-No i gdzie oni są? - mruknął Nagumo

-Może się zgubili.... - stwierdził Afuro

-Wyślijmy im mapkę z zaproszeniem! - krzyknął Mido podskakując

-Jesteście chorzy... - stwierdził Gouenji strzelając facepalma

Cała czwórka, wraz z około tysięczną armią wampirów, stała gotowa do walki.
A wróg który sam wypowiedział im wojnę, nadal się nie pojawił

-Nie wiem może SMS-a  było wysłać - mruknął Nagumo

-W piekle zasięgu nima - stwierdził Mido

-Tia, piekło jest zacofane - dopowiedział Gouenji zadowolony

-Odezwał się ten co wysyła listy przez ptaka... - szepnął Mido wywracając oczami

-Hę?

-Nic, nic - odparł zielono włosy, szturchając Nagumo by przestał się śmiać

Nagle telefon Złotookiego zadzwonił. Pisnął i odebrał szybko

-Hej księżniczko!.... No co ci poradzę zgubili się chyba.... NIE, nadal zostajesz w domku, papaaaaa - powiedział po czym rozłączył się

Jego przyjaciele posłali mu rozbawione spojrzenia

-No co?

-Wiadro - stwierdził Afuro - Chciał się wbić na walkę?

-Weź jeszcze mi go zabiją! Księżniczki są od siedzenia w wieży!

Midorikawa uśmiechnął się pod nosem. Sytuacja coraz bardziej zaczynała go bawić

-Oho, chyba znaleźli GPS - mruknął Nagumo wskazując na wyłaniającą się zza mgły chmarę demonów

-Witajcie Wampi....-chciał powiedzieć Osamu, ale nie było mu to dane

- A was to mamusia punktualności nie uczyła?! - krzyknął Afuro - Czekamy tu na was bitą godzinę! Jak chcieliście sobie pospać albo pokąpać w piekiełku to trzeba było nie wypowiadać wojny! - wrzasnął

Osamu zamarł, blednąc lekko.
Afuro odetchnął i odrzucił włosy, poprawiając swoją koronę na głowie, które z Gouenjim włożyli, jak wypadało.

-No, A teraz sobie pleć dalej - stwierdził

Shuuya zatkał ręką usta, powstrzymując się od śmiechu.
Osamu odkaszlnął nerwowo, i wyciągnął miecz

-Walczymy aż do poddania się którejś ze stron...

-Powiedz od razu, że do poddania się demonów będzie prościej - mruknął Nagumo - Idźta mi już na drugą stronę placu bo mi się nudzi!

-Właśnie! Nie dość, że się spóźniliście to jeszcze pleciecie jak na kółeczku różańcowym! - mruknął Afuro

Czarnowłosy opuścił ręce i warknął, nakazując wojsku cofnąć się.
Zapomniał już jak nerwowe jest dyskutowanie z Wampirami.
Zwłaszcza z TYMI.
Spojrzał na nich i wyciągnął miecz.
W jego ślady poszła reszta demonów jak i wojska wampirów

-Niech zacznie się Wojna!

★★★★

Suzuno westchnął wkładając telefon do kieszeni. Wszedł powoli po schodach i zamarł otwierając pokój swój i Hiroto

- Idiota... - szepnął wybiegając z pokoju.

Chwycił miecz, i pistolet i zatrzasnął za sobą drzwi.
Drzwi do pokoju Kiyamy pozostały otwarte, odsłaniając otwarte okno, i kartkę na łóżku.
Hiroto zamierzał walczyć...

★ ★ ★

Midorikawa wypluł krew z ust, przeszywając mieczem atakującego go demona.
Rozejrzał się po polu bitwy, dysząc ciężko. Powoli zaczynał nie dawać rady.

-Kogo ja tu mam? - usłyszał i zamarł w miejscu

-Reina... - mruknął wyciągając miecz

-Zabrałeś mi wszystko! - wysyczała

Coraz bardziej zbliżali się do klifu, oddalonego od pola walki.

-Tylko Midorikawa, Midorikawa I Midorikawa - wysyczała - A gdzie w sercu Osamu ja?! Zasługuje na niego!

-Reina ja wcale o to nie prosiłem! - krzyknął

-Nienawidzę cię... A teraz zapłacisz mi za wszystko!

Rzuciła się na niego z walecznym okrzykiem, wyciągając miecz

-Uspokój się do cholery! - krzyknął odpierając ataki

W pewnym momencie potknął się, prawie spadając z klifu,i krzyknął głośno.
Wtedy walczący Gouenji i Osamu, zwrócili na nich wzrok

-Midorikawa! - krzyknął Shuuya

-Co ona robi?! - wysyczał Osamu - On jest nietykalny!

