Midorikawa trzasnął drzwiami, i ocierając łzy, przekręcił klucz.
Złapał za klamkę i przygryzając wargę opadł na kolana szlochając głośno.
Nagumo popatrzył na niego ze smutkiem klękając obok

-Ryuuji... - szepnął

Midorikawa uniósł na niego wzrok, kręcąc głową. Chciał jeszcze raz uderzyć w podłogę, gdy złotooki przyciągnął go do siebie

-Cicho... Już jest dobrze - wyszeptał gładząc go po włosach.

Młodszy pociągnął nosem i schował twarz w jego bluzie, przytulając się mocno.

-Zawiedli nas obu... - mruknął Nagumo - Łowcy już tacy są...

-Wiedziałem kim są... - wypłakał chłopiec

-Czekaj... Co? - oderwał się od niego spoglądając mu w oczy

-Od początku wiedziałem kim są... - mruknął smutno - Ale nie myślałem, że spróbują nas zabić... Wydawało mi się, że on... - tu spuścił wzrok znów wybuchając płaczem

-Och Ryuu - mruknął Nagumo kołysząc nim lekko - Nie zrobiłeś nic źle...

-Więc dlaczego to się stało?

-Bo nie znają prawdy... - mruknął złotooki - A gdy w końcu ją odkryją może być za późno...

★ ★ ★

Minęło dużo czasu nim zielonowłosy w końcu usnął zmęczony.
Nagumo położył go na łóżko, i wzdychając wyszedł z pokoju.
Wolnym krokiem przeszedł korytarzem, stając obok kilku obrazów. Rozejrzał się delikatnie, a gdy był pewien, że nie ma w domu nieproszonych gości, wcisnął środkowy obraz w ścianę.
Wtedy nagle ukazały się ukryte drzwi wpuszczając go do środka.
Uśmiechnął się i poczekał aż drzwi się zamkną za nim, ruszając dalej.
W środku ukryta była ciemna komnata, zapełniona wszelkiego rodzaju zwojami.
Wziął jeden do rąk próbując odczytać zawartość.

-Śmierć coś tam, tu coś o wybaczaniu, no na Boga nie mogli po normalnemu?! - mruknął nie rozumiejąc zupełnie starodawnego  języka.

Odrzucił papier na bok, siadając przy stole. Cały blat pokrywała makieta Tokio.
Na południu, kilka kilometrów od nich, w jaskiniach pod Mt.Fuuji miało miejsce schronienie wampirów.
Spojrzał na to oceniająco

-Skąd uderzysz Gouenji? - mruknął

★ ★ ★

Hiroto szedł spokojnie drogą do sierocińca starając się nie rzucać w oczy.
Wypłakał już chyba wszystkie łzy jakie posiadał, i teraz błąkał się po uliczkach.
Nagle usłyszał uderzenie o metal. Zamrugał i szybko wskoczył na dach najbliższego domu, spoglądając w dół.
W jednej z uliczek, zakapturzona postać właśnie powaliła na ziemię uzbrojonego... Jak myślał - wampira.
Schowała złocony miecz, i z powiewającą za nim peleryną ruszył w kierunku z którego wracał czerwonowłosy.

Hiroto zacisnął palce na pistolecie, musiał go śledzić.
Szybko skradał się w cieniu uliczek, jednak gdy wyskoczył przed dom Midorikawy, tajemniczy przybysz zniknął.

-Co jest? - mruknął

Wtedy poczuł zimne ostrze przy swojej szyi.

-Ładnie to tak kogoś śledzić? - mruknął ktoś rozbawionym głosem

Wyciągnął kołek, próbując się bronić, ale ten wytrącił mu go z ręki.

-Nie chce walczyć - stwierdził chowając też swój miecz

Przeskoczył przez bramę, spoglądając na niego. Hiroto z lekką obawą ruszył za nim.

-Kim ty jesteś? - mruknął

Przybysz zrzucił kaptur, ukazując lśniące krwiste oczy, i długie blond włosy

-Afuro Terumi! - schylił głowę, ukazując kły - Nie bój się, mam pokojowe zamiary...

Hiroto niepewnie uścisnął dłoń blondyna, widząc tlące się w jego oczach iskierki. Nie wyglądał na kogoś złego...

- Jestem Kiyama Hiroto... - mruknął - Co cię tu sprowadza?

-Śledzę was od dość dawna - przechylił głowę - Całą waszą czwórkę, czas byś ty i twój przyjaciel w końcu dowiedzieli się prawdy o naszym sporze...

