Przedostatni!!!

Harry opuścił trochę pracy, którą miał zrobić w ostatnich dniach. Do tego przywiózł do domu dzieci, które ostatnio zdecydowanie za dużo czasy spędzały u dziadków. Razem z Louisem Tęsknili za nimi, a teraz postanowił zrobić niespodziankę mężowi, ktory był na kolejnym usg. Andrea i Kai siedzieli na środku jego gabinetu z ogromną kartką papieru i kredkami. Mieli swój czas, a Harry mógł spokojnie zająć się firmą. Styles nie żałował swojej decyzji, na temat własnej firmy. Mimo, że od niedawna był samodzielnie na rynku, to miał sporo klientów i o wiele lepsze pieniądze.

- Kiedy mama? - spytał po raz kolejny Kai.

- Niedługo synku - odparł, spoglądając z nad papierów na kilkulatka. Sam się martwił, z czym mąż do niego wróci.

Czas ciągnął się niemiłosiernie, a skupienie Harry'ego z każdą minutą spadało. Dzieciaki przez ciągłe marudzenie zasnęły. Harry dobry miał pomysł z jednym kojcem w gabinecie. Brunet wstał w końcu ze swojego miejsca i rozprostował kości, chwycił telefon by spojrzeć czy Louis nie próbował kontaktować się z im. Nic zero jakichkolwiek wiadomości, czy też nieodebranych połączeń. Postanowił sam do niego zadzwonić, nie miał cierpliwości w takich sprawach. Kiedy właśnie wykręcał swój numer, do środka wszedł szatyn, który miał czerwone policzki, jak i oczy. To jedno mówiło, że płakał.

- Lou? - odrzucił połączenie i odłożył urządzenie.

- Harry - powiedział lekko załamanym głosem, nim zdjął kurtkę i podszedł do męża

- C-Co się stało? - szepnął biorąc go w objęcia.

- Jest zdorwe H, lekarz mówi, że to dzięki odpoczynkowi... - spojrzał w zielone oczy - Nie mamy czym się martwić, ciąża idzie bardzo dobrze.

- Boże Louis, przestraszyłem się - odetchnął.

- Po prostu emocje - uniósł kącik ust - Mamy silnego chłopca.

- Synek? - oczy młodszego zabłyszczały.

- Tak - pokiwał głową - W portfelu mam zdjęcia, ale Hazz... Pojedziemy po nasze maluszki?

- Oh, są w kojcu - wskazał głową.

- Co? - niebieskie oczy zabłyszczały, kiedy spojrzał na bok - Naprawdę? - pocałował krótko usta męża, nim podszedł do kojca - Są wymęczeni?

- Marudzili i czekali na ciebie - skinął.

- Nadal nie mogę się przeciążać -  powiedział, głaszcząc policzki dzieci.

- Nawet bym na to nie pozwolił - pokręcił głową.

Ponownie wrócił do męża i przytulił się do niego, miał już spory brzuszek. Harry nie mógł się powstrzymać i wsunął dłonie pod koszulkę szatyna, kochał czuć napiętą skórę na jego brzuszku.

- Masz dużo pracy? - szepnął w jego kark, nie chcąc się oddalać. Był taki szczęśliwy po wizycie u ginekologa.

- Właściwie już nadrobiłem wszystko - przyznał.

- Tak? - ucieszył się - Czyli możemy wrócić do domu?

- Jak najbardziej. - skinął.

- Dasz radę z dziećmi? - spojrzał na najmłodszych.

- Jasne i tak trzeba ich obudzić - mruknął.

Louis sięgnął po swoją kurtkę i nałożył ją na swoje ciało. Harry ostrożnie obudził najpierw Andree, a dopiero potem Kaia, który zawsze był marudny przy budzeniu się.

- Cześć moje słoneczka - odezwał się szatyn, podchodząc do nich - Wyspani?

- Mama! - pisnęła Andrea przytulając się do nóg szatyna.

- Cześć An - szepnął, pochylając się, by ją przytulić, co zaraz zrobił też z Kai'em. - Mama za wami tęskniła.

- My też - mruknął Kai.

- Zaraz ubierzemy wam kurteczki i wracamy do domku, tak? - tym razem odezwał się Harry.

- Tak! - ucieszyła się dziewczynka.

Louis odnalazł wzrokiem ubarnia dzieci i pomógł je nałożyć młodszym.

