Od tamtego dnia Jeongguk często spotykał nieznajomego w sklepie.
Często kupował...różne rzeczy. Jeongguk za każdym razem kiedy go widział, wstrzymywał oddech. Za każdym razem próbował z nim porozmawiać.

-Poproszę to.

-Czterdzieści.

Podaje pieniądze i odchodzi. Jeongguk podbiega.

-Prze-przepraszam!

-Słucham?

-Uhm...

Zadzwonił telefon.

-Zaczekaj chwilę.

Jego mina diametralnie się zmieniła. Jeonggukowi się to nie spodobało.

-Jak to nie można! Wystarczy że się postarasz, wtedy będziesz mógł!

Jeongguk się przeraził, stwierdził że jednak nie będzie dzisiaj próbował.
Przystojny mężczyzna skończył rozmowę i wzrokiem powrócił do młodszego.

-Więc? Chciałeś mi coś powiedzieć?

Jeongguk pokręcił głową.

-Uhm...cz-czy ma pan już naszą sklepową kartę?

-Nie. A co to jest?

-Karta zniżkowa dla stałych klientów.

-Nie potrzebna mi.

-Ah...rozumiem. Przepraszam że zająłem panu czas.

Ukłonił się.

-Nie martw się dzieciaku, i nie żaden "pan" tylko Jimin. Czuję się staro kiedy tak do mnie mówisz.

Uśmiechnął się, poczochrał włosy sprzedawcy i wyszedł.

Następny dzień~

Znowu przyszedł. Tym razem był w normalnych ubraniach a nie w garniturze.

-Poproszę to.

-Uhm...dzisiaj za darmo.

-Dlaczego?

-Każdy stały klient co miesiąc ma coś za d-darmo.

-Aha, no tak.

"Co miał przez to na myśli?"

-To do następnego.

Wyszedł. Tak się kończyła każda próba rozpoczęcia rozmowy ze starszym.

~Teraz~

Jeongguk skończył pracę. Było już naprawdę ciemno. Zamknął sklep, założył słuchawki i skierował się w stronę swojego domu. Przechodził przez ciemną uliczkę, czuł że ktoś go obserwuje. Przyspieszył kroku ale przed nim stanął jakiś mężczyzna, próbował zawrócić ale ktoś go złapał od tyłu.

-Proszę, zostawcie mnie.

Do młodszego podszedł nieznajomy i uśmiechnął się niebezpiecznie. Wyciągnął nóż i przejechał nim po policzku młodszego. Z rany zaczęła lecieć krew którą nieznajomy zlizał. Następnie ściągnął młodszemu spodnie.

-Nie stawiaj się bo będzie bolało.

Jeongguk zaczął się wyrywać i krzyczeć o pomoc.

-Ty mały...

Mężczyzna uderzył Jeongguka w brzuch przez co ten zwinął się w kłębek i upadł na ziemię. Młodszy czuł uderzenia na całym ciele.

-Zostawcie...mnie.

Ból ustąpił. Czuł że się unosi, słyszał głos, znał go, ale nie wiedział skąd.

-Wszystko dobrze?! Odezwij się!

"Przepraszam, nie dam rady."

A następnie nastała ciemność.

~~~~~~~~~

I jak? Podoba się? Mam nadzieję bo muszę jeszcze z psami wyjść aa tak to bym już spała więc się poświęcam xD proszę o opinię ^.^ mam nadzieję że nie wyszedł z tego żaden rak xD pozdro
Aha no i dziękuję za nową okładkę też autorstwa TuaAAmica ♥