-Noi co masz na swoją obronę? - Erwin podszedł do Grzecha ze skrzyżowanymi rękami.

Ten zaś otworzył szeroko ręce.

-No co ja mam Ci powiedzieć księdzu.

On też rozłożył ręce.

-Nie wiem, Ty mi powiedz.

Spotkali się przy plaży. Miejsce wybrał policjant. Było ono dosyć neutralne. Nie mieli z nim raczej żadnych wspomnień, a mało osób tu chodziło.

-Nie moja wina, że policjant do mnie nagle podszedł na kazaniu i mi ich wskazał.

-O co chodzi z tym, że komuś od razu wierzysz na słowo? Może próbował nas specjalnie wrobić, bo ktoś mu zapłacił? - Erwin ściągnął wargi w prostą kreskę.

-Tak samo jak oni dla Ciebie są rodziną, tak dla mnie ludzie z pracy nią są. Odwalają, to trzeba przyznać, ale dalej stawiam ich wysoko.

-Hmm.. - podniósł kącik ust do góry, jakby na coś czekając.

-Pastor, nie wiem co mam Ci więcej powiedzieć. Za nic ich nie wsadziłem, wpuściłem do nich Heidi, tak jak prosiłeś. Nic nie mogłem dodatkowo zrobić.

-Ooo, teraz odwracasz role. To ja jestem tutaj zły, nie Ty. Nie graj mi na emocjach.

-Serio? - Montanha głęboko spojrzał mu w oczy.

-Nie no, rozumiem - Knuckles odpuścił. - Po prostu mi się oberwało, bo Cię zaprosiłem na Mszę, a teraz się wyżywam. Sorrki.

-Nie wiedziałem - Grzesiek zmienił wyraz twarzy na lekko zatroskany. - Już wiedzą, że ze sobą normalnie rozmawiamy?

-Podejrzewam, że tak.

Erwin usiadł na zimnym piasku, podpierając się rękami. Przed nimi ciemne fale jakby walczyły ze sobą, która dalej sięgnie. Niektóre przypływy prawie dosięgały butów siwowłosego.

-To co robimy? - dosiadł się obok niego i wpatrywał się w niebo.

-Nic. Prędzej czy później i tak im przejdzie. Carbo już trochę uległ. Nie wiem co z Dią, bo to głównie on rozpoczął ten temat. San się za mną wstawił. O kurcze, na skraju miasta widać gwiazdy - powiedział nagle, dołączając się do Gregorego.

-Może jakaś spadnie.

-Mam nadzieję, że nagle jakiś randomowy meteor postanowi wlecieć w takiego jednego szatyna.

-Eeej - rzucił w niego mokrym piaskiem.

-Halo, ja tylko żartowałem - zaśmiał się. - Ale skoro się tak bawimy.. - wstał i mocno złapał Montanhę za nogawki jego spodni.

-Księdzu zostaw mnie - rozkazał, kiedy pastor zaczął go ciągnąć po piasku w stronę wody. - Erwin puść mnie!

Próbował się wyrywać, ale już było za późno. Poczuł, że jego spodnie zanurzyły się w lodowatej fali. Knuckles śmiał się z niego jak dziecko. Zostawił go, kiedy miał już nawet mokrą koszulę.

-Nie waż się uciekać - szybko wstał i zaczął go gonić.

Erwin nie dał rady daleko się odsunąć od wkurzonego gliny. Ten rzucił się na niego od tyłu i przewrócił go na ziemię. Wziął go na plecy i podbiegł w stronę brzegu.

-Monte już koniec - nagle Erwinowi nie było już tak do śmiechu.

Grzesiu przełożył go do przodu i trzymał go na rękach nad taflą. Był już prawie cały przesiąknięty, więc nie robiło mu to różnicy, że stał zanurzony po pas.

-Sprawdzimy ile będziesz w stanie powiedzieć pod wodą? - spytał pochylając się i sprawiając, że chłopak już prawie dotykał jej powierzchni.

-Błagam Cię. To Ty zacząłeś Monte. Ja tylko odda.. - nie zdążył dokończyć, bo policjant go puścił, a ten wpadł cały do wody z głośnym pluskiem.

