***Ambar***

Jest 23:57 , a ja nie mogę zasnąć. Nie wiem czy kiedyś bałam się burzy czy nie, ale teraz mam ochotę piszczeć jak mała dziewczynka. Kolejny grzmot i kolejny pisk wydobywa się z moich ust. Słysze kroki, a po chwili widzę sylwetkę jakiejś postać. Ten ktoś wchodzi do pomieszczenia i zamyka ze sobą drzwi. Coraz bardziej się boje.

-Rose wszystko w porządku? -zapytał , a ja już wiem kim on jest.

-T tak-kłamie , bo czuje się zażenowana.

-Krzyczałaś.-postawił sprawe jasno.

-Tak

-Dlaczego?

-Boje się burzy , czy przed tem też się bałam?

-Nie.

-Czy c...czy m mógbyś zostać z ze mną?-zapytałam

-T tak.-dopiero teraz dostrzegłam , że chłopak jest bez koszulki i w bokserkach. Bez skrępowania weszedł pod moją kołdrę. Był blisko mnie. Czuje jego ciepło.

-Nill?-zapytałam po krótkiej ciszy

-Mhm

-Czy myślisz , że kiedykolwiek stane na nogi?

-Dzieki twojej pracy i cierpliwość napewno staniesz na własne nogi.

-Wierzysz w to?

-A ty nie?

-Niewiem.

-Ludze wielu rzeczy nie wiedzą mimo to nie podają się i idą na przud. Ty także.

-A co jeżeli nie stane na nogi? Wtedy żaden facec nie będze mnie chciał, bo kto by chciał kalekę?!-płacze.

-Rose , skarbie. Jesteś piękna. I masz dobre serce. Jesteś wyjątkowa. Każdy by cię chciał.

-A ty?

-Co ja?

-Chciałbyś mnie jeżrzącą na wózku?

-Tak

-Dziękuję-odpowiadam i całuje chłopaka w policzek. On nachyla się nade mną

-Rose jesteś śliczną kobietą. -potych słowach całuje moje ciepłe wargi. Jego dłoń zjeżdza do moich pośladków, ale ja nic nie mówie tylko jecze w jego usta na co on się uśmiecha. Odsówa się ode mnie po chwili.

-Dobranoc Rose-mówi i kładze się na drugiej sronie łużka.

-Dobranoc Nill-powiedziałam i zamknęłam oczy. Po chwili czuje dłoń, która spoczywa na mojej tali. Uśmiecham się. I zasypiam w obieciach chłopaka.

Psotkamak