W moim krótkim dwudziestoletnim życiu spotkałem dwa szczęścia.

Dwa uzależnienia.

Dwie obsesje.

Dwie miłości.

Codziennie od kilku miesięcy mój dzień zaczyna się dokładnie tak samo.

Dokładnie w tych samym czasie.

Dokładnie w tym samym miejscu.

Dokładnie z tym samym widokiem.

Dokładnie z tą samą filiżanką kawy.

Filiżanką kawy, która swoim gorzkim smakiem przypomina mi, jak słodka tajemnica jest ukryta w całkowicie typowej i nudnej kawiarence.

Kawiarence, która od kilku miesięcy stała się moim drugim domem. Moim małym kącikiem, w którym odcinam się od świata.

Moją małą obsesją.

Obsesją tak małą, że żaden człowiek nie jest w stanie jej zauważyć. Obsesją tak małą, że daje złudzenie normalności.

Normalności, która nie ma miejsca na tym świecie. Normalności, której nie ma w tej kawiarence. Normalności, której nie ma w tej filiżance kawy.

Normalności, której nie ma w Tobie.

W moim krótkim dwudziestoletnim życiu spotkałem dwa szczęścia.

Dwa uzależnienia.

Dwie obsesję.

Dwie miłości.

Codziennie od kilku miesięcy mój dzień zaczyna się dokładnie tak samo.

Dokładnie w tych samym czasie.

Dokładnie w tym samym miejscu.

Dokładnie z tą samą filiżanką kawy.

Dokładnie z tym samym widokiem.

Widokiem mi najdroższym i najpiękniejszym. Widokiem tak kruchym i tak wyraźnym.

Widokiem tak nieosiągalnym.

Nieosiągalnym, a jednocześnie na wyciągnięcie ręki. Tak dalekim, a jednocześnie tak bliskim.

Codziennie w tej kawiarence dziękuję Bogu za zmysł smaku, dzięki któremu mogę poczuć ten gorzki smak kawy.

Dziękuję Bogu za zmysł wzroku, dzięki któremu mogę zobaczyć Ciebie.

Dziękuję Bogu za zmysł dotyku, dzięki któremu mogę dzień w dzień poczuć okruszkiem palca ciepło twojej skóry.

Dziękuję Bogu za zmysł słuchu, dzięki któremu rozpływam się, gdy tylko usłyszę twój głos.

Głos tak piękny, że grzechem byłoby porównywać go z kimkolwiek. Głos tak głęboki, że tonę w nim i się zatracam.

Zatracam się w tym uzależnieniu.

Zatracam się w tej obsesji.

Zatracam się w tej miłości.

Miłości od pierwszego wejrzenia.

Obsesji od pierwszej filiżanki.

Uzależnienia od pierwszego łyku kawy.

W moim krótkim dwudziestoletnim życiu spotkałem dwa szczęścia.

Dwa uzależnienia.

Dwie obsesję.

Dwie miłości.

Codziennie od kilku miesięcy mój dzień zaczyna się dokładnie tak samo.

Dokładnie w tych samym czasie, który właśnie minął.

Dokładnie w tym samym miejscu, które właśnie nawiedziłem.

Dokładnie z tym samym widokiem, na który się właśnie wpatruję.

Dokładnie z tą samą filiżanką kawy, którą właśnie od Ciebie otrzymuję.

Znowu mogłem okruszkiem palca dotknąć twojej ciepłej ręki.

Znowu mogłem spotkać wzrokiem twoje cudowne oczy.

Znowu mogłem usłyszeć twój piękny głos skierowany tylko do mnie.

Znowu będę mógł poczuć smak gorzkiej kawy.

Wystarczyła ta minuta, abym był szczęśliwy. To w końcu w tej minucie wypełniło mnie spełnienie.

Jedna mała minuta nasiąknięta tak intymnym uczuciem.

Między mną, Tobą i filiżanką kawy.

W moim krótkim dwudziestoletnim życiu spotkałem dwa szczęścia.

Dwa uzależnienia.

Dwie obsesję.

Dwie miłości.

Zrobię wszystko, by ta minuta trwała wiecznie.

Do zobaczenia jutro Taehyung.

~~~

Mam nadzieję, że się podobało ;*

Kocham <3!

Fighting!