Gregory przyglądał się Erwinowi, który wyciskał wodę ze swoich ubrań. Pastor udawał obrażonego i nie chciał z nim wsiąść do pojazdu. Ściągnął swój golf i próbował go wysuszyć, co było niemożliwe o tej godzinie.

-Noi co Ty zrobiłeś Grzechu. Nowy golf.. Miał taki potencjał..

-Oj tam, nie marudź tylko wchodź już do auta. Odwiozę Cię na apartamenty powiesisz go sobie tam na grzejniku.

-Ale on się skurczy od tej zimnej wody. Już go nie uratuję.

-No to kupisz sobie nowy.

-Nie. Zostawię go sobie na pamiątkę, albo będę chodził w nim opiętym na moich mięśniach.

-Na czym? - Montanha się uśmiechnął pod nosem.

-Spierdalaj, chciałbyś tak wyglądać - wsiadł obok niego do samochodu i poprawił mokre włosy. - No nie, rozwaliłeś mi też fryzurę.

-A Ty mnie zmuszasz do wysuszenia potem foteli. Jesteśmy kwita - włączył silnik i ruszył na mieszkania.

-Kui co z restauracją? Masz jakieś informacje od tamtych kolesi?

-Na bieżąco dostaję papiery z pełnymi notatkami, mam je na apsach. Jak zbierzemy wszystko to Ci je przyniosę, chyba że już je chcesz, Nico.

Chińczyk został z nim sam na zakrystii. Dia i San po swojej prywatnej rozmowie przyszli się tylko pożegnać i gdzieś pojechali. Do pastora ktoś zadzwonił, więc też wyszedł. Zaś Heidi z chłopakami zdali im relację z komendy i uciekli. Korzystając z okazji poruszyli znowu temat Spadiniarzy.

-Wolałbym je dostawać od razu. Muszę zacząć układać plan pod konkretne godziny. Naprawdę nie celuję w zranienie osób.

-Rozumiem. To spotkajmy się na BurgerShocie za 15 minut, jeszcze przekażę kasę do prania paru osobom.

-Jasne. Robię wyścigi, będziesz?

-Mogę wpaść. Erwin chyba jeszcze nie idzie spać, możesz też do niego zadzwonić.

-Dobra, to ja już lecę ogarniać trasę, bo chyba za mało nas o tej godzinie na tę z aplikacji.

Razem udali się na parking i rozstali się, aby pozałatwiać swoje sprawy przed zabawą.

Erwin wyszedł z mieszkania w ciemnych, ciepłych dresach. Na mieście nawet w nocy była dosyć wysoka temperatura, ale po kąpieli w morzu bardzo się wychłodził. Grzesiek też się przebrał, ale jemu nie było zimno.

-Jak będę chory, to robisz mi herbatki z cytryną.

-Przesadzasz.

-Wcale nie! Czuję się już tragicznie - sztucznie zakaszlał dla lepszego efektu swoich słów - Halo? - odebrał telefon od Carbonary. - O, chętnie, ale pojadę tragicznie, bo to nie mój dzień - rozłączył się. - Wyścigi są kurwa ten. Wpadasz?

-Myślę, że to już byłaby moja śmierć. Wpuścili mnie na zakon, nie nadużywaj ich uprzejmości. Chyba, że serio chcesz odprawić jakiś pogrzeb.

-No weź, nie są tak mściwi. Dobra może są - dodał po krótkim zastanowieniu. - To ja spadam naprawić zentorno. Do zobaczenia - wyszedł ze służbowego samochodu policjanta.

-Na razie.

05 od razu pojechał w kierunku komendy. Postanowił iść przed spaniem na krótki patrol.

-O, Hank. Miło Cię widzieć - spotkał mężczyznę na podziemnym parkingu.

-Cześć Grzesiu. Jedziesz może na patrolik? - uśmiechnął się na widok kolegi.

-Tak, chcesz być moim patrol partnerem?

-Najlepszy kierowca, kłaniam się - jak powiedział, tak zrobił.

-Rozumiem, że chcesz Corvettę? No dobra - zgodził się widząc jego proszącą minę.

-Dzięki Grzesiu, super jesteś.

Hank podbiegł pod auto, dostając od przyjaciela kluczyki. Gregory musiał przyznać, że uwielbiał sprawiać radość Overowi.