Popatrzyli na siebie z białowłosym, i jęknęli odkładając miecze

-Nasza walka musi chwilę poczekać...

Midorikawa odepchnął dziewczynę, gdy ta złapała  go mocno za rękę, wystawiając poza przepaść

-Żegnaj... - syknęła

Już chciała go puścić, gdy coś uderzyło w nią mocno, a Midorikawa zaczął spadać krzycząc.
Szybko zmienił się jednak w nietoperza, wzlatując w górę.
Rozejrzał się, i wytrzeszczył oczka, widząc Hiroto, stojącego nad wiedźmą

-Hiroto! - krzyknął Gouenji - Po co żeś się tu pchał?!

-Nie będę siedział bezczynnie w domu!

-Jeśli komuś z twojej winy się coś stanie...! - wysyczał król mrużąc oczy

Wtedy Ryuuii wylądował obok nich, skacząc na chłopaka

-Idioto co ty tu robisz?! - krzyknął

-Stoję... Nooooo i przyszedłem ci pomóc - dodał szybko widząc mrożący wzrok wampira

-Lepiej pilnuj się mnie - polecił mu i rozejrzał się

Wampiry wygrywały. Walka zaraz miała dobiec końca, na jej polu utrzymywało się tylko kilka demonów.

- Afuro?! - krzyknął Mido, do lądujęcego obok wampira - Widziałeś gdzieś Nagumo?

- Co? Nie... Właściwie to nie - zdziwił się, rozglądając dookoła

-Gdzie on się podział? - mruknął Mido

-A teraz patrzcie, i zaznajcie mojej zemsty! - usłyszeli nagle krzyk

Odwrócili się, w szoku zauważając Reinę trzymającą Nagumo miecz przy szyi

-O Cholera... - Szepnął Gouenji

-Poddajcie się, a nikomu nie stanie się krzywda! - krzyknął Osamu, nie do końca zadowolony z celu wspólniczki

-Och nie Osamu, to koniec naszej współpracy ... - wymruczała - On i tak zginie! Jak każdy z was! Moja zemsta będzie słodka!

-Jesteś szalona! - krzyknął Haruya wyrywając się

-Ach dziękuję... - mruknęła unosząc miecz

-NIE! - krzyknął rozpaczliwie Mido, wyrywając się zielonookiemu

Jednak miecz nie dosięgnął swojego celu...

-Co się...? - wymruczał Nagumo, upadając na ziemię

Usłyszał tylko krzyk Hiroto i Midorikawy, gdy uniósł głowę

-O nie... - wyszeptał - Nie, nie, nie! - wrzasnął biorąc Suzuno w ramiona

Chłopak odepchnął go, przybywając na miejsce w ostatniej chwili...

- Tylko tak mogłem odpokutować za swoje winy... - wyszeptał z uśmiechem a z jego ust wyciekło trochę krwi

-Księżniczka - wyjąkał Nagumo - Fusuuke nie zostawiaj mnie!

-Dziękuję Ci Haruya, i przepraszam... Za wszystko - szepnął dotykając ręką jego policzka

Wtedy dobiegł do nich Midorikawa, upadając obok na kolana

-Cholera Suzuno! - krzyknął, wyrywając kawałek kurtki i uciskając jego ranę

- Szkoda, że się poznaliśmy tak późno - uśmiechnął się do niego Suzuno - Myliłem się co do was i...

-Nie gadaj głupot - mruknął Mido, uśmiechając się smutno

-Boże Suzuno! - wrzasnął Hiroto, przybiegając do nich zapłakany - To moja wina! Poszedłeś za mną!

Mido popatrzył na swojego przybranego brata, który trzymał chłopaka w ramionach, i starał się nie rozpłakać.
Suzuno w końcu zamknął oczy, oddychając ostatnimi siłami

-Przesuń się Nagumo... - mruknął

-Midorikawa co ty...?

Zielonowłosy wstał, i uklęknął przy szyi srebrnowłosego

-Nawet nie próbuj, to cię zabije! Jesteś tylko w połowie wampirem i ... - krzyknął Nagumo próbując go odciągnąć

Oczy Mido jednak już zabłysły czerwienią, a on wbił kły w szyję chłopaka

Afuro dopiero zdążył dobiec do nich, zauważając co robi Zielonowłosy

-Cholera Mido! To za silna magia dla ciebie! - wydyszał

-Stracimy ich obu... - szepnął Haruya spuszczając głowę
Teraz mogli tylko patrzeć.

Jak mówiłam.... Losy wszystkich mogą jeszcze się odmienić...
_____________________
Musiała być maniana...
Pozdrawionka dla Atbuki
Byłaś blisko z rozwiązaniem!
Bayyy
~Rei