Ponad tysiąc słów moi kochani ♥ to mój rekord xD miłego czytania i proszę mnie powiadomić jeżeli gdzieś jest jakiś błąd. (Byłam bardzo uważana ale nigdy nic nie wiadomo)

~~~~~~~~~~~~~

Było mu ciepło oraz miękko. Ale nie przypominał sobie żeby wrócił do domu. Otworzył oczy i zobaczył czarny sufit, usiadł, poczuł ból więc przymknął na chwilę oczy. Otworzył je spowrotem i przejrzał się po pokoju. Białe ściany, czarne panele na podłodze i wielkie okno z widokiem na miasto. Pod ścianą stała czarna szafa, a po obu stronach łóżka stały małe komody (również czarne) na których były lampki nocne. Jeongguk zwrócił wzrok na łóżko.

-Czarna pościel...to nie mój pokój.

Jeongguk wstał z grymasem bólu na twarzy. Poczuł zimno na nogach, ale się tym nie przejął. Wyszedł z pokoju. Usłyszał hałas dochodzący z dołu. Zszedł po schodach, zatrzymał się na ostatnim stopniu i zobaczył chłopaka krzątającego się po kuchni. Jeongguk oglądał poczynania Jimina dopóki nie wyrwał go głos.

-Czujesz się lepiej?

-Co? Ach, tak. Dziękuję.

Młodszy był pewny że Jimin go nie zauważył.

-Miałeś szczęście że przechodziłem. Nie wiadomo co by się stało gdybym ci nie pomógł.

-Przepraszam za kłopot.

-Nie masz za co. Pomogłem bo chciałem. A tak nawiasem mówiąc...nie jest ci zimno?

-Dlaczego miałoby być?

Jimin skierował palcem na nogi młodszego.

-Ach, tak trochę zapomniałem.

-Zapomniałeś?

Jeongguk pokiwał głową. Jimin zaśmiał się pod nosem.

-Tak wogóle to słodko wyglądasz w mojej koszuli.

-To by tłumaczyło dlaczego jest taka duża.

-Uważasz że jestem gruby?

-Nie, to nie miało tak zabrzmieć.

-Mniejsza. Usiądź.

Starszy wskazał na krzesło przy blacie. Jeongguk usiadł tak jak mu kazał. Jimin podał młodszemu tabletki przeciwbólowe i szklankę z wodą, a następnie położył talerz z kanapkami.

-Zjedz kanapki, a potem połknij tabletki.

-A ty nie będziesz jadł, hyung?

-Hyung?

-No, jesteś ode mnie starszy prawda?

-Mam dwadzieścia cztery  lata.

-Ja dwadzieścia dwa, co znaczy że jesteś starszy. Dlatego hyung.

-No dobrze. Chociaż wolałbym żebyś mówił mi inaczej.

-Inaczej to znaczy jak?

-Nic, nic. Hyung wystarczy, jedz.

Jeongguk wziął kanapkę do rąk, a następnie ją ugryzł.

-Smakuje?

Młodszy tylko pokiwał głową.

-To się cieszę. Słuchaj ja, muszę pojechać do firmy, a ty zostaniesz tutaj. Rozumiesz?

-Ale ja mam dzisiaj pracę.

-To zrób sobie wolne. Nic się nie stanie. Zapewniam cię.

-No...dobrze.

Jimin poszedł ubrać marynarkę, a następnie buty.

-Wychodzę.

Jeongguk podbiegł do Jimina.

-U-uważaj na siebie.

-Nie martw się, będę. Będziesz musiał tu zostać dopóki nie wrócę, dobrze?

Jeongguk pokiwał głową.
Starszy uśmiechnął się i poczochrał młodszego po głowie, a potem wyszedł z mieszkania. Kiedy tylko Jimin wyszedł Jeongguk złapał się za brzuch, a z jego oczu zaczęły lecieć łzy. Przez cały ten czas czuł ból, ale próbował nie okazywać tego po sobie i chyba mu się udało. Poszedł szybkim krokiem na górę i poszukał łazienki. Kiedy ją znalazł, uklęknął przy sedesie i zwrócił tabletki razem z całym jedzeniem które zrobił mu Jimin. Kiedy skończył, poszedł do pokoju w którym się obudził i położył się spowrotem.

-Mam nadzieję że nie będzie zły.

Zamknął oczy i zasnął.

~~~Wieczór~~~

Jimin wszedł do domu, a następnie zamknął za sobą drzwi. Wszędzie było zgaszone światło. Jimin ściągnął obuwie i poszedł na górę sądząc że młodszy wrócił do sypialni. Nie mylił się. Zastał bardzo słodki widok. Jeongguk przytulający się do kołdry.

-Naprawdę jesteś słodki.

Starszy usiadł na łóżku tak żeby nie obudzić Jeongguka. Młodszy miał zamknięte powieki i lekko uchylone usta.

