów i leżał teraz na podłodze, krzycząc, że następnym razem pokona Piotrka.

-Jestem Pieter! Jestem zwycięzcą! Jestem hardkorem!-krzyczał Piotrek zjeżdżając po schodach.

-Jestem hardkorem i jeżdżę traktorem.-powiedział Maciek Kot wychodzący właśnie ze stołówki.

Towarzyszący mu Kamil Stoch spojrzał na to co wyprawiają jego koledzy i wreszcie postanowił się odezwać, gdy Żyła leżał na podłodze obok Janka.

-Świetne tulululu, panowie.

-OH JU TACZ MAJ TULULULU!-wykrzyczał Żyła wstając z podłogi.

-MMM, MAJ TULULULU!-dołączył się Ziobro.

-Ja pidole, co oni odpindalają, po kiego rzodkiewa zjeżdżają ze schodów?-Maciek pokręcił głową.

-Chore pojeby.-przyznał Stoch.-O cześć!-uśmiechnął się w stronę Słoweńców i Austriaków.-Co u was ziomixxxy?

-PANIE PILOCIE,DZIURA W SAMOLOCIE!-krzyknął Pieter siedzący na jednej walizce razem z Jankiem.

-Oddawajcie moją walizkę!-wrzasnął Kot i podszedł do swoich kadrowych kolegów.

-Nie zwracajcie na nich uwagi.-Stoch machnął ręką.-Czasami mają dziwne pomysły i ten...po papryce im odwala..eh..

-To już wiemy co daje taką fazę.-powiedział Gregor.

Kamil usiadł obok Petera i kontynuował swoją rozmowę ze skoczkami.

-O bracie, a żeś wyrwał, hehehe. Srsly, gratulejszyns, niezła diva,hehehe.-powiedział Piotrek, podchodząc do Kamila i Petera.

-Co dla pana? Kawa, herbata, czy od razu wpierdol?-spytał Kamil.

-Ty chory pojebie, hehehe.-Żyła poklepał Kamila po plecach.

-Ej Pieter! Dawid mówi, że też chce testować samolot z nami!-krzyknął Janek.

-I BELIEVE, I CAN FLY!-wszyscy usłyszeli krzyk Dawida.

-Oni sobie nie zrobią krzywdy?-spytał Pero, patrząc na Kamila.

-E tam, choćby nawet to mi ich szkoda nie będzie.

-Chyba przez to zjeżdżanie ze schodów wypadły im mózgi.-przyznał Gregor.

-Gdyby jeszcze miało im co wypaść z tych pustych łebów...-westchnął Stoch.

Peter miał się odezwać, jednak przez hotelowe drzwi nagle weszli dwaj policjanci. Piotrek, Janek i Dawid momentalnie spoważnieli, a Maciek przestał wyrywać im swoją walizkę. Oczy wszystkich były zwrócone na funkcjonariuszy.

-Witam, czy któryś z panów to Anze Lanisek?-spytał jeden z policjantów.

Skoczkowie spojrzeli na Laniska, gdy ten wstawał z kanapy.

-To ja..Ale, o co chodzi?-spytał zdezorientowany skoczek.

-Dotarła do nas wiadomość, że przemyca pan nielegalne środki.-powiedział drugi funkcjonariusz.

-Co?! Ja przecież jestem czysty..-protestował Anze.-Kto w ogóle wam to przekazał?

-Mamy nakaz przeszukania.-powiedział policjant, nie zważając na pytanie Anze'go.-Stanie sobie pan tam pod ścianą z rękami za głową.-wskazał.

Anze głośno przełknął ślinę i zrobił to co policjant mu nakazał. Skoczkowie ze zdenerwowaniem przyglądali się całej akcji. Policjant przeszukiwał kieszenie Laniska i wyciągnął z nich dwie paczki majeranku i jedną mielonego pieprzu.

-Czyli jednak..-powiedział policjant.-Jest pan areszto...

-To nie jego.-Gregor wstał z miejsca.-To moje.

-Co?-spytał Peter.

-Co?-ponowił pytanie Michi.

-Co?-Anze dołączył się do pytania.

-Tak..On to tylko przechowuje..-wytłumaczył Gregor.

-Gregor..-zaczął Anze.

-Cicho bądź. To mnie powinniście aresztować.

-On kłamie, to mój towar.-przyznał Lanisek.

-W takim razie aresztujemy was obu skoro żaden nie chce powiedzieć prawdy.-powiedział policjant i założył na ręce skoczków kajdanki.

Policjanci wraz z winnymi wyszli z hotelu zostawiając wszystkich w osłupieniu.

Majerankowa policja istnieje!