Zij is niet de ware.
Dat zie ik in je ogen.
Je kwam weer naar het park.
Helemaal gebroken.
De vogeltjes floten.
De wind joeg door de bomen.
Je keek naar het wateroppervlak.
In gedachten verzonken.
De pijn in je hart negerend.
Maar je tranen bleven stromen.
Alsof dat het enige was.
Dat jou nog gelukkig maakte.