-Chyba cię już nie wypuszczę.

Na nieszczęście Jimina, Jeongguk się obudził.

-Hyung? Szybko wróciłeś.

-Jest po dwudziestej drugiej.

-Co?

Jeongguk zerwał się do siadu, ale to był chyba zły pomysł bo po jego ciele rozszedł się ból, czego już nie mógł ukryć. W kącikach jego oczu pojawiły się łzy. A młodszy złapał się za brzuch.

-Spokojnie Jeonggukie, oddychaj. Przyniosę ci tabletki.

Jimin wstał i poszedł na dół do kuchni po tabletki, a następnie wrócił z nimi do pokoju w którym był Jeongguk.

-Proszę.

Młodszy złapał tabletki i połknął je na raz.

-Gdzie są moje ubrania?

-Wyprałem je bo były brudne.

-A mógłbym je dostać? Muszę wrócić już do domu i nie chcę sprawiać ci kłopotu, hyung.

-O nie. Zostajesz tutaj i nie sprawiasz mi kłopotu. Sam ci pomogłem.

-Ale-

-Żadnych ale, zostajesz tutaj. A teraz idź spać.

-A mógłbym najpierw wziąć prysznic?

-Jasne, tylko uważaj na rany.

-A mógłbyś mi powiedzieć gdzie jest łazienka?

Właściwie to nie potrzebował pytać bo sam ją znalazł kiedy Jimin wyszedł.

-Jasne. Jak wyjdziesz z pokoju to drugie drzwi na prawo.

-Dziękuję.

Jeongguk wstał i skierował się do łazienki. Ściągnął z siebie koszulę starszego, a następnie bokserki i ułożył je na pralce. Do łazienki wszedł Jimin.

-Mam dla ciebie rę-

Jeongguk natychmiast złapał koszulę i zakrył nią swoje ciało. Jego policzki przybrały odcień ciemnego różu.

-Przepraszam.

Położył ręcznik z i wyszedł zamykając za sobą drzwi. Jeongguk odetchnął z ulgą i spowrotem położył koszulę na pralkę. Włączył wodę i wszedł do kabiny. Kiedy skończył się myć, dokładnie wytarł swoje ciało, założył bokserski i koszulę. Wyszedł z łazienki i skierował się do pokoju.

-Już wyszedłeś? Szybki jesteś. No to teraz idę ja.

Jimin wstał z łóżka i skierował się do łazienki uprzednio wyciągając z szafy ciuchy dla siebie i dla Jeongguka.

-Masz, przebierz się.

Jimin rzucił na łóżko bokserski, krótkie spodenki oraz koszulę, a potem poszedł ze swoimi rzeczami do łazienki. Jeongguk,tak jak poprosił starszy przebrał się, a następnie położył się do łóżka. Do pokoju wszedł Jimin ubrany w same bokserski. Na policzkach Jeongguka pojawiły się rumieńce. Młodszy zakrył głowę kołdrą żeby Jimin ich nie widział.

-I tak wiem że się rumienisz.

Jeongguk nie odpowiedział.

-Chyba nie będzie ci przeszkadzało że będę spał w samych bokserskach?

Zapytał i wszedł pod kołdrę.

-Nie...czekaj. Będziesz tu spał?

-Nie, będę malował...wkońcu to moja sypialnia. A co? Będzie ci przeszkadzać to że będziesz ze mną spał?

-Nie musiałeś być taki sarkastyczny, hyung. Nie, nie będzie.

-Wiesz że powiedziałeś w tym momencie że chcesz żebym z tobą spał? Przynajmniej ja to sobie tak tłumaczę.

-Nieprawda,hyung. Coś sobie ubzdurałeś.

-Może i ubzdurałem ale to nie ja się ciągle rumienię.

-Hyung!

-No co? Taka prawda.

-Hmpf.

-Obraziłeś się?

Jeongguk nie odpowiedział.

-Wiesz co? Masz bardzo ładne ciało.

Jimin wyszeptał młodszemu do ucha. Jeongguk wzdrygnął się i zarumienił jeszcze bardziej.

-Hyung...przestań się ze mną droczyć.

-Ale ja się nie droczę.

-Mniejsza.

-Przepraszam za tą sytuację w toalecie.

-Nie przepraszaj. Powinienem być u siebie w domu...no i dzięki tobie żyję.

-Cieszę się że ci pomogłem. Ale idź już spać bo musisz jeszcze odpoczywać.

-Nie będę się kłócił. Dobranoc.

-Dobranoc słodziaku.

Jeongguk zignorował to, zamknął oczy i zasnął. Jimin również to zrobił. I oboje zasnęli w tym samym czasie.

~~~~~~~~~

I jest rozdział ^.^ co sądzicie? Miejmy nadzieję że wyszło :)