Obudziłem się na swoim łóżku. Słabo otworzyłem oczy, jednak wszystko było zamazane. Moja głowa pękała przez natłok myśli i powoli powracające wspomnienia.

- Nareszcie się obudziłeś... Zawołam M. Przygotuj się na porządny opieprz. - usłyszałem gdzieś obok siebie i dopiero wtedy zauważyłem Ashton'a wstającego z krzesła obok łóżka.

Zaskomlałem cicho z bólu. Czułem jakby całe moje ciało wyżerała jakaś trucizna.

Drzwi otworzyły się z hukiem i do pomieszczenia wpadł granatowowłosy.

- Ty cholerny idioto! - krzyknął. - Miałeś się tylko wysikać, a nie włazić w pnącza! Ciesz się, że to była odmiana trująca, a nie wijąca! Jak ty w ogóle jeszcze żyjesz?!

Załkałem cichutko na hałas i ostry głos aktualnie granatowookiego.

Już wcześniej zauważyłem, że jak tylko demon jest wkurzony, to jego oczy zmieniają kolor, a plamki zaczynają pobłyskiwać pięknym złotym.

- Tak strasznie się martwiłem. - szepnął nagle przytulając się do mnie.

- C-co się tak właściwie stało...? - spytałem przymulony.

- Trujące pnącza zamykają cię w małej przestrzeni, rozpylają taki dziwny gaz przez który jesz owoc, który ci podają i tracisz przytomność. Owoc ma w sobie bardzo trujące toksyny i sprawia, że ofiara umiera w przeciągu trzech godzin.

- Ja... Umrę? - spytałem zdziwiony. Nadal jeszcze do końca nie kontaktowałem.

- Gdyby tam miało być, już byłbyś na drugiej stronie.

- A jakby to były te... Drugie takie? - zwinąłem się w kulkę chcąc ograniczyć ból, a chłopak zmusił mnie do rozprostowania kończyn i zaczął delikatnie masować po brzuchu.

- Wijące pnącza to takie macki hentai (musiałam x'-D). Owijają się wokół ciebie, gwałcą, po czym... Zwracając uwagę na to że jesteś chłopakiem... "udusiłyby" ci penisa i w przypadku obu płci rozerwały od środka.

Zadrżałem trochę obrzydzony obrazami które pojawiły się w mojej głowie.

- Tak strasznie bałem się, że już się nie obudzisz...

- Widocznie jestem odporny na takie toksyny. Może dlatego, że całe życie mieszkałem w mieście? Wiesz, duża ilość spalin, mnóstwo chemii w jedzeniu...

- Prześpij się jeszcze trochę.

- A ty...

- Będę tutaj.

- Mhm... - zamruczałem, przytuliłem się do niego i zapadłem w sen.

Jednak nie było tak jak zawsze. Dokładnie wiedziałem co się dzieje. Była jakaś powódź. Biegłem ulicami, kiedy nagle na środku drogi zobaczyłem drzwi.

Przeszedłem przez nie i znalazłem się na długim korytarzu pełnym podobnych drzwi. Niepewnie otworzyłem te znajdujące się dokładnie na przeciwko moich i zobaczyłem morze krwi, a na samym jego środku, na wielkim łóżku leżał Calum.

Zemdliło mnie i szybko zamknąłem je. Za to otworzyłem kolejne, za którymi znajdował się Ashton mocno posuwający Calum'a związanego na łóżku i z toną zabawek wokół.

Kiedy wróciłem na korytarz drzwi nagle zmieniły się miejscami, a przede mną pojawiły się piękne, granatowe ze złotymi ornamentami.

Od razu skojarzyły mi się z M i pewnie dlatego tak bardzo niepewnie przez nie przeszedłem.

Byłem w jakimś pokoju gdzie znów zobaczyłem dwójkę chłopaków. Młodsza wersja mnie i chłopak z dziwnymi, blond włosami oraz ciemnymi pasemkami, i kosmiczną grzywką. Ten drugi z twarzy wyglądał jak granatowowłosy demon.

- Myślisz, że tata się zgodzi?

- Oboje się zgodzą, no chodź! No Nath!

- Ale co jeśli... Shane ja się boję. Nigdy nie chodziliśmy sami do lasu.

- Nie bój się! - młodszy ja przytulił chłopaka. - Przecież jesteśmy w jakiejś części tym co tata. Poza tym wszystko nas tu zna. Las nie zrobi nam krzywdy.

I wtedy nagle zostałem wyrzucony za drzwi, które nagle zniknęły, zastąpione innymi.

Co tu się dzieje?

Powoli wybudziłem się z dziwnego snu żeby zobaczyć M delikatnie bawiącego się moimi włosami.

- Jak się czujesz Luke? - spytał szeptem.

- Lepiej. Wciąż dziwnie, ale lepiej.

- To dobrze blondynko. Może masz ochotę na coś do jedzenia? Nauczysz mnie gotować jakieś ludzkie jedzenie co?