- Czyli Jim nie jest Jimem- powiedziała do siebie kobieta, przeglądając dowody jakie jej właśnie przekazałam. Czy normalni ludzie nie potrafią myśleć? Wystarczy założyć maskę a nikt nawet się nie zorientuje, że jest fauszywa. Richard Brook, Jim miał naprawdę świetny pomysł, nie tylko z tożsamością, ale też zniszczeniu wielkiej postaci jaką jest Sherlock. Holmes-te nazwisko zawsze będzie widnieć na mojej czarnej liście.

- Tak...to wszytko...Moriarty, zagadki...były jednym wielkim pomysłem wielkiego rodzeństwa.

- Nie próbował jakoś wykręcić się z tego cyrku?- spytała zaintrygowana. Spojrzałam na podłogę i uniosłam ponownie wzrok na dziennikarkę.

- Nie zrobił tego na wzgląd na mnie.- mój rozmówca poprawił się na fotelu.- Byłam przestępcą, zeszłam na tą ścieżkę z obawy przed swoim bratem. Kiedy Mycroft dowiedział się o zdolnościach aktorskich Richarda... postanowił na początku dać mu dużą sumę, ale kiedy się nie zgodził to wezwał osobę przed którą się ukrywałam i zniszczył ścianę, która dzieliła mnie od braciszka. Zabił ludzi, którzy dla mnie pracowali i chronili i tak właśnie znalazłam się u ciebie. Wiem, że teraz możesz mnie stąd wyrzucić..., ale naprawdę Richard nie zasłużył sobie by cierpieć dla mnie takie katusze.- nastała cisza.

- Musimy jakoś udowodnić to wszystko, nie będzie to łatwe, może to dołożyć się miesiącami a nawet latami, ale w końcu będzie wynik końcowy.

- Nie mamy tyle czasu!- wstałam i zaczęłam chodzić w kółko.- On nie będzie trzymał nas przy życiu tak długo-spojrzałam zrezygnowana na Kitty, widziałam w jej wzroku współczucie i chęć pomocy..., albo chęć sławy, chociaż czy to jej nie zmotywuje do szybszych działań w naszej sprawie ?

- Spokojnie, musisz przyjść z Jimem...znaczy z Richardem i porozmawiamy jeszcze raz o tym, jak przemyśle to.- Pomachałam głową i skierowałam się do wyjścia.- Nie zostaniesz jeszcze?

- Nie mogę, Richard na mnie czeka, mam nadzieję, że jakoś uda nam się z tego wyplątać. Dziękuję Kity.

- Przyjemność po mojej stronie.

🖤🖤