Droga [imię],

Rok szkolny powoli zmierza ku końcu. Jest już początek stycznia, zaczyna się trzeci semestr i to mnie naprawdę przeraża. Nie mam ochoty rozstawać się z Karasumo, bo spędziłem tutaj naprawdę cudowne trzy lata.

Może, gdybyśmy byli tutaj razem, byłoby lepiej? Jeżeli nadal planowałaś by zostanie [zawód], pewnie poszlibyśmy razem gdzieś na uniwersytet. I znowu ludzie mówiliby, że jesteśmy jak młode małżeństwo - wszędzie razem i zawsze idealnie dogadani. [imię], przeszłość z tobą rysuje się o wiele lepiej niż przyszłość bez ciebie. Przez tyle lat czekałem na ciebie pod twoim domem, abyśmy poszli razem do szkoły, a zaraz minie rok, kiedy tego nie robię i to takie głupie uczucie pustki nadal mnie nachodzi.

- [imię]-chan, pośpiesz się!

Drzwi otworzyły się z oszałamiającą prędkością, a ze środka wyleciała dziewczyna. W ustach trzymała tosta, w dłoni lewego buta, a w prawej mundurek. Podbiegła do Sugawary, rzucając do niego mundurek i zaczęła zakładać but. Prawie się przy okazji wywaliła - po podkrążonych oczach widział, że jest paskudnie zaspana.

Zabrała od niego nawierzchnią część ubrania i wepchnęła tosta do ust.

- Mohgemy yść - wymruczała z pełną buzią [nazwisko].

Chłopak mimowolnie się uśmiechnął.

- Zaspałaś, prawda?

Dziewczyna pokiwała głową i oboje w tym samym momencie energicznie ruszyli drogą, która prowadziła do liceum Karasumo. Sugawara grzecznie poczekał, aż jego koleżanka skończy pożerać swoje śniadanie. Kiedy w końcu przegryzła wszystko, uśmiechnął się do niej.

- Dlaczego zaspałaś?

Dziewczyna przewróciła oczami.

- Oglądałam anime w nocy.

- Jakie?

- [ulubione anime].

Króciutko opowiedziała mu całą fabułę. Tak naprawdę średnio ją słuchał; wszystko wlatywało mu jednym, a wylatywało drugim uchem. Lubił obserwować [imię] rano, kiedy była jeszcze zaspana, a w [kolor oczu] oczach czaiło się zmęczenie. Czasami była nieco poczochrana, czasami nie umalowana do końca, albo miała w sobie coś nowego. To była jego poranny zwyczaj - przyglądać się [imię], szukać w niej wszystkich, nawet najdrobniejszych rzeczy które byłe inne niż poprzedniego dnia.

Dzisiaj od razu zauważył zmianę.

- [imię]-chan, niczego nie zapomniałaś?

Pokręciła głową, a chłopak zachichotał.

- Jesteś pewna?

Dziewczyna zatrzymała się i wybuchnęła śmiechem.

- Muszę wrócić do domu... Idziesz ze mną?

Pokiwał głową i odwrócili się, w tej samej chwili ruszając. No cóż, nie mógł pozwolić, aby dziewczyna w której się zakochał poszła do szkoły w [kolor] spodniach od piżamy.

Z dnia na dzień było ciekawie, kiedy widziałem te wszystkie zmiany w tobie. To była taka codzienna mantra, a teraz jej nie ma i nadal nie mogę się z tym pogodzić.

W każdym razie, to wszystko.

Koushi.