Zbiera się na wspomnienia

Często

Nocami

Ten pokój przypomina o tym co było
między nami

Każdy zakamarek wypełniony Twym śmiechem

Ulubiony kubek napełniony łzami po brzegi

Szloch wydobywający się zza drzwi

Rozrywasz me serce, ranisz mą duszę

Jednak nadal tu jestem

Trwam, egzystuje, uczę się jak żyć na nowo

Bez Twoich rąk obejmujących mnie co noc

Bez Twoich ust kojących ból

Bez słów pocieszenia

Bez miłości.