Harry wrócił że spotkania z klientami, w domu było nadzwyczaj cicho. Sprawdził salon gdzie znalazł dzieci bawiące się klockami. Zmarszczył brwi i po chwili usłyszał nieprzyjemny dźwięk z łazienki.

- Tata! - Andrea podniosła się i ruszyła do bruneta.

Mężczyzna wziął córkę na ręce, pocałował ją w czoło i poszedł wraz z nią do łazienki.

- Lou? - stanął przy drzwiach i zapukał.

- Nie wchodź. - mruknął słabym głosem, klęcząc przy muszli.

- Bardzo źle się czujesz? - spytał.

- Bardzo. - przyznał, opierając czoło o zimną muszle, nim złapały go kolejne torsje.

Harry wrócił z dziewczynka do salonu i posadził ja na dywanie, po czym pocałował w czoło Kaia.

- Kurwa. - Louis przetarł swoją twarz.

- Loueh? - tym razem Styles wszedł do pomieszczenia.

- Harry. - spuścił wodę i stanął na trzesących się nogach.

- Usiądź. - opuścił klapę toalety i posadził szatyna.

Tomlinson skrzywił się i uniósł wzrok na bruneta.

- Wyglądasz na wykończonego.

- Nie lubię wymiotować. - skrzywił się i sięgnął po plastikowy kubek w połowie upitej wody, by przeczyścić usta.

- Kiedy cię dopadło?

- Niedawno, może dziesięć minut temu? - przyznał niepewnie.

- Okej i tylko dziś? - dopytał.

- Wczoraj też to miałem. - przyznał, nie rozumiał po co mu to wszystko.

- Nie mówiłeś o tym. - zmarszczył czoło.

- Nie myślałem, że to ważne. - wzruszył ramionami

- A coś oprócz wymiotów? - spytał.

- Nie, nie. Nie wiem. - zmarszczył brwi i ociężale wstał i wylał zawartość kubka do zlewu.

- A jadłeś? - spojrzał na niego poważnie.

- Jadłem, zabiłbyś mnie, gdybym tego nie zrobił. - podszedł do bruneta i przytulił się do niego, nie przeszkadzał mu garnitur partnera - Dlaczego pytasz?

- Po prostu się martwię. - mruknal.

- Harry. - nacisnął na jego imię - Nie mówisz całej prawdy.

- Może to ciąża?

Louis napiął się i odsunął od bruneta.

- Żartujesz sobie, mamy prawie dwu letnie dzieci.

- Tylko sugeruje. - zagryzł wargę.

- Nie mogę być w ciąży. - kręcił głową, mieszkali w za małym domu. Do tego się budowali, mieli więcej pracować. To nie był dobry czas na kolejne dziecko

- Wiesz antykoncepcja nie jest pewna w stu procentach. - mruknął.

- Nie jesteśmy gotowi. - panikował - Za wcześnie.

- Lou, kochanie. Spójrz mi w oczy. - złapał narzeczonego za ramiona.

Szatyn kręcił głową, ale w końcu spojrzał w zielone oczy.

- Trzeba to sprawdzić, okej? A jeśli się stało to damy radę. Maluszek urodziłby się już w nowym domu. - odparł.

- Ale to za dużo, Hazza. Kolejne dziecko?

- Mamy szalone życie. - posłał mu mały uśmiech i wzruszył ramionami.

- Wiem, że nasze wspólne dziecko to by było co innego... Ale Harreh - wydął dolną wargę.

- Nie panikuj kochanie, wiem że to za szybko, ale nic nie jest pewne. - złapał go za dłonie.

- Jutro pójdę do lekarza. - wziął głęboki wdech - A ty zajmiesz się wtedy dziećmi.

- Chcesz iść sam? - spytał.

- Dam radę. - odparł. Nie chciał ponownie z kimś zostawiać dzieci

- Okej w porządku. - przytulił do piersi szatyna.

