— Znasz mnie dobrze bracie i na pewno wiesz, że nie znoszę gdy ktoś podejmuje za mnie decyzję — mówię do Alexa podczas śniadania. Od dwóch dni zostałam całkowicie odcięta od świata zewnętrznego. Nie mogę skontaktować się z Harrym przez co on jest pewnie na mnie wściekły, bo sądzi, że kolejny raz go zostawiłam.

— Ale tak jest dużo lepiej. Ty jesteś znana z tego, że podejmujesz pochopne nierozważne decyzję. Jak choćby małżeństwo z Harrym Stylesem. Strach pomyśleć co mógłby z tobą robić jakbyś znowu do niego pojechała. Nie raz cię przecież maltretował.

— Owszem — zgadzam się z nim. — Po tym jak opowiedziałeś o moim związku z Theo myślałam, że mnie zabije. Cudem się uratowałam, więc jak widzisz bardzo dobrze umiem o siebie zadbać — przykładam szklankę z sokiem pomarańczowym do ust i biorę dwa małe łyki.

Ja naprawdę nie chcę go krzywdzić, a konfrontacja właśnie do tego by doprowadziła.

— Nie rozmawiajmy już o nim siostrzyczko — zręcznie zmienia temat.

— Okej to weźmy się wreszcie za prowadzenie interesów. Nadal nie dopełniliśmy formalności z przekazaniem ci części mojego spadku — oczywiście obecnie nie mam zamiaru tego robić. Potrzebuję się jednak od niego wyrywać. A przy pomocy Harry'ego tak go unieszkodliwić by nie stała mu się żadna krzywda. Mimo wszystko go kocham. To mój jedyny brat.

— Podpisz mi pełnomocnictwo i dzięki temu będę mógł wszystkim zarządzać.

— Nie ma mowy. Tyle czasu musiałam walczyć o to by ojciec zaczął mnie traktować jak równą sobie. Nie zrezygnuje z tego co mi się udało osiągnąć.

— Chętnie cię od tego odciążę.

— Tylko, że to nie jest dla mnie żaden problem. I w tej kwestii nie chcę słyszeć nawet słowa dyskusji — odkładam widelec, bo jakoś straciłam wszelki apetyt. Nie pozwolę mu się zamknąć w złotej klatce.

— No dobrze, jutro sprawdzę tu prawnika i notariusza. Nie będziemy przecież jeździć od jednego do drugiego — wstaje podchodzi do mnie i składa pocałunek na moim czole, a następnie gdzieś idzie.

Teraz to już jestem stuprocentowo pewna, że wolę być u Harry'ego.

***
Przechadzam się po magazynie zastanawiając się jak mogłam być taka głupia i się nie zorientować, że Alex pozbywa się wszystkich wiernych mi ludzi. Rozpaczałam i zajmowałam się tym zdrajcą Theo, a wtedy mój brat robił swoje. Chociaż jego czyny nie świadczą o tym, że on jest jakoś bardzo szalony. Osiągnął dokładnie to co sobie zamierzył.

Czyli przejął całkowitą kontrolę nad moim życiem.

Nagle dostrzegam młodego chłopaka. Wydaje się być w moim wieku lub odrobinę starszy.

— Podejdź tu — wołam go. Sądzę, że jest tu dla pieniędzy. A takich bardzo łatwo prze namówić na swoją stronę.

— A pani to? — on w ogóle mnie nie zna. Trzeba haj najszybciej to zmienić.

— Victoria Altran główna dziedziczka tego wszystkiego, a ciebie pewnie zatrudnił mój brat — pośpiesznie kiwa głową. Biedny wystraszony chłopiec. Coś mi się wydaje, że źle łatwością mi się uda go omotać. — Tak się składa, że ostatnio straciłam mojego astystenta i teraz potrzebuję zaufanego człowieka. I ty wydajesz mi się odpowiedni do tego — mówię zalotnym tonem uśmiechając się do niego.

— Oczywiście wykonam każdy pani rozkaz — i właśnie o to mi chodzi.

Im więcej waszych konkretnych komentarzy tym szybciej następny rozdział