★ ★ ★

Midorikawa uchylił lekko powieki słysząc kroki na schodach. Jego oczy na chwilę zabłysły czerwienią

- To nie Nagumo - syknął

Wstał i wyjmując z szafy swój czarny strój stał się niewidzialny, wychodząc z pokoju.
Stąpał cicho dochodząc do tajemnego przejścia.

-Aphrodi... - mruknął widząc chłopaka, wchodzącego do ich kryjówki

Tuż za nim szedł Hiroto rozglądając się bacznie. Ryuuji zmarszczył brwi i wskoczył za nimi, śledząc ich aż do komnaty.

-Nagumo... - mruknął blondyn widząc chłopaka odwróconego do nich tyłem

Złotooki zacisnął zęby, spoglądając na wampira

-Afuro... - syknął

Zapadła niezręczna cisza. Hiroto spoglądał niepewnie po broniach wiszących na ścianach, aż do Nagumo i Afuro mierzących się wzrokiem.

- Nic ci do tego co tu robimy - mruknął Haruya

-Chcę pomóc... - mruknął cicho - Gouenji się zmienił... Obie strony muszą odpuścić...

Czerwonowłosy uniósł brew opuszczając broń. Uśmiechnął się lekko wzruszając ramionami

-W takim razie dobrze cię znów widzieć blondasku

Aphrodi uśmiechnął się lekko, podchodząc do niego i przytulając się lekko

-Czyli nie będziecie się zabijać ani nic? - mruknął niepewnie Hiroto

-Nie mamy tego w planach! - sarknął Nagumo

Nagle światło zgasło, a gdy zapaliło się migając złowrogo, na środku opierając się o stół, stała postać w kapturze.

-To ty! - krzyknął Hiroto

-On? - mruknął Nagumo unosząc brew

-Kto? - spytał Afuro

-Uratowałeś nas wtedy! - mruknął niepewnie Hiroto. Nie wiedział już kto tu jest po kogo stronie

-Brawo za spostrzegawczość... - mruknął nowoprzybyły zrzucając kaptur, i poprawiając włosy

-Mi... Midorikawa? - wyszeptał patrząc na niego z szokiem

Czarnooki wbił w niego puste spojrzenie odwracając się do Afuro

-Czyli teraz walczysz z nami? - mruknął - Dlaczego mam ci wierzyć?

-Bo jesteśmy przyjaciółmi... - szepnął

-Był już jeden który tak mówił - zaśmiał się gorzko - Gdybym był w całości wampirem już bym tu nie stał...

Hiroto spuścił smętnie wzrok, ruszając nerwowo rękami

-Gdzie podział się mój kochany Midori? - mruknął smutno Afuro

Zielonowłosy zamknął na chwilę oczy, oddychając głęboko

-Obiecujesz mi, że to nie jest podstęp?

-Na swoje życie! - odparł

Wtedy czarnooki Westchnął i wstał przytulając go lekko.

-Tęskniłem idioto... - szepnął

Po chwili oderwał się od niego i westchnął widząc żałosne oblicze zielonookiego chłopaka.

-Hiroto - mruknął

Chłopak szybko poderwał głowę patrząc na niego smutno
Czarnooki wywrócił oczami, uśmiechając się w duchu

-Obiecujesz już nie próbować mnie zabić?

-CO TO JEST ZA PYTANIE?! - zapowietrzył się

Zielonowłosy tylko wzruszył ramionami

-Oczywiście, że nigdy tego nie zrobię!

Wtedy zielonowłosy westchnął i rozłożył ramiona ostentacyjnie.
Na twarzy Hiroto natychmiast pojawił się wielki uśmiech i przytulił się do niego mocno

-Jestem ewidentnie za mięki! - mruknął Ryuuji

Chłopcy uśmiechnęli się do siebie siadając przy stole

-Teraz trzeba w końcu wyjawić prawdę... - mruknął Afuro

-Zacznijmy od tego kim tak właściwie jesteś? - mruknął Hiroto

Bordoowoki Uśmiechnął się, spoglądając mu dumnie w oczy

-Afuro Terumi... - mruknął Mido z uśmieszkiem

-Książę Wampirów - odpowiedział sam blondyn

Hiroto przełnął ślinę poruszając się niepewnie. W jego głowie kotliło się mnóstwo pytań.
Kim w końcu są jego przyjaciele, czemu władca wampirów nie chce go zabić i najważniejsze...
Gdzie u diabła jest Suzuno?!
___________________________
Tam dammm
pojawia się Afurko
A już w następnym rozdziale...
*myśli*
CHYBA w następnym rozdziale, wytłumaczenie mocy Midoooori
Bye
~Rei-chan