Shocik dla NyaAnimu

- [Imię], czy to naprawdę konieczne?

- Tak, przegrałeś zakład, więc musisz, Ryuu. - uśmiechnęłaś się szeroko, spoglądając na swojego niemalże-chłopaka.

Akutagawa, krótko mówiąc, postrach okolicy, był ubrany dość zjawiskowo. Musiałaś przyznać, że wyglądał w tym [media] okropnie słodko. Aż za słodko jak na kogoś o takim charakterze i mordeczości, prawda?

- Kto w ogóle przyniósł tu te ubrania?

- Wybrałyśmy je po naprawdę długich godzinach!

- Ty i...

- I Gin oczywiście! Któraż to inna mogłaby mi lepiej doradzić, co lepiej do ciebie pasuje!

Czarnowłosy zamarł, po czym westchnął ciężko. Kątem oka dostrzegł swą siostrzyczkę, przyglądającą mu się z niemałym zaciekawieniem.

- Powtórzmy może jeszcze raz warunki tego... zadania.

- Dwie rzeczy. Po pierwsze, z rączkami na bioderkach i naszym podkładem, z gracją przejedziesz przez cały budynek mafii. Po drugie, robisz to samo przed siedzibą Agencji.

To był jeden z tych momentów, w którym naprawdę miał ochotę cię zabić.

No ale jego pech, że ma do ciebie słabość.

- Nie zapomniałeś o czymś?

Nagle spojrzał na swoje stopy i dostrzegł, że zawinęłaś mu buty. A w ręce miałaś czarno-białe szpilki.

- To jest przesada.

- To jest smak porażki, Ryuu.

Westchnął ciężko i założył szpilki. O mało nie parsknęłaś śmiechem, gdy pomyślałaś jak go sobie wytresowałaś.

Wyglądał przekomicznie. Z Gin myślałaś jeszcze o szmince, ale zgodnie stwierdziłyście, żeby was pozabijał.

Stanął w wejściu do budynku. Gdy stałaś już z dala od niego, wyjęłaś na chwilę krotkofalówkę.

- Gin, zaczynamy występ, nie zapomnij poprosić szefa, żeby otworzyć gabinet do wywietrzenia.

Wtedy rozbrzmiała muzyka. Wszyscy strażnicy zbaraniali, gdy z głośników poleciał głos Lady Gagi.

Walk walk fashion baby work it move that b*tch crazy

A widok Akutagawy spacerującego korytarzami w szpilkach i uroczym babskim wdzianku z pewnością był dla nich niezapomniany i doprowadził do całkiem porządnego zawału.

Aku chodził nawet niewzruszony, przynajmniej dopóki Mori nie stwierdził głośno, że wie, na kim by to ubranko wyglądało lepiej.

W końcu dotarł spowrotem do wejścia, gdzie zdjął szpilki i udał się boso z tobą pod siedzibę Agencji.

Za wami szła Gin z kamerą. Znajoma księgowa z Agencji już czekała na umówionym miejscu.

Gdy rozbrzmiała muzyka, cała Agencja z zaintrygowaniem patrzyła przez okna.

Akutagawa już się poddał, ale miał plan na słodką zemstę. Tym razem jednak w kompletnym zaciszu domowym...

》》》

Opadłaś na kołdrę, bynajmniej nie z lekkością.

- Ty masz jakiś fetysz, odnośnie tego przebierania w babskie ciuchy? - zapytał z irytacją.

- Niekoniecznie. Bawiłam się przy tym wyśmienicie, jednak nie to było moim celem.

Byłaś przygnieciona do łóżka. Czy go to w ogóle obchodziło? Niezbyt, w końcu był wkurzony...

- A co nim było, [Imię]? - zapytał chłodno, jednak owiewając twoje ucho całkiem ciepłym oddechem.

- Właśnie to, Ryuu. - odwróciłaś głowę i pocałowałaś go.

Tak, to było to co w nim kochałaś, to co wyróżniało cię spośród wszystkich kobiet, które spotkał. To, czego one się bały, przed czym uciekły, ciebie kusiło i kręciło.

Zdominował cię w chwilę, pogłębiając pocałunek, by po jakimś czasie cię puścić.

- Zawsze taka byłaś? - westchnął retorycznie, a ty poczułaś oplatającego ci się wokół nogi Rashomona.

- Oczywiście, a specjalnie dla ciebie, Ryuu.

Westchnął ciężko, a ty znów poczułaś jego oddech przy swoim uchu.

- Mam wywnioskować, że nasza wojna się jeszcze nie skończyła?

- Oczywiście, że nie skończyła. Mamy na nią całą noc.

Uśmiechnęłaś się szeroko, a w głowie zadzwoniły ci słowa Gin, która krótko stwierdziła że owinęłaś go sobie wokół palca.

Z pewnością miała rację.