Na początku Louis nie potrafił nie myśleć o tym co powiedział Harry, ale kiedy zajął się dziećmi... Zapomniał o tym. Za to Harry cały czas miał w głowie myśl, że Louis może być w ciąży. To było za wcześnie. Obojgu to nie pasowało. Mimo, że na pewno chcieli w przyszłości kolejne dzieci, ale ten czas był naprawdę złym. Ich mieszkanie było za małe i mieli dwójkę małych rozrabiaków oraz masę pracy.

Za dwa, trzy lata był lepszy czas. Wtedy mieli by swój dom i lepsze zarobki. I do tego ślub, który chcieli zorganizować po przeprowadzce. Ich życie ponownie wywróciłoby się do góry nogami. W dziwnym nastroju poszli spać, a rano Louis po prostu zniknął, a raczej poszedł bez słowa do lekarza, bo Harry miał na dziesiątą do pracy. Brunet zajął się dziećmi, nakarmił je, przebrał i umieścił na dywanie w salonie, gdzie zwykle bawiły się. Czas okropne wolno mu szedł, kiedy czekał na powrót swojego mężczyzny od ginekologa. Dzieciaki zdawały się odczuwać atmosferę, ponieważ były okropnie marudne.

- Wróciłem. - zawołał Louis, ledwo po otworzeniu drzwi.

- Patrz Kai, kto jest w domku. - w korytarzu pojawił się brunet.

- Moi mężczyźni - Louis uśmiechnął się i zsunął z nóg vansy, nim do nich podszedł, by przywitać się. Kai powtarzał słowo 'mama'.

- Dobrze, że jestes bo oboje dziś maja kiepskie humorki. - westchnął brunet.

- Dlaczego? - zdziwił się i pocałował czoło chłopca, a potem malinowe usta narzeczonego.

- Nie wiem, marudzą i ledwo zjedli swoje śniadania. - mruknął.

- Nie dobrze, nie dobrze. - pokręcił głową i poszedł do salonu, gdzie zapewne była jego córeczka.

Harry szedł za szatynem, nie wiedząc jak zapytać o wizytę, ciekawość zżerała go od środka, a po zachowaniu Louisa ciężko było cokolwiek wywnioskować.

- Moja księżniczka. - zanucił starszy podnosząc dziewczynkę

Louis spojrzał na ukochanego, nim powiedział.

- To był fałszywy alarm, ale wziąłem też zastrzyk na następne trzy miesiące.

- Oh, jasne. To w porządku. - skinął głową.

- Ulżyło? - musiał wiedzieć.

- Po prostu to w porządku, bo będziemy mieli jeszcze czas na kolejne dziecko. - mruknął.

- Tak, racja. - zgodził się i spojrzał na zegarek - Masz jeszcze godzinę do pracy.

- Tak, wyszedłeś bardzo wcześnie. - zauważył.

- Nie chciałem byś się przeze mnie spóźnił. - odparł i pochylił się by położyć Andree, by ta mogła się bawić z bratem.

- Mój kochany narzeczony. - uśmiechnął się.

- Właśnie, Zee do mnie dzwonił. - przytulił się do bruneta.

- I co? - spytał.

- Niall zaczął rodzić. - odparł - Później zawiozę dzieciaki do babci i pojadę do nich, okej?

- Jasne, ja będę się odzywał jak skończę pracę. - mruknął.

- Okej, kocham cię. - pocałował malinowe usta.

Brunet kontynuował pocałunek, nie  chcąc puszczać od siebie niebieskookiego.

- Dzieci  - Louis mruknął, w pewnym momencie, kiedy brunet ułożył swoje dłonie na jego pośladkach

- Bawią się. - szepnął.

Louis wywrócił oczami, ale pozwolił im się jeszcze na chwilę zapomnieć.

- Kocham cię. - pocałował na koniec nos starszego.

- Kocham cię. - odparł - Leć do pracy, mam nadzieję, że coś zjadłeś.

- Jadłem. W razie potrzeby jestem pod telefonem. - zapewnił Louisa.

- Dobrze, pożegnaj się z dziećmi. - poprosił jeszcze

- Oczywistość. - wytknął język.

Chwilę później Louis został sam z dziećmi. Zapowiadał się długi i ciekawy dzień.

Kola 💙💚💙💚