Los Santos, Lipiec 2023r.

Od pewnego czasu, codziennie wcześnie rano czuję niepokój. Napada mnie wiele myśli na raz, czarne scenariusze stały się porządkiem dziennym. Moje myśli krążą wokół jednego i tego samego. Starałem się zajmować je czymś odmiennym, próbowałem wielu rzeczy. Nic nie dało efektów. Czasem nadal bywam spięty, gdy ktoś porusza ten jeden temat przy mnie. To za wcześnie. Nie potrafię zrozumieć sam siebie. Ciągle walczę z lękiem, którym jest rozmowa z tobą. Natomiast podświadomie wiem, że to nie ten czas.

Staram się cię kontrolować, chce wiedzieć wszystko o twoim życiu. Wypytuje wspólnych znajomych co ciebie, jak się trzymasz. Chciałbym, żebyś to ty mi odpowiadał na te pytania. Jednak zawaliłem i mimo, że wiem jak mało czasu minęło od naszego ostatniego spotkania, osobiście czuję, że minęła wieczność. Co prawda spotykam cię, gdzieś na mieście... Jednak to nie to samo, nie mogę podejść i zamienić z nim kilku słów. Gdy nasze drogi się krzyżują, wciąż czuję wirowanie motyli, które wznoszą się do lotu tylko przy tobie. Boli serce na samą myśl o tym jak skończyliśmy, kiedy sobie przypominam nasze momenty... Jestem pewny, że nigdy więcej nie chcę tego czuć. Sam nie wiem, czy to zrozumiałe.

Jestem strasznym kretynem i egoistą, bo nie potrafię wyrazić, jak bardzo jestem wdzięczny, że zawsze byłeś ze mną. Nasze spotkania na dachu nie zawsze kończyły się dobrze, ich przebieg również był różny. To właśnie te wspomnienia nadawały wartości. Te wszystkie sytuacje były kluczem do naszej relacji, którą ja zaprzepaściłem. Kiedy boli mnie jakiś schemat, wiem że po prostu zrozumiesz moje uczucia.

Nie chcę stracić całej kontroli nad moim życiem, lecz czuję jak wyślizguje mi się z rąk i nie mogę nic z tym zrobić. Jestem bezradny, chyba po raz pierwszy odkąd pamiętam. Próbuje każdego dnia wreszcie chwycić je na nowo, lecz nie widać rezultatów. Wtedy porozmawiałbym z tobą, lecz na początku sam muszę wiedzieć co skrywa moje serce.

Kiedy czasem specjalnie wstrzymuje oddech i liczę sekundy wytrwałości, czuję się lepiej. Chwilę później on mnie dusi naciskając na klatkę piersiową, a ja biorę wdech, gdyż nie chcę stracić kontroli. Wszystko wraca do normy, a ślad po uldze znika tak szybko jak się pojawił. To nie jest dobra metoda. Wiem to, lecz na ten moment najbardziej skuteczna. Wstrzymuje ona chwilowo ból i nienawiść, jest mi lepiej przyjemniej na te kilka sekund.

Czasami wciąż myślę, że to nadchodzi. Dzień naszej rozmowy. Wyobrażam sobie jak przebiega nasza rozmowa, jak bardzo jesteś zawiedziony lub zwyczajnie co powiesz. Wystarczył by przytulas i proste "rozumiem", lecz w głębi serca wiem, że tak nie jest. Nie rozumiesz. Nie znasz powodów dlaczego tak postąpiłem, a ja? Ja jestem zbyt słaby by ci to wyjawić. Nie potrafię ubrać tego w słowa, tych uczyć jest za wiele. Gubię się...

Próbuje normalnie oddychać, lecz złapane powietrze gdzieś się klinuje, a wraz z nim wszystkie słowa gdy jesteś w pobliżu.

Bo chociaż jestem teraz starszy i wiem jak otrząsnąć się z przeszłości, to nadal nie wiem jak odnaleźć się w teraźniejszości. Mój przewodnik po życiu zniknął, zostawiając mnie na pastwę własnego marnego losu.

Wiedz, że nie zrobiłbym tego z własnej woli. To nie był mój wybór.

Wiele razy, gdybyś nie trzymał mnie za rękę upadł bym. I mam wrażenie, że ten moment nadchodzi. Nie chcę stracić tej kontroli, lecz nie mogę nic z tym zrobić.

Na zawsze będziesz gdzieś w moim sercu, nie wypowiedziałem w twoją stronę wielu słów i już tego nie zrobię... Lecz jest jedno, które powinieneś usłyszeć jako pierwsze.

Przepraszam.

Przepraszam za wszystko.

Przepraszam za najmniejszą rzecz z mojej strony, przez którą poczułeś się źle. Wybacz.

Żegnaj Grzesiu...
~Twój Erwinek <3

---------------
Witam!

Taki nie za długi Morwinowy one shot. Dawno u mnie tego shipu nie było :)

Mam nadzieję, że nie jest źle.

Piosenka: Control - Zoe Wees
Tekst piosenki tłumaczony, pisany jest klasycznie pochyloną czcionką.

Pozdrawiam i Kc <3