- Tylko ostrożnie - krzyknął Harry, gdy dzieciaki wybiegły na dwór.

- Będzie ciężko - westchnął Louis, szybciej wychodząc za nimi. Harry musiał jeszcze zamknąć drzwi i zgasić światła.

Brunet zrobił to jak najszybciej i dołączył do rodziny. Dzieci biegły blisko mamy, słuchając się słów Louisa.

- Do domku - zarządził Harry.

- Ale już? - westchnął Kai, spoglądając w oczy taty.

- Już, już. Jest chłodno - mruknął brunet.

- Noo dobsze - złapał rączkę siostry i podeszli do taty.

Po chwili Harry otworzył dom i wpuścił wszystkich przed sobą. Dzieciaki same się rozebrały i zrzuciły swoje kurtki na ziemię, jak i buty.

- Oczywiście - westchnął zieolonooki zbierając kurtki i wieszajac na haczykach.

- To tylko dzieci - Louis pochylił się i zebrał buty, które schował do szafki

- Ja wiem - skinął i pomógł starszemu zdjąć kurtkę.

- Dziękuję - szepnął, zsuwając z nóg buty - Dobrze, że została wczorajsza zupa dla dzieciaków.

- Zaraz in odgrzeje, wiem ze mama ich karmiła zanim przyszedłem.

- To dobrze - złapał rękę Harry'ego - Teraz ich tak często nie będziemy oddawać dziadkom

- Prawda - poszli do kuchni.

- Coś jeszcze ciekawego działo się na wizycie? - spytał.

- Oprócz płci, to nic - wzruszył ramionami.

- A co z jego aktywnością?

- Niedługo poczujemy pierwsze ruchy, znaczy ja już czuję trzepotanie... Ale to nie są jeszcze ruchy.

- Pamiętam to uczucie jak przez mgłę - przyznał brunet.

- Nie lubiłeś tego wszystkiego - mruknął, przyglądając się jak ten wyjmuje zupę z lodówki i wstawia ją na gazie.

- To prawda - skinął - Znaczy nie żałuję, że Kai jest na świecie, ale ciąża to nie moja rzecz.

- Rozumiem to kochanie - czule na niego patrzył - Tyle o tym rozmawialiśmy, że cię naprawdę rozumiem

Harry tylko się uśmiechnął i pilnował jedzenia dla dzieci. Louis oparł się wygodniej o krzesło i zaczął masować napietą skórę. Brunet przelał obiad do misek i sprawdził temperaturę, po czym postawił je na stole.

- Pójdę po nich - zaproponował Louis, wstając

- Jasne - zgodził się Harry.

Szatyn już po chwili wrócił z głodnymi dziećmi. Usiedli na krzesełkach i dostali po plastikowej łyżce. Louis nie mógł uwierzyć, jak dzieciaki grzecznie jedzą. Nawet nie reagowali na trochę bałaganu wokół nich.

- Widzisz to? - szepnął Louis, podchodząc do męża.

- Widzę i jestem naprawdę z nich dumny - przyznał.

Szatyn oparł się o blat. Kai był mocno skupiony na zawartości swojej miski. To było zabawne, bo dzieci miały zupełnie inne charaktery. Kai był raczej spokojny i przylepny, a Andrea najchętniej robiłaby kilka rzeczy na raz. Już po chwili miski były puste, a brzuchy całkowicie pełne.

- Ja posprzątam - zaoferował się młodszy.

- My pójdziemy za to do salonu - odparł Louis, mówiąc o sobie i dzieciach.

- Jasne - skinął, po czym zaczął zbierać miski i łyżki.

Prędko umył wszystko i schował do odpowiednich miejsc, bardzo chciał spędzić czas ze swoją rodziną. Wytarł dłonie i od razu skierował się do salonu, gdzie miał być Louis z dziećmi. Zastał go cudowny widok. Wszyscy spali na kanapie. Dzieci były przytulone do brzucha szatyna, słodko drzemiąc. Brunet nie mógł się powstrzymać, zrobił zdjęcie i usiadł w fotelu obok, aby nikogo nie obudzić. Włączył sobie po cichu telewizje. Co jakiś czas jego wzrok uciekał na dzieci. Wystarczylo mu towarzystwo rodziny i fakt, że wszyscy są bezpieczni i szczęśliwi.

Kola 💙